De Bende van Nijvel sloeg toe in de eerste helft van de jaren 80. Over het falen van gerecht en speurders werden al twee zogeheten Bendecommissies georganiseerd.
De laatste Commissie vond al plaats in de jaren 90. Op 13 juni 1996 keurde de Kamer van volksvertegenwoordigers de oprichting goed van een tweede parlementaire onderzoekscommissie in verband met de bloedige aanslagen van de Bende van Nijvel uit de jaren tachtig, vandaag nog steeds onopgelost. Op 14 oktober 1997 legde de commissie haar verslag neer.
Het zou dus een goed idee zijn om een Derde Bendecommissie op te richten. Wat is er sindsdien gebeurd? En waarom is de waarheid nog steeds niet gekend?
De minister van Justitie Geens bevestigde in de commissie Justitie dd. 24 april 2017 dat het onderzoek werd gemanipuleerd.
“Het werd me duidelijk (…) dat er pogingen gedaan waren om het onderzoek te manipuleren”. De bevoegde onderzoeksrechter zou ook hebben verklaard in oktober 2016 dat het onderzoek wordt gesaboteerd (Terzake, 23 april 2017)
PVDA-PTB had in 2017 al een voorstel: “Een nieuwe parlementaire onderzoekscommissie moet ook antwoord geven op de cruciale vraag hoe sommigen het tot op de dag van vandaag klaarspelen om het onderzoek systematisch af te leiden van het enige geloofwaardige spoor. De nieuwe onderzoekscommissie zal ook concrete onderzoekshypotheses moeten formuleren.”
Een belangrijke vraag is ook welke onderzoeksdaden vandaag nog uitgevoerd worden.
Het voorstel van PVDA-PTB was wel te eng aangezien de communisten zich focussen op politieke motieven.
En er is meer. DH onlangs: “Begin 2019 zorgde de arrestatie (door de rechter, sterk aangezet door de procureur, naar verluidt) van twee voormalige Dendermondse speurders die ervan verdacht werden het onderzoek te hebben gemanipuleerd, met name in de zaak-Ronquières, voor blijvende onrust. Door hen in de gevangenis te gooien en door andere druk uit te oefenen, hoopte men dat ze na een tijdje zouden doorslaan, wat niet gebeurde. Maar het proces was verdeeld. Onderzoekers vertrokken, collega's moesten hen vervangen en sommigen hadden geen keus. De door de minister beloofde "dertig onderzoekers" hielden niet lang stand en het doel van een rechtszaak in 2020 werd niet gehaald.”
Begin 2023 zal het onderzoek naar Robert Beijer, vertraagd door de Covid-crisis, velen teleurstellen. Had Beijer zich in Pattaya al lang voor de officiële komst van de rogatoire commissie gerealiseerd dat hij onder toezicht stond? De reis naar Thailand was doorspekt met incidenten. DH: “Op de terugweg klaagde de onderzoeksrechter over het gedrag van de onderzoekers.”
Beijer keerde terug naar België en bleef onder toezicht (telefoontaps, enz.). Het mocht duidelijk niet baten: hoewel hij zich beschikbaar stelde voor de rechter, liet deze weten dat ze hem toch niet hoefde te horen. Kortom, het was allemaal voor niets. Sindsdien reist Beijer, die niet terug kan naar Thailand waar zijn vrouw en zoon wonen, volgens DH tussen Brussel en een nabijgelegen land in Azië waar ze elkaar wel weer kunnen zien.
Daarnaast heeft het onderzoek zich opnieuw stilletjes gericht op Beijers vriend Jean-François Buslik, die in de Verenigde Staten woont.
Ten slotte is er volgens DH het recente vreemde verhaal van archieven die bij toeval werden gevonden in een kast die 'zoekgeraakt' was in het gerechtsgebouw van Charleroi. Archieven van uitwisselingen tussen magistraten.
Voorlopig heeft de cel ‘CBW’ volgens DH nog een half dozijn rechercheurs: twee politieagenten, een forensisch specialist, een gedetacheerde van de Leuvense GP die bijna met pensioen gaat, en een oude rechercheur, de oudste, terug van een lange burn-out, nog minder gemotiveerd, en de maanden aftellend.
Kortom, tijd om voor een nieuwe Commissie. Een werkpunt voor de volgende Kamerleden.
foto: politie
