...en dumpt het dier in de afvalcontainer.
Een 50-jarige man uit Vorselaar heeft vorig jaar – na een verhit conflict - de hond van zijn vriendin de kop ingeslagen met een bijl. Het dier werd daarna gedumpt in een afvalcontainer. De man maakte vervolgens nog wat gruwelijke beelden van de geslagen hond om zijn partner te choqueren. Gekoppeld aan andere strapatsen met losse polletjes, levert het de man een gevangenisstraf van dertig maanden op. Net geen drie jaar, en dus ook net niet genoeg om in de gevangenis te belanden?
Drankmisbruik en vernieling: begin van de tragische kettingreactie
Een en ander begon op 1 december 2024, toen S.C., onder invloed van alcohol, in een nachtwinkel in de Kerkstraat van Vorselaar verschillende flessen sterke drank vernielde. De man - die een fles wodka had leeggedronken voor de ogen van de winkelbediende - begon lastig te doen toen gevraagd werd om te betalen. En het kwam niet meer goed. De man begon meerdere flessen jenever op de grond te gooien.
En daar stopte het niet. Na de vernielingen in de winkel, liep hij naar een nabijgelegen café, waar hij wederom zijn agressief kantje etaleerde. De politie werd er bijgehaald en die mocht kennismaken met een weerspannige zatlap die met een koevoet liep te zwaaien. Hij bleek ook nog een mes in zijn jaszak te hebben en verbouwde al roepend en tierend de camionette van de politie bij de overbrenging naar het politiekantoor. Geen ideale schoonzoon, zeg maar.
Een brutale wending: de dodelijke klap met de bijl
De dramatische escalatie van S.C.'s gewelddadige kreeg twee dagen later een vervolg, toen hij en zijn partner over geld gingen discussieëren. De ruzie eindigde in de dood van haar hond, die S.C. met een sierbijl sloeg. De man maakte daarna foto’s en filmpjes van de gehavende hond, en stuurde deze bloederige beelden naar zijn partner: bedoeld om haar te shockeren en te kwetsen.
De politie ontdekte het lichaam van de hond in een vuilcontainer, bedekt met een mat en speeltjes. De verklaringen van de dader over de aanleiding voor zijn gewelddadige daad werden echter door de rechtbank verworpen. S.C. had tegen de politie beweerd dat hij bang was voor de hond, die hem in zijn been zou hebben gebeten. Maar het onderzoek wees uit dat de verwondingen aan zijn been niet recent waren en geen verband hielden met de situatie met de hond. Een en ander werd bevestigd door het feit dat de man op de dag vóór de dodelijke aanval met de hond een wandeling in het bos had gemaakt, wat volledig in tegenspraak was met zijn bewering dat hij bang was voor het dier.
“Hij heeft de hond van zijn partner nodeloos doen lijden,” aldus de rechter. “Dit gedrag is absoluut laakbaar, vooral gezien het feit dat hij ook medeverantwoordelijkheid had voor het welzijn van het dier.” De rechtbank benadrukte het moreel verwerpelijke aspect van deze daad van pure wraak.
Recidive en de verantwoordelijkheid van de justitie
De dader - die al eerder dertig keer veroordeeld was, waaronder tien keer voor slagen en verwondingen - pleegde de misdaden terwijl hij onder voorwaarden stond. Zijn geschiedenis van gewelddadig gedrag, gecombineerd met zijn verslaving aan alcohol en drugs, maakte van hem een ongeleid projectiel. De rechter in Turnhout oordeelde dat S.C. een gevangenisstraf van dertig maanden moest slikken, met bijkomende probatievoorwaarden. Bovendien moet hij zich te laten behandelen voor zijn verslavingen en agressie.
Oorzaken en gevolgen
Deze tragische zaak werpt een schaduw over de effecten van verslaving, woede en onbehandelde psychische problemen. Het is duidelijk dat de dood van de hond geen geïsoleerd incident was, maar eerder van een diepgeworteld patroon van destructief gedrag. Hoe kan iemand zo ver afglijden van het ‘normaal’ en wat er moet gebeuren om herhaling van dergelijke incidenten te voorkomen.
Is ‘den drank’ dan echt ‘den duvel’?
