Veel Europees geblaat, maar weinig wol.
Waarom krijgen we de indruk dat in Europa één vrouw het voor het zeggen heeft? Iedereen keek uit naar haar ‘State of the Union’, maar in haar speech voor het Europees Parlement kon Ursula von der Leyen de verwachtingen niet echt inlossen. Aan je volgende energiefactuur zal nog niets – ten goede – veranderen.
Grote woorden waren er wel: “Poetin zal falen en Europa en Oekraïne zullen zegevieren." De Europese Commissievoorzitter hamerde vooral op eensgezindheid en samenwerking van de 27 lidstaten en hun partners: “De maatregelen blijven!”
Ursula – voor de gelegenheid in een opvallend geel-blauw pakje, nee niet van Ikea, maar in de kleuren van Oekraïne – zet het licht op groen om de overwinsten van energiebedrijven af te romen. Het moet maar eens gedaan zijn met elektriciteitsproducenten die hun stroom relatief goedkoop produceren, zoals met windmolens of kerncentrales, maar die stroom aan dezelfde hoge prijs verkopen als de stroom die door gascentrales wordt geproduceerd. “Deze bedrijven hebben nu inkomsten die hun stoutste dromen overtreffen”, zei Von der Leyen. “Er worden recordwinsten gemaakt op kap van de consument." Voor die bedrijven wil von der Leyen een prijsplafond van 180 euro per megawattuur elektriciteit. Alle winsten boven deze prijs worden afgeroomd. Dat zou tot 117 miljard euro opleveren. Daarnaast wil ze een crisisbijdrage in het leven roepen voor de grote olie-, gas- en steenkoolbedrijven, goed voor 25 miljard euro. Een totaal van ruim 140 miljard euro, geld dat zou moeten terugvloeien naar de Europese burgers en bedrijven.
Klinkt als een cadeautje – of beter, als een oplossing voor een probleem dat ze (voor een deel) zelf heeft veroorzaakt – maar daarmee is de zaak niet opgelost. Experten plaatsen vraagtekens bij de haalbaarheid van het plan. De lidstaten moeten die overwinstbelastingen namelijk zelf innen. En laat het nu net dat zijn, waar onze federale regering nog altijd niet in is geslaagd. Je zou kunnen stellen dat von der Leyen eigenlijk zegt: “Los het allemaal zelf op, je mag van mij.” Alle schijnwerpers zijn dan ook weer gericht op de Vlaamse en de federale regering. Maar daar gaan de gesprekken moeizaam. De Vlaamse regering besliste gisteren zelfs voorlopig niets te beslissen.
Het probleem is nochtans niet van gisteren, de oplossing niet voor morgen.
(foto PD)
