Enfin, dat denken we. Het zou natuurlijk ook kunnen dat ze een ‘Fordje’ gaan doen.
Maar eerst duiken we even terug in de tijd.
17 april 1964. Ford introduceerde op het autosalon van New York de Mustang. Zo’n relatief compacte coupé was nooit eerder gezien in Amerika: werkelijk iedereen wilde ‘m in het echt zien. Een krant schreef ‘s anderendaags: “Mochten er gisteren in New York aliens geland zijn, niemand zou het opgemerkt hebben. Iedereen zat immers op de Ford-stand.”
Om maar te zeggen: de Ford Mustang sloeg in als een bom. In Amerika volgden verschillende Amerikaanse producenten het nieuwe concept ‘compacte coupé’. De eerste ‘Europese Mustang’ was de Ford Capri, die onder andere bij ons in Genk van de band rolde en die in 1969 werd voorgesteld op het Autosalon van Brussel.
Japans eerste antwoord op de Ford Mustang, was er in de vorm van de Toyota Celica: die werd voorgesteld op het autosalon van Tokyo in 1970. Die oogde bijzonder fraai, maar was eigenlijk niet meer dan een Toyota Carina met een coupé-koetswerk. Later kwam er ook nog een fastback. Onder de lange motorkap lag een zestienhonderd cc, die de achterwielen aandreef.
In 1978 kwam de tweede generatie op de markt. Ook die kwam er als coupé en als liftback. Omdat de Celica er sportief uitzag maar niet echt zo produceerde – het was een sportwagen die vooral erg toegankelijk moest blijven – kwam er in 1979 ook een versie met extra ‘poeier’ in, die men niet Celica maar wel Supra of – afhankelijk van de markt – Celica Supra noemde.
In augustus 1981 werd de derde generatie geïntroduceerd, die – zoals toen ‘in’ was, een baksteenvorm had. Hij was wederom zowel als coupé als als liftback verkrijgbaar. Deze generatie was zowel met een 1.6-liter als met een 2-liter motor verkrijgbaar. Een extra gepeperde versie was wederom verkrijgbaar onder de naam Supra.
In 1985 kwam de vierde generatie op de markt, en die was grondig veranderd: de achterwielaandrijving had plaatsgeruimd voor voorwielaandrijving. Dat had tot gevolg dat de potentere Supra een geheel op zichzelf staand model werd, met ook een volledig andere carrosserie.
In 1989 was het alweer tijd voor een vijfde generatie, die door de ronde vormen door menig liefhebber als ‘de mooiste’ wordt bestempeld. Mooi is natuurlijk relatief en voor iedereen anders, maar het is misschien wel het meest tijdloze model van allemaal.
De zesde generatie kwam in 1993. Voor deze generatie, traditiegetrouw als coupé of liftback verkrijgbaar, was er qua styling duidelijk naar het sportievere broertje, de Supra, gekeken.
In 1999 kwam de laatste generatie op de markt, die tot 2006 in productie zou blijven. De auto oogde erg futuristisch, en was niet meer als coupé verkrijgbaar maar enkel als liftback.
Na 36 jaar en zeven generaties, kwam er dus een einde aan de Toyota Celica. Maar… Toyota heeft de naam ‘Celica’ nu opnieuw geregistreerd.
Thans heeft Toyota twee sportievelingen in het gamma. De Toyota Supra die eigenlijk niet meer is dan een BMW Z4 met een Japanse koets over, en de Toyota GT86, die eigenlijk niet meer is dan een Subaru BRZ met een Toyota-badge.
Die laatste gaat trouwens uit productie, maar er zou iets nieuws in de plaats komen met in het vooronder geen atmosferische tweeliter, maar wel een atmosferische 2,5-liter – die in onze contreien allicht niet veel gaat verkocht worden.
Wat zou Toyota met de benaming Celica van plan zijn? Het meest logische lijkt ons, om verder te borduren op de traditie van weleer. Men neme pakweg een Corolla, men gooie de koets ervan weg en men vervange die door een sexy ogende coupé. Of liftback voor ons part. Onder de kap een relatief bescheiden motor die de voorwielen aandrijft, en met een bescheiden prijskaartje.
Al zou het ook kunnen dat Toyota van plan is wat Ford onlangs deed met de Puma: de benaming van een knappe coupé van weleer vanonder het stof vandaan halen, om die op een zoveelste nieuwe SUV te plakken. Maar dat zouden we heel erg zonde vinden...
Onder alle generaties van de Celica nog eens op een rijtje.
