De seriemoordenaar Mohammed Lahboubi is overleden. Dat schrijft DH.
In 2003 krijgt Lahboubi (dan 50) voor het Brusselse assisenhof levenslang voor vier moorden op zijn schoonfamilie. De rechters hadden geen goed woord voor hem over.
Met de veroordeling van Lahboubi valt het doek over een van de meest merkwaardige moordzaken die het Brusselse assisenhof ooit heeft behandeld. GVA: “Mohammed Lahboubi bleef jarenlang uit de handen van het gerecht, niet in het minst omdat hij bij sommige speurders veeleer bondgenoten dan kritische onderzoekers vond.”
Lahboubi werd ervan verdacht dat hij de hand had in de dood van zijn schoonvader, zijn schoonzus en -broer en zijn eigen vrouw. Voor de eerste drie weerhield de jury moord, alleen bij zijn vrouw zou hij haar dood niet tot in de puntjes hebben voorbereid en werd het doodslag. Allemaal samen goed voor levenslang.
GVA: “Pas op het proces werd duidelijk hoe ver Lahboubi is gegaan in het manipuleren van bewijsmateriaal. Zo gaf hij de speurders haren van zijn vrouw om een dode vrouw te identificeren die uit de Maas was opgevist. Maar de haren waren helemaal niet van zijn vrouw, en dat moet Lahboubi geweten hebben. Het lijk in de Maas wel, maar door zijn tegenwerking duurde het jaren vooraleer het werd geïdentificeerd.”
Lahboubi heeft niet bekend, integendeel. In het vonnis wees het hof op de machiavellistische maneuvers die hij gebruikte om de onderzoekers op verkeerde pistes te zetten, zijn gebrek aan wroeging en zijn gevoel van straffeloosheid.
Voor Rabia Malaki (dan 32) is de straf precies wat zij had gehoopt. De jonge vrouw had tien jaar daarvoor nog twee zussen. Ze werden beiden vermoord. Rabia is er nog altijd van overtuigd dat ze de dodendans op het nippertje ontsprong.
GVA: “Voor elk element dat in zijn richting wees, had hij een pasklaar antwoord. Hij verroerde geen millimeter toen zijn eigen opgebouwde, gelogen constructies stuk per stuk tegen de vlakte gingen.”
foto Donald Tong via pexels (ter illustratie)
