De KIA Picanto is een guitig ding, maar blijkbaar maakt hij het slechtste los in de medeweggebruiker. We hebben nogal wat meegemaakt, tijdens onze testweek…
De KIA Picanto kwam in 2004 op de markt. De derde – en huidige – generatie van het stadsautootje is al in productie sinds 2017 en daardoor was het onlangs hoog tijd voor een facelift.
De eerste indruk
De vernieuwde Kia Picanto weet ons op het vlak van design aangenaam te verrassen. Oké, hij meet nog steeds maar 3,6 meter - een formaat dat lijkt te komen uit het tijdperk vóór de grote crossover-obsessie, want geloof het of niet, maar ooit waren Ford Fiesta’s en andere Corsa’s van hetzelfde formaat - maar Kia heeft elke millimeter volgestopt met eigenzinnige, opvallende details. De snuit neemt Kia’s nieuwe, scherpe design over, net als de EV9 en de Sorento. Ga je niet voor de standaarduitvoering? Dan krijg je er zelfs een lichtbalk bij, wat de Picanto een extra portie bravoure geeft die concurrenten met al hun ‘stoere’ SUV’s het nakijken geeft.
Bij het zien van de zijkant valt echter iets op: vernieuwend? Wel, misschien een beetje. Want als je goed kijkt, herken je gewoon het model dat sinds 2017 al de straat siert. Ja hoor, het koetswerkpaneel, de wielbasis van 2,4 meter, zelfs het platform... alles is hetzelfde gebleven. Maar Kia gooide wel een likje verse kleur en wat snazzy velgen tot 16-duim groot erbij, en voegde achteraan twee dikke lichtclusters toe. Alsof hij wil roepen: “Kijk naar mij!”
En hoe modern is het interieur dan? Laten we zeggen dat alle must-have gadgets aanwezig zijn: Apple CarPlay, Android Auto en een paar slimme veiligheidssnufjes die nu eenmaal moeten van Europa. Qua stijl verwacht je misschien een cockpit vol schermen en LED-lampjes, maar neen, Kia heeft het ingetogen gehouden. Het dashboard heeft centraal een bescheiden display. Het infotainmentscherm is 8-duim en heeft daaronder nog lekker oldschool draaiknoppen voor de klimaatcontrole.
Verder zijn er genoeg extra’s om je even te doen geloven dat je in een duurdere wagen zit. De bekerhouders hebben zelfs een draaiende houder à la Mercedes, en het stuur in de GT-Line voelt met zijn perforaties lekker sportief aan. Officieel heeft de Picanto vijf zitplaatsen, maar diegene die achteraan in het midden gaat zitten, die moet toch het postuur van een pannenkoek hebben. Wat niet abnormaal is voor een stadscrossertje natuurlijk.
De koffer meet 255 liter bagageruimte, of 1.010 liter met de achterbank plat. Genoeg voor de wekelijkse boodschappen of een kleine reiskoffer.
KIA
Onder de koets
Daar woont bij de instapper een 1.000 cc driepitter met 58 pk. Er is ook een 1.2-viercilinder verkrijgbaar met 79 pk en 113 Nm aan koppel. Er is ook de keuze tussen een handbak met vijf versnellingen of een automaat met evenveel verzetten. Vòòr de facelift kon je ook nog gaan voor de driepitter met turbo, waardoor die 140 pk en 230 Nm produceerde, waarmee het nog geen ton wegend karretje relatief snel was. Die motorisatie is nu verdwenen bij ons, omwille van de steeds strenger wordende Europese uitstootnormen.
KIA
Het rijden
Wij waren onderweg met de 1.2-liter met een handbak, in de sportief ogende GT-Line-uitvoering. Eerlijk is eerlijk: we hadden voor we instapten zo onze vooroordelen. Picanto-rijders en chauffeurs met soortgelijke stadsautootjes, slenteren meestal door het verkeer en rijden braafjes tegen een slakkengangetje op het rechterbaanvak van de snelweg. We dachten dat het misschien wat te maken had met de wegligging van het karretje, maar al snel bleek niets minder waar. De wegligging van het kleine ding is warempel uitstekend en geeft veel vertrouwen.
Tijdens onze testweek ontdekten we echter waarom je met zo’n Picanto toch maar beter een schildpadchauffeur wordt: andere weggebruikers kunnen het blijkbaar maar moeilijk verkroppen als je met zo’n pattatenbakje de vlotte jongen wil uithangen. Meermaals gebeurde het, dat er op de snelweg een malloot tegen onze bumper kwam plakken, terwijl we toch aan het inhalen waren én toch eerder 130 dan 120 km/u reden. En dat waren niet heus altijd dikke patserbakken die dat deden: er was zelfs een Dacia bij de bumperklevers. Het gebeurde zelfs een aantal keer dat we onze voorrang niet konden nemen, alsof de andere dacht: ‘Och, ik rij door, die kleine gaat toch stoppen.’
Een keertje liep het bijna uit de klauwen in het dorpje Wéris. In Wallonië hebben ze de gewoonte om aan de rand van een bebouwde kom, een wegversmalling te plaatsen. Diegene die de dorpskern uitrijdt ziet een voorrangsbord, diegene die de dorpskern inrijdt moet voorrang verlenen. Wij reden na een dagje hiken de dorpskern weer uit en hadden dus voorrang, kwam er daar pardoes een kerel met een Mercedes GLE de weg versperren die de bebouwde kom in wilde. Toen-ie zag dat ik geen aanstalten maakte om achteruit te rijden, deed hij zijn raampje open en brulde: “Jammenkloewete, oepzaai medië waaivenbak!” Een noorderkempenaar die mij, in zijn taaltje, uitjouwde in Wallonië: dat maakte mij witheet van colère. Ik brulde terug: “Ga zelf opzij, clown, of ik zal dat onnozel SUV’ke van u eens op zijne kant leggen!” Nu ben ik natuurlijk niet zo straf dat ik een SUV op zijn kant krijg, maar een boze mens zegt nu eenmaal dingen die achteraf bekeken nogal belachelijk zijn. En blijkbaar maakte het nog indruk ook, want de man zette zijn Benz in achteruit om ons door te laten.
Over het verbruik: KIA claimt 5,5 liter per honderd kilometer. Tijdens het grootste deel van onze testweek hebben we dat gehaald. Tijdens onze weekenduitstap naar de Ardennen tikten we echter een stevige 7 liter per 100 kilometer aan: wanneer het bergop is, moet dat koffiemolentje in het vooronder bijzonder hard werken. En zeker met vier inzittenden.
KIA
De prijs
Wegrijden met een KIA Picanto doe je vanaf 16.290 euro. Voor dat geld heb je de 1-liter kleine driecilinder, met een behoorlijk complete uitrusting, tot achteruitrijcamera toe. Wil je de sportief uitgedoste GT Line met 1.2-liter, zoals onze testauto, dan ben je 21.090 kwijt. In dat geval heb je ook alle comfort, tot zelfs zetel- en stuurverwarming.
KIA
Onze conclusie
De KIA Picanto is een stoer ogend stadsautootje dat eigenlijk best wel lekker rijdt. Aan boord geniet je van verrassend veel ruimte én comfort en afwerking dat je alleen zou verwachten in grotere auto’s. Alleen jammer dat ze de turbo niet meer leveren in onze contreien, want daar kan je zo’n bumperklevende Dacia nog een poepje mee laten ruiken...
KIA
KIA
