Redacteur Ali Aladdin van de Hezbollah-website Al-Manar heeft een lange en interessante - maar eenzijdige - analyse gemaakt van de gevolgen van terreurdaad Al Aqsa Flood van 7 oktober voor Israël.
Het toont indirect aan dat er wel degelijk een link is tussen Hamas en Hezbollah.
Al-Manar is immers de Libanese website van Hezbollah. Operatie "Al-Aqsa Flood" kwam er volgens Al-Manar om “het hoofd van de bezettingsentiteit te raken, de crisis te verdiepen en de paden van wantrouwen tussen de partijen in de crisis te versterken”. Het grote falen van de inlichtingendienst en het militaire falen van de militaire en veiligheidsdienst van die terreurdaad op 7 oktober “verzwakte hun interne positie aanzienlijk” volgens Al-Manar. Die uitleg concordeert met de verklaring van de Hamas-toplui in de media.
Redacteur Aladdin: “De regering, het leger, de gevangenen, of de toenemende economische verliezen, veel krantenkoppen die de zionistische entiteit probeert te verbergen en te verbergen de crisis die het lijdt, in ruil voor haar poging om het beeld van oorlog en vernietiging in Gaza te plaatsen om zelfs maar één beeld van overwinning te laten zien na de klinkende nederlaag en het verlies van afschrikking en prestige in de werking van de Al-Aqsa-overstroming.”
Binnen de ‘zionistische’ entiteit groeit volgens Aladdin verdeeldheid over hoe de crisis moet worden beëindigd en hoe om te gaan met alle netelige dossiers, met name de kwestie van gevangenen en het leger, die het middelpunt is geworden van wijdverbreide kritiek van kolonisten, die openlijk hun verlies van veiligheid en vertrouwen erin hebben uitgesproken.
“De woorden van minister Amichai Eliyahu van een "Joodse strijdmacht" over de mogelijkheid om een atoombom op de Gazastrook te laten vallen, zijn geen public relations-probleem in de zionistische entiteit, maar een probleem in de zionistische realiteit zelf. Het probleem zit hem niet in deze of gene verklaring, maar in de legitimiteit van de extreemrechtse Joodse regering, die annexatie, bezetting en gebed steunt, oorlog als een kans ziet en de internationale gemeenschap, internationale instellingen en het oorlogsrecht minacht.”
Dit is geen verspreking volgens Al-Mannar. In een radio-interview zei Eliyahu dat er bij de gevechten in Gaza "geen niet-betrokkenen zijn". Op de vraag of dat betekende dat er een nucleaire projectie op de Gazastrook moest worden gemaakt, antwoordde hij: "Het is eenrichtingsverkeer."
Knesset-lid Yitzhak Kreuzer van zijn partij zei ook tegen de Hebreeuwse radio: "De Gazastrook moet met de grond gelijk worden gemaakt, en elk van hen heeft één straf: de dood. De Gazastrook moet van de kaart worden gewist, er zijn daar geen onschuldige mensen."
Aladdin: “Het is de mentaliteit en methode van extreemrechts: Bezalel Smotrich, Itamar Ben-Gvir, Simcha Rothman, Orit Struck, Avi Maoz, Zvi Sukkot, Limor Son Har Melech en anderen.”
Netanyahu's reactie was mager volgens Al-Mannar en zei dat Eliyahu's opmerkingen "losstonden van de realiteit en hem verhinderden om tot nader order kabinetsvergaderingen bij te wonen", een reactie die volgens de site van Hezbollah “aantoont dat Netanyahu nog steeds een gevangene is van angst voor het uiteenvallen van de regering en een gevangene van angst voor zijn politieke toekomst.”
Volgens een redactioneel artikel in de Hebreeuwse krant Haaretz: "Netanyahu is niet de oplossing, maar het probleem: hij legitimeert het Kahanisme en extreemrechts, en degenen die uit walging werden verbannen, zijn hoge ministers in de regering geworden."
Aladdin nog: “Over de politieke alliantie met de verheerlijking van rabbijn Meir Kahane en Baruch Goldstein en de moordenaar van de familie Dawabba. Onder zijn leiding begonnen kolonisten naar gebied B te kijken, en de jongeren op de heuveltop veranderden van doelwitten van de Shin Bet in ministers, Knesset-leden, assistenten en adviseurs.”
De krant was van mening dat de oplossing ligt in het verwijderen van extreemrechts uit de regering en buiten de grenzen van de zionistische entiteit. De enige manier om Eliyahu's woorden te verloochenen is door hem en zijn beeltenis te verloochenen: religieus zionisme en een "Joodse kracht" moeten onmiddellijk uit de regering worden verdreven.
Nadat de kwestie van de terugkeer van ‘zionistische’ gevangenen in de Gazastrook zich opdrong aan de publieke opinie en de politieke leiding, omzeilden deze laatsten de eisen van hun families door hun vrijlating te koppelen aan de grondoperatie. Netanyahu ging volgens Al-Mannar zelfs zo ver dat hij de voortdurende bombardementen koppelde aan de vrijlating van gevangenen.
Het doel hiervan is om het nachtmerriescenario te vermijden, namelijk om tegemoet te komen aan de eis van het verzet om de zionistische gevangenissen van Palestijnse gevangenen en gedetineerden wit te wassen, wat zal uitmonden in een nieuwe vloedgolf en een historische prestatie van het verzet. Door dit recht te koppelen aan de grondoperatie, tracht hij dus meer dan één doel te bereiken.
“Zo probeert de vijandelijke leiding de effecten van de gevangenenkaart in de handen van het verzet te verstoren, te voorkomen dat het het te chanteren en ongekende historische prestaties op dit gebied te bereiken. De weerklank ervan binnen het zionisme geeft echter aan dat er een grond is voor de mogelijkheid om deze kaart te exploiteren en later een impact te hebben.”
Deze link is ook bedoeld om te proberen het recht van gevangenen uit te stellen tot latere stadia, totdat het publiek volwassen wordt en het politieke klimaat een historische ruilovereenkomst mogelijk maakt, als de ontwikkelingen niet eindigen zoals ze hopen. Of in afwachting van de uitkomst van de grondoperatie tot nu toe, is er een soort spanning tussen de vijandelijke leiding, die probeert de prioriteit van de grondoperatie op te leggen en te wachten op wat deze zal bereiken, en de inspanningen van de families van de gevangenen die nog steeds hun stem verheffen om hun zaak op te leggen aan de media en de politieke arena's.
Al-Manar: “Hamas verplaatste deze kaart door een aantal van hen vrij te laten en een video te publiceren waarin een van de gevangenen een beroep deed op Netanyahu om hen vrij te laten. Opgemerkt moet worden dat de zionistische entiteit verhinderde dat dit op Hebreeuwse televisiezenders werd gepubliceerd, maar eerder door de publieke opinie via buitenlandse kanalen werd bekeken.”
Tegelijkertijd is de Hebreeuwse mediawereld volgens Aladdin getuige van een soort debat tussen twee benaderingen van de kwestie van gevangenen. Een sectie die de aanpak overneemt die door de politieke leiding wordt gepromoot door deze te koppelen aan de grondoperatie. Een ander deel is van mening dat de twee niet kunnen worden gecombineerd en dat de entiteit er één moet kiezen.
“Het is in dit verband interessant dat sommigen voorstellen om aan de eisen van het verzet te voldoen door de gevangenissen van Palestijnse gevangenen wit te wassen in ruil voor alle zionistische gevangenen en gedetineerden, en vervolgens de grondoorlog te voeren en iedereen te elimineren. De aankondiging van Ismail Haniyeh, hoofd van het politieke bureau van Hamas, plaatste hun vrijlating echter in een ruilovereenkomst, die op zijn beurt ook deel zou uitmaken van een proces dat bij hen begint en eindigt met een politiek proces.”
Volgens sommige analisten heeft de leiding van de ‘vijand’ (Israël) in feite twee opties: ofwel een alomvattende ruilovereenkomst sluiten en het doel opgeven om het gezag van Hamas te ondermijnen, met alle kosten die dit met zich meebrengt in termen van afschrikking en de mogelijkheid om de inwoners van de Gaza-envelop naar hun huizen terug te brengen, ofwel een alomvattende grondoperatie uit te voeren met alle gevolgen van dien, waarbij de prijs wordt betaald door de meeste of alle gevangenen op te offeren.
Het worstcasescenario volgens Aladdin dat de ‘zionistische’ leiding echter niet kan negeren, is dat ze betrokken raakt bij een grootschalige grondoperatie en zware verliezen lijdt, waaronder een deel van de gevangenen, en vervolgens een ruilovereenkomst moet sluiten die een nieuwe overwinning voor het verzet en een nieuwe nederlaag voor de vijandelijke entiteit betekent.
De schok van de van terreurdaad Al-Aqsa Flood en de trilling en de grote klap die het ‘zionistische’ leger heeft geleden, zorgden er volgens Al-Manar voor dat alle segmenten in de entiteit achter de oorlogsregering stonden, maar na korte tijd begonnen zich meerdere kwesties te ontvouwen, waaronder die met betrekking tot de status van het leger in de staat en de ‘zionistische’ samenleving, dit leger, waarover niemand kon of wilde of de mogelijkheid had om over te praten en dat als een heilige koe was, dus het is verboden om eraan te worden blootgesteld, werd de focus van een groot geschil dat begon met het begin van de politieke crisis in de entiteit
Aladdin: “Na Al-Aqsa Flood ontstond er onenigheid over zijn rol en zijn vermogen om bescherming en veiligheid te bieden aan de zionistische gemeenschap, die belasting betaalt voor professionele dienst van het leger.”
De redacteur verder: “De divisie keerde dus snel terug, maar er werd een nieuw gebied aan toegevoegd over de competentie van het leger en zijn vermogen om veiligheids- en militaire uitdagingen aan te gaan, naast het fundamentele meningsverschil met de regering onder leiding van Netanyahu, die tot nu toe heeft geweigerd toe te geven dat hij heeft gefaald of verantwoordelijkheid te nemen voor wat er op de zevende oktober is gebeurd, terwijl veel ministers het erkennen en erkennen.”
Redacteur Aladdin tot slot: “Dit is wat de Amerikaanse regering zich vanaf het eerste moment realiseerde en werkte om het initiatief te nemen om de samenhang van de interne situatie van de entiteit te handhaven en om componenten van de oppositie op te nemen in een regering die eruitziet als een regering van "nationale eenheid" met de voormalige minister van Oorlog Benny Gantz in de regering van Netanyahu, in een teken van het overwinnen van het interne geschil in het licht van deze existentiële uitdaging die de bezettingsstaat bedreigt.”
Foto: screenshot website Al Manar - ISWI (Disclaimer: de analyse van Al-Manar is enkel voor rekening van deze Hezbollah-zender)
