1 december 1983. In Anderlues zien voorbijgangers uit de juwelierszaak in de Rue de la Station twee jonge meisjes stormen. Het is 18u40.
De meisjes lopen naar de directrice van de lagere school die de rijkswacht op de hoogte brengt. Het is nog geen 18u50 als de rijkswacht van Anderlues op nummer 80 van de Rue de la Station een moordpartij ontdekt die qua gruwelijkheid elke verbeelding tart. De ouders van de meisjes zijn vermoord.
Paul Ponsaers en Gilbert Dupont: “Minder dan een kwartier later wordt in het bos van Anderlues een in brand gestoken zwarte Golf GTI ontdekt. Het gaat wel degelijk om de Volkswagen die op 2 oktober gestolen werd in het restaurant ‘Au Trois Canards’ in Ohain en die zonder twijfel gebruikt werd bij de hold-up op de Delhaize in Beersel. Ondanks de arrestatie van Michel Cocu en Adriano Vittorio, worden nu aan de lange lijst een elfde en twaalfde slachtoffer toegevoegd. Jean Szymusik, 43 jaar, en zijn echtgenote Maria Krystina Slomka, 38 jaar, waren van Poolse herkomst.”
Stasi
Opvallend: de Stasi had interesse in het Poolse koppel. Uit correspondentie met de Duitse justitie was gebleken dat twee van de slachtoffers van de Bende van Nijvel destijds waren afgeluisterd door een van de communistische snuffeldiensten. Jumet wilde absoluut weten welk motief de Stasi had om zich voor die Pool en zijn echtgenote te interesseren.
Alleen hebben ze zich in België vergist: de cel-Jumet kwam in de Berlijnse archieven tot de ontnuchterende vaststelling dat de Stasi op 14 februari 1984 niet de telefoon van de twee slachtoffers van de Bende had afgeluisterd maar wel - om een nog niet opgehelderde reden - al het in- en uitgaande telefoonverkeer van Interpol Brussel, waarin ‘toevallig’ ook de twee doden van de Bende van Nijvel ter sprake kwamen. Tijdens dat telefoonverkeer kwamen ook ‘toevallig’ Bendeverdachten ter sprake.
Jumet
Misschien was het Stasi-spoor wel de goede piste. De Bergense advocaat-generaal Claude Michaux vertelde in 1997 nog dat de cel in Jumet dan de archieven van de Stasi, de geheime dienst van de voormalige DDR, napluist. Het zijn de enige die openbaar zijn en er was ook in de zaak-Dekaise een piste naar een Bulgaars bedrijf, dat eigenlijk een schijnfirma van de Stasi was. Het gaat om Kintex. Herman Geschier, een naam die in het dossier opduikt, werkte samen met de Oost-Duitse Stasi en Kintex, dat bedrijf van de Bulgaarse geheime dienst.
In de jaren 1960 en 1970 gaf Bulgarije officiële militaire steun aan vele nationale bevrijdingsoorlogen, vooral in Noord-Vietnam, Indonesië, Libië, Angola, Afghanistan, de Hoorn van Afrika en het Midden-Oosten. In 1984 brachten de 9.000 Bulgaarse adviseurs die in Libië waren gestationeerd voor militaire en niet-militaire hulp dat land op de eerste plaats van Bulgarije's klanten in de Derde Wereld. Via zijn Kintex wapenexportonderneming hield Bulgarije zich ook bezig met geheime militaire ondersteuningsactiviteiten, waarvan er veel later werden onthuld. In de jaren 1970 werden diplomatieke crises met Soedan en Egypte uitgelokt door Bulgaarse betrokkenheid bij coupplotten.
VSSE
Ook Véronique Paulus de Châtelet heeft haar onderzoeksafdeling, toen geleid door inspecteur Emmanuel Herman, gedetacheerd door de politie van Vorst, aangespoord om informatie in te winnen over de operaties die de Staatsveiligheid uitvoerde met bepaalde verwante diensten. Sterker nog, ze stelde de Sûreté resoluut voor om een nieuw spoor in de moorden in Waals-Brabant te onderzoeken door zich te verdiepen in die archieven van de Stasi, de voormalige Oost-Duitse geheime dienst.
Dit onderzoek past in een andere werkhypothese dat de strategie van de spanning tussen het voormalige Oostblok en het Westen een deel van het Bende-geweld kan verklaren. Als deze hypothese gegrond is, dan zou daar in de dossiers van de Duitse inlichtingendienst, die zeker geïnteresseerd was in wat zich in de achtertuin van de Shape of de NAVO afspeelde, een spoor van terug te vinden zijn. Op voorwaarde dat de Belgen op de juiste plaats zoeken en dat de Stasi zo vriendelijk is om die belastende documenten bij te houden. Quod non.
Verdachten
In die archieven van de Stasi komen volgens de speurders dus geen namen voor van verdachten in het dossier van de Bende van Nijvel. Tot die logische conclusie kwam een rogatoire commissie in de Duitse hoofdstad Berlijn.
De commissie bestond uit de twee onderzoeksrechters en een hoge magistraat van het parket-generaal van Bergen, onder wier bevoegdheid het Bende-dossier valt. In het door hen doorzochte de Stasi-archief werd dus geen enkele verwijzing gevonden die leidt naar de Bende van Nijvel, die tussen 1982 en 1985 liefst 28 moorden pleegde. Iets anders zou wel vreemd geweest zijn.
