Beke: “Wie kan zeggen dat ze tweemaal meer gerealiseerd hebben dan wat ze aan de kiezer beloofd hebben?”
Wouter Beke schrijft geschiedenis. Hij is de eerste man die ontslag neemt omdat hij het zo goed heeft gedaan. Dat is wat we onthouden van zijn afscheidsspeech. Laten we het spel meespelen en geloven dat Beke uit eigen beweging het zinkend schip verlaat. Een schip waarin hij zelf enkel fatale gaten sloeg in de romp. Al ziet Beke dat anders. “Mijn verwezenlijkingen - die voor duizenden mensen het verschil hebben gemaakt - hebben nauwelijks de kranten gehaald”, aldus Beke. Zo kennen we Wouter, de Houdini van Belgische politiek.
Nu goed, het vertrek van Beke is/was voor CD&V noodzakelijk om te kunnen overleven, maar het brengt hen meteen in nieuwe nauwe schoentjes: wie gaat hem opvolgen? Het departement Welzijn is niet voor knoorknapen en voor de Christendemocraten een hoeksteen van hun identiteit. Moet het iemand uit Limburg zijn? Durft Mahdi een nieuweling het veld insturen, of kiest hij voor een veilige oplossing?
Heel veel zit er niet in het CD&V-potje. Het Nieuwsblad komt met vijf mogelijke kandidaten: Vera Jans, Nawal Farih, Jo Brouns, Koen Van den Heuvel en Hilde Crevits. Het is normaal dat je alleen de laatste kent. Zij is de enige met politiek gewicht. Maar wie gaat haar plaats dan innemen voor ‘Werk en Landbouw’ in het Vlaams Parlement? Ook een sector waar het rommelt.
En daarmee is de kous niet af. Mahdi moet zelf ook nog vervangen worden. ‘Asiel en Migratie’ gaan depanneren als nieuweling, staat gelijk aan politieke zelfverminking.
CD&V staat voor moeilijke keuzes, maar heeft alleen zichzelf wat te verwijten. Het is niet de pers die Beke tot ontslag dwong, ook niet de dood van een peuter, maar gewoon een tussentijds peilinkje?
