Het is juli 1985. Het laatste feit van de Bende van Nijvel is dan een diefstal gewapenderhand en dubbele moord in een juwelierszaak te Anderlues op 1 december 1983. Het is stilte voor de storm. In het najaar slaat de Bende moordend toe in Eigenbrakel, Overijse en Aalst.
Journalist Walter De Bock volgt als geen ander de criminaliteit in die periode. Hij noteert dan in zijn verslag van juli 1985: “Philippe Cryns, in hechtenis ivm de drughandel in (discotheek) ‘Mirano’ (dossier van de zedensectie van de BOB) neemt contact op met GP-commissaris (Yves) Zimmer.”
Philippe Cryns (geboren op 28 mei 1946) was - samen met zijn medewerker Alexis Alewaeters - de uitbater van dancing Mirano. Op de tweede verdieping van de Mirano werden in pure Zillion-stijl seks- en drugsfuiven georganiseerd terwijl er met een verborgen camera beelden van werden gemaakt. Toen Cryns en Alewaeters in maart 1986 door de correctionele rechtbank te Brussel werden veroordeeld, werd echter met geen woord gerept over de zedenfeiten en was er enkel nog sprake van drugs.
Philippe Cryns was ook de mede-oprichter van Parc Savoy. Eén van de dealers die hij goed kende, Alexis Alewaeters, stond ook bekend als organisator van speciale seksfuiven en in 1985 werkte hij ook een tijdlang als bediende bij de firma Cadreco, het kantoor voor juridisch advies van Annie Bouty. In 1985 werkte Cryns ook een tijdje als een soort pr-agent voor een gerenommeerd restaurant, gelegen in het Terkamerenbos. Hij was toen ook nog altijd een discreet organisator van speciale fuiven waar cocaïne gesnoven werd.
Yves Zimmer was een gewezen militair en huurling in Rhodesië en afkomstig van Aarlen. Hij was een commissaris bij de gerechtelijke politie. Hij heeft meegewerkt aan het onderzoek naar de Roze Balletten. Hij was extreem-rechts en had goede contacten met Francis Dossogne. Hij heeft ook die trainingskampen gaf aan het Front de la Jeunesse in de Ardennen.
De Bock in zijn notities: “Cryns spreekt over misbruik van minderjarigen en verwijst voor meer informatie naar Gino Duray die ook in voorhechtenis zit. Duray was als minderjarige zelf een slachtoffer, maar werd later ook een rabatteur en een dealer in de Mirano.” Een rabatteur is iemand die klanten naar een winkel, restaurant of dancing moet lokken.
“Duray sprak Zimmer over een opnamestudio waar pedofiele video’s werden gemaakt. Volgens hem behoorde die toe aan een industrieel.”
De Bock noteert dat Duray in 1996 in Spanje verblijft en vraagt zich af of Duray een ancien is van Home Van Durme. Home Van Durme in Rode werd volledig verwoest door brand, zodat er geen documenten overbleven.
De Bock: “Duray kwam naar Neufchâteau en werd er opnieuw als getuige gehoord door Bourlet.” Michel Bourlet was procureur toen de zaak-Dutroux in 1995 in volle hevigheid losbarstte.
De Bock verder: “Een later geïdentificeerde fotograaf/cineast, die in Montpellier (Frankrijk) in de cel zit, bevestigt daar in juli 1987 aan Zimmer de gegevens van Duray.” Het zou om Jean-Claude Weber kunnen gaan.
Weber, veroordeeld voor pedofilie, bekende volgens een bron aan inspecteur Zimmer, in een rogatoire missie, dat hij regelmatig pedofiele tapes in België naar een zekere Michel Rosoor stuurde. De tapes waren verborgen in ladingen exotische vis bestemd voor het bedrijf dat als "dekmantel" voor Rosoor dienden in de industriezone van Groot-Bijgaarden, waar hij ook nepmerken verhandelde.
De Bock: “Op basis van de gegevens van de verklaring van Duray en deze tweede getuige rijst bij de zedensectie van de GP (Zimmer) het vermoeden dat de bewuste industrieel ene Rossor (zo geschreven door De Bock in zijn notities) zou kunnen zijn, een vriend van Jean Gol.”
De Bock: “Als men deze laatste (allicht Rossor, red.) ondervraagt, blijkt deze man getipt te zijn en het spoor loopt dood.” Rosoor wacht de speurders volgens een bron op en stelt: “Ik verwachtte jullie.”
Het zou dus om Michel Rosoor kunnen gaan. Rosoor fungeerde volgens een bron als "leverancier" tijdens de Roze Balletten in Waals-Brabant.
In 1997 begon voor de correctionele rechtbank van Draguignan het proces in Frankrijk met betrekking tot sekstoerisme. Onder de zeven beklaagden is een Belg. De zeven worden ervan beschuldigd deel uit te maken van een pedofilienetwerk voor sekstoerisme in Thailand en Roemenië.
Het dossier startte al in juli '94 in Grimaud, toen de 32-jarige Luc Debove werd aangehouden op verdenking van verkrachting van verscheidene jongetjes. Een huiszoeking bij een geestelijke in Loriol leverde documenten over het bestaan van het netwerk op. Ook de geestelijke is aangeklaagd. De documenten leren dat de Belg Michel Rosoor de vermoedelijke tipgever was over de mogelijkheden van sekstoerisme in Zuid-Oost-Azië.
In 2005 werd dan een raid gedaan in Pattaya. Volgens een bron bij het parket opereren minstens vijftien Belgen in de sector in Pattaya, als klant of als pooier, of beide. De Morgen: “Een van die Belgen werd in 2002 geklist. Hij was pedofiel maar ook uitbater van een eigen netwerk en trad ook op als reisagent voor zijn sekstoeristen: de (dan) 52-jarige Michel José Rosoor, pooier in bar Jolly Boys Studio en Soi Day Night, in Zuid-Pattaya. Rosoor lokte zijn Belgische klanten met cd-roms die hij zelf voorzag van ondertiteling en per post opstuurde, zodat hij niet via e-mail gepakt kon worden.” Rosoor werd verlinkt en geklist tijdens een undercoveractie in een van zijn bars. De politie trof veertig halfnaakte minderjarigen aan die zichzelf als marktwaar aanprezen op een podium.
