Er wordt gesnoven in alle lagen van de bevolking.
‘Af en toe een lijntje, kan geen kwaad’, denken veel gebruikers, maar cocaïne is een psychologische verslaving en voor je het weet, weet je zelf niet dat je verslaafd bent. De Tijd komt met cijfers van Sciensano – een federaal onderzoekscentrum voor de volksgezondheid – en die zijn verontrustend. Bij jongvolwassenen tussen 25 en 34 jaar zouden 8,3 procent van hen recentelijk nog een lijntje hebben gesnoven. Bij Vlamingen tussen 15 en 64 jaar is dat 1,7 procent. Dat is een verdubbeling met 10 jaar geleden toen dat 0,8 procent was.
Vooral in Antwerpen is cocaïne 'erbij' gaan horen. De witte drug is al lang geen spul voor de elite meer. Een gram kost 50 euro en kan je net zo makkelijk aan huis bestellen als Chinees. Het meest verontrustend is wellicht dat coke als normaal wordt beschouwd. Het ligt in de keukens van sterrenchefs, tussen de dossiers van advocaten, maar ook bij doodgewone huisvaders en moeders op de salontafel als de kinderen zijn gaan slapen.
Anwerpen heeft de war on drugs gelanceerd, maar een oorlog aan de gebruiker is er niet echt. Wie betrapt wordt als gebruiker, wordt daar niet of nauwelijks voor gestraft. Antwerpen voert vooral een strijd tegen dealers, maar voor iedere dealer die van de straat wordt gehaald, beginnen er twee anderen in de straat ernaast. In Thailand krijg je de doodstraf voor het bezit van cocaïne, maar als je weet dat er ook daar naar hartelust wordt gesnoven, dan is ook dat geen oplossing.
Misschien wordt het tijd een om een oorlog tegen de normalisering te beginnen.
