Faillissementen kleuren de arbeidsmarkt bloedrood: meer dan 27.000 banen verdwenen.
2024 schreef zichzelf de geschiedenisboeken in als een economisch annus horribilis. Meer dan 27.000 banen gingen verloren door faillissementen. Dat is niet alleen een triest record, maar ook een zoveelste alarmsignaal. Zonder herstructureringen – zoals de kolossale klap bij Audi, waar 3.000 jobs verdwenen – lijkt de balans al loodzwaar. Maar wie zijn de grootste slachtoffers van deze financiële implosie? En hoe vertaalt deze economische puinhoop zich naar 2025?
De harde cijfers: Vlaamse bodem trilt
In 2024 leken de fundamenten van onze arbeidsmarkt in elkaar te zakken. Volgens de meest recente studie van GraydonCreditSafe verloren 27.187 mensen hun job door faillissementen. Een stijging van maar liefst 30 procent ten opzichte van 2023. Vlaanderen droeg het zwaarste gewicht met 15.553 verloren banen. De teller van Vlaamse faillissementen piekte op een record van 6.674 – een stijging van 5,5 procent. Hiermee krijgt Vlaanderen een ongewenste gouden medaille in economische rampspoed.
Het zijn niet langer enkel de kleine eenmanszaken of familiebedrijven die kopje-onder gaan. 2024 bracht een zorgwekkende trend aan het licht: steeds grotere ondernemingen sluiten de deuren. Zo noteerde men het faillissement van vijftien bedrijven die elk meer dan honderd werknemers in dienst hadden, een verdubbeling tegenover het voorgaande jaar.
Bouwsector: de brokkenpiloot van de economie
De bouwsector blijft een zorgenkind. Met 2.627 faillissementen en meer dan 4.000 verloren banen sneuvelden er in deze sector alleen al 32 procent meer jobs dan in 2023. Stijgende kosten, afbrokkelende winstmarges en een verhoogde controle op fraude hebben de sector genadeloos getroffen.
Horeca: van tafels dekken naar tafels afruimen
Ook de horeca kreeg zware klappen. Hoewel het aantal faillissementen enigszins stabiliseerde, sneuvelden er in 2024 een recordaantal van 4.231 jobs, een stijging van meer dan 11 procent. Vooral grotere horecazaken en ketens konden de storm niet doorstaan, waardoor veel personeel plots op straat belandde.
Transport en zakelijke dienstverlening: een stille aftocht
Niet alleen de bouw en horeca staan in het rood. De transportsector, garages en de zakelijke dienstverlening zagen een golf van faillissementen. Hier bleef geen sector onaangetast, met gevolgen die verder reiken dan de directe werkgelegenheid.
Het domino-effect: meer dan cijfers
Faillissementen zijn als kaarten in een wankel kaartenhuisje: valt er eentje, dan vallen ook de anderen. De impact gaat verder dan de bedrijven die rechtstreeks getroffen worden. Toeleveranciers verliezen opdrachten, transporteurs staan stil en zelfs secundaire sectoren, zoals de logistiek, voelen de gevolgen.
Volgens economen zoals Eric Van den Broele (GraydonCreditSafe) zitten we in een economische kettingreactie. Outsourcing naar goedkopere landen, een torenhoge loonkloof en onvoorspelbare geopolitieke en klimaatgerelateerde schokken vormen een dodelijke cocktail voor Belgische bedrijven.
Het zwarte vooruitzicht voor 2025
Wie hoopt op beterschap in 2025, mag zich aan een koude douche verwachten. Experts voorspellen dat het aantal faillissementen blijft stijgen. De Duitse economie is vaak een voorbode voor de Belgische situatie, en die presteerde vorig jaar ondermaats. Bovendien lijkt de Belgische jobmotor vastgelopen. De mismatch tussen vacatures en beschikbare arbeidskrachten blijft schrijnend. Vlaanderen kampt met een ongezien aantal openstaande vacatures, maar een te grote groep mensen blijft inactief.
Professor Stijn Baert (UGent) voorspelt een status quo. Geen lawine van ontslagen, maar ook geen golf van nieuwe aanwervingen. Voor afgestudeerden en zij die de arbeidsmarkt willen betreden, wordt 2025 vermoedelijk een karig jaar.
Een race tegen de klok
“De politiek moet nu ingrijpen,” klinkt het bij werkgeversorganisaties. Rudy Provoost, voorzitter van Voka, noemt 2025 een kanteljaar: “Het is nu of nooit.” Maar of er voldoende daadkracht is om het economische tij te keren, blijft de vraag. Eén ding staat vast: als 2024 een waarschuwing was, dan kan 2025 weleens de laatste wake-upcall zijn voor een arbeidsmarkt die zich op de rand van een abyss bevindt.
(Foto: Sutterstock)
