Syrisch president Assad doet op de Syrische staatstelevisie een merkwaardige uitspraak.
Terwijl Turkije al een tijdje oorlog voert in het noorden van zijn land, laat president Bashar al-Assad weten dat hij niet wil dat Turkije een vijand wordt. Daarmee zegt Assad eigenlijk dat hij de Koerden ook liever kwijt dan rijk is en dat Turkije hem een dienst bewijst. Maar ook niet.
Hij wil Turkije geen vijand noemen maar de Turkse president Erdogan wel, omdat die een beleid voert dat vijandig is tegen Syrië. Voor een weldenkend mens gaat dit elke logica voorbij. "Het land Turkije mag geen vijand worden", nuanceert hij en voegt er aan toe. “Daar kunnen vrienden als Rusland en Iran een rol bij spelen." Ondertussen stuurt Assad troepen naar het noordelijk grensgebied waar Turkije bezig is met Syrisch grondgebied in te nemen en het verjagen van de Koerden.
Met andere woorden : lees tussen de lijnen.
De uitspraak van Assad is een waarschuwing voor Erdogan en voor de rest van de wereld. Beide dictators proberen internationale bondgenoten voor zich te winnen, om op die manier van het conflict een internationaal slagveld te maken.
Moskou heeft met Turkije al onderlinge afspraken gemaakt over het veroverde gebied in Syrië. Maar Moskou is ook een vriend van Syrië. De Amerikanen schuiven van links naar rechts in Syrië om de olie te redden en weten van geen hout pijlen maken. Iran zit wat nerveus aan te schuren tegen de landsgrenzen van Syriê. Wat verder in Jemen heeft Saudie-Arabië al 100.000 hongerdoden op het geweten en vecht er een oorlogje uit met Iran. China wacht en de NAVO doet voorlopig niets. Iedereen kijkt naar iedereen terwijl twee dictators zich in de handen wrijven.
