Momenteel speelt Het Tweede Gelaat in de zalen. Regisseur Jan Verheyen zocht en vond een femme fatale voor de vrouwelijke hoofdrol van Rina: Sofie Hoflack. 28 lentes jong, volkomen onbekend en meteen een hoofdrol in de duurste Vlaamse film ooit: respect! Hoflack is overigens ook onze P-babe van de maand.
Hoewel Hoflack in Gent geboren is, groeide ze op in Frankrijk en Zweden om vervolgens op haar elfde in Westmalle neer te dalen. Gevolg: perfect drietalig. Ontmoeten doen we de bloedmooie brunette in The Cobbler in Gent, een splinternieuwe cocktailbar waarvan de warme gezelligheid zowel haar als onze mond open doet vallen. Zij een theetje, wij een glaasje witte wijn.
We kenden jou amper en plots speel je de vrouwelijke hoofdrol in de nieuwste prent van Jan Verheyen. Wat hebben we gemist?
HOFLACK: "Dat vroeg Jan Verheyen zich bij de audities voor Het Tweede Gelaat ook af. Tot dan had ik enkel in kortfilms gespeeld of werd ik gebeld om een bijrolletje als buurvrouw of zo te spelen. En plots moest ik het opnemen tegen gevestigde waarden zoals Ella Leyers en Natali Broods. Ik ben zo dankbaar dat ik uiteindelijk werd gekozen. In België is zoiets not done. Het is nooit eerder voorgekomen dat een actrice uit het niets plots de hoofdrol van een Belgische film aangeboden krijgt. Ik was me daar ook van bewust, dat je normaal gezien eerst kleine rolletjes speelt in series en vervolgens groeit als actrice. Ik heb veel geluk gehad."
Was het niet stresserend om opeens samen te werken met de Koen De Bouws van vandaag?
HOFLACK: "Absoluut niet. Ik ben nu 28 en heb de afgelopen zeven jaar in 26 studentenkortfilms meegespeeld, dus ik heb mijn ervaring en zit nu op de goede plek, zonder daarbij arrogant te doen. Ik was vroeger enorm bang dat ik geen kans zou krijgen in België. Ik lijk helemaal niet op het modale Vlaamse meisje, dus ik vreesde dat ik nooit voor een typisch Vlaamse, pakweg, Felix Van Groeningen-film gecast zou worden. En toen kwam dit project voorbij. Ik voelde echt: ‘dit is het, dit is de boot’. Op dit moment zijn alle puzzelstukjes aan het samenvallen."
Artistiek naakt moet kunnen, maar platte naaktfoto's, neen, daar doe ik niet aan mee.
Gamer van nature
Vond je het niet lastig om in je eerste grote film meteen volledig naakt te gaan?
HOFLACK: "Als het personage daar om vraagt, kan ik daar volledig mee leven. Ik hou heel erg van intimiteit en sensualiteit. Mijn lievelingsmoment van de film is wanneer ik op Freddy (Werner De Smedt; red.) zijn wenkbrauwen blaas. Plots vertraagt de film en is er ruimte voor traagheid en sensualiteit. Daar hou ik enorm van. En ook al zie je mijn naakte lichaam, ik vind het helemaal niet gratuit. Integendeel, ik vind dat het past bij de film, bij Rina. Mocht iemand mij vragen voor naaktfoto’s, dan ligt het voor mij anders. Artistiek naakt moet kunnen, maar platte naaktfoto’s, neen, daar doe ik niet aan mee. Dat ben ik gewoonweg niet."
Wat moeten we ons dan voorstellen bij zo’n seksscène? Wordt daar wat afgelachen of is het net echt?HOFLACK: "Dat is heel technisch. Die scène was helemaal op het einde van de draaiperiode ingepland. Dan kenden we elkaars manier van spelen al. Ik vond het belangrijk dat we er goed over konden communiceren. Dat Werner me duidelijk zou maken als iets niet goed aanvoelde en andersom. Uiteindelijk bleek hij echt een gentleman. En het feit dat ik heel graag dans, en dus gewoon ben om sensueel te bewegen, hielp ook enorm, want dat maakte het allemaal natuurlijk en organisch. Het werd gefilmd op een closed set. Ik voelde me ook volledig op mijn gemak door de super fijne crew. Ik heb al zoveel mensen ontmoet, maar in dit project zat echt geen rotte appel. Het waren allemaal schatjes. Het komt niet vaak voor dat iedereen op de set zo aangenaam of zo goed van hart is. Ik weet niet of ik dat ooit nog ga meemaken."
Je speelt een femme fatale met een stevige hoek af. Hoe dicht staat haar karakter bij jouw eigen persoonlijkheid?
HOFLACK: "Ik ben van nature helemaal geen femme fatale. Dan denk ik aan iemand die enkel deeltjes van zichzelf toont en niet helemaal oprecht is, te berekend en afstandelijk is. Ik ben net iemand die heel speels en open is. En van nature ben ik een geek. Tot mijn negentien jaar was ik een gamer. Final Fantasy, Zelda, Pokémon, … Ik heb het allemaal gespeeld. Maar op een bepaald moment stond ik voor een dilemma: wilde ik mijn eigen wereld creëren in de realiteit of wilde ik de helft van mijn tijd spenderen aan virtual gaming? En toen ben ik voor een groot stuk met het gamen gestopt. Maar ik denk dat film en gaming op een bepaald moment gaan samenkomen. Dat bestaat nu al, trouwens. Beyond: Two Souls is bijvoorbeeld zo’n spel. Daarin werden de graphics van de personages vastgelegd door echte acteurs: Willem Dafoe en Ellen Page. Dat zou ik zo graag doen. Als de gamewereld versmelt met de filmwereld, dan zijn de mogelijkheden eindeloos."
Ik heb niet meegedaan aan die #metoo-hetze, maar ik zou het wel gedaan kunnen hebben.
Heksenjacht
We hebben goede recensies van de film gelezen, maar ook een aantal destructieve. Raakt jou dat?
HOFLACK: "Ik had op voorhand al een gevoel dat er tussen bepaalde kranten en Jan Verheyen doorheen de jaren een soort van vijandschap ontstaan is. Ik heb dus ook reviews gelezen die de film volledig afkraakten, maar daar ben ik het niet mee eens. Het is een commerciële film, en die worden vaak strenger beoordeeld dan indiefilms. Dat zowel Le fidele als Het Tweede Gelaat niet geselecteerd zijn voor het filmfestival in Oostende en Gent vind ik daar een goed voorbeeld van. Commerciële films hebben ook een plaats in het spectrum. Als je echt wil groeien als filmindustrie, moet je dat samen doen. Met elkaar af te kraken, geraken we niet verder, en we staan nog maar aan het prille begin om een voet te zetten op de wereld."
Gingen die recensies ook over jou?
HOFLACK: "Als er iets over mij persoonlijk geschreven werd, was het altijd positief. Dat is fijn om te horen, maar op zich raakt mij dat niet echt omdat het voor mij vooral belangrijk is dat ik zelf tevreden ben. En dat ik me goed voelde tijdens die negentien draaidagen. Uiteindelijk zijn het externe meningen. Ik probeer dat een plaats te geven, maar tegelijkertijd probeer ik er niet te veel mee bezig te zijn."
Het rommelt momenteel in de acteurswereld door de Bart De Pauw-heisa. Heb jij zelf ook al vreemde aanvaringen meegemaakt in het filmwereldje?
HOFLACK: "Ik heb niet meegedaan aan die #metoo-hetze, maar ik zou het wel gedaan kunnen hebben. Ik heb nooit erge dingen meegemaakt. Ik ben nooit verkracht geweest, voor alle duidelijkheid, maar net als – ik neem aan – elke vrouw ben ik wel eens vernederd geweest, of op mijn plaats gezet omdat ik een vrouw ben. En de angst zit er gewoon van jongs af aan in. Hoe vaak ik in mijn jonge jaren niet gewaarschuwd werd door vrouwen: ‘ga niet te laat in het bos, want er kan een verkrachter rondlopen’. Dat is de atmosfeer waarin we leven. En de manier waarop we daar nu mee omgaan – met een heksenjacht op mannen – vind ik niet juist. De enige manier om dat op te lossen is te stoppen met tegen elkaar te zijn. Nu ligt dat allemaal zo gevoelig en ik vrees dat er op den duur ook mensen onterecht geschaad zullen worden. Wijzen naar de schuldigen is nooit goed. We moeten zowel de vrouw als de man van een ziek beeld trachten te genezen."
TEKST: Koen De Nef
