Generaal op rust David Petraeus heeft - net zoals alle andere burgers - de Al Aqsa Flood terreuraanval van 7 oktober met grote verwondering bekeken.
David Howell Petraeus (Cornwall-on-Hudson (New York), 7 november 1952) is een Amerikaans oud-generaal van de United States Army. Hij was de directeur van de Central Intelligence Agency (CIA) van 2011 tot 2012.
Petraeus, die zelfs de grootste Amerikaanse militaire bevelhebber van de 21e eeuw wordt genoemd, vindt het vandaag nog steeds moeilijk om de omvang van de militaire blunder te bevatten die ertoe leidde dat Israël totaal werd verrast door die terreuraanval van Hamas en Islamitische Jihad op 7 oktober.
MOSSAD
De generaal op rust in een lang en telefonisch interview met Haaretz: "Ik heb de Shin Bet [veiligheidsdienst], de Mossad, de inlichtingendienst van de IDF en [haar] Eenheid 8200 lang bewonderd en ermee samengewerkt - in het bijzonder het vermogen van de Shin Bet om 'stroomopwaarts' van potentiële aanvallen te zijn.”
“In het verleden waren ze namelijk in staat om plannen en intenties voor aanslagen te identificeren voordat ze zelfs maar werkelijkheid werden, waardoor dergelijke aanslagen vaak werden voorkomen.”
“Dat was duidelijk niet het geval bij de aanslagen van 7 oktober, en het is heel duidelijk dat een aantal factoren dat deze keer onmogelijk maakten.”
"Ten eerste heeft Hamas duidelijk haar operationele veiligheid verbeterd; ze lijkt te zijn gestopt met het gebruik van de communicatiemiddelen die ze in het verleden gebruikten, zelfs met het leggen van velddraad (running field wire), zoals wij dat noemen, door de tunnels van Gaza zodat ze konden communiceren via landlijnen die alleen zij controleerden, in plaats van mobiele telefoons of via het internet, bijvoorbeeld. Ze lijken ook desinformatie te hebben gebruikt via de bronnen en methoden waarvan ze vermoedelijk hebben vastgesteld dat de Shin Bet ze gebruikt.”
"Daarnaast heeft de Shin Bet meer middelen moeten richten op het identificeren en voorkomen van geweld op de Westelijke Jordaanoever. De interne onrust van de afgelopen maanden [in Israël] kan ook meer aandacht hebben gevraagd dan gebruikelijk.”
“En dan was Hamas natuurlijk heel creatief met zijn aanval, om over het hek te komen, om het hek heen, door het hek heen, door de bewakingssystemen waar het leger op vertrouwde blind te maken door de zendmasten voor mobiele telefonie uit te schakelen, dus op het moment dat het leger ze het hardst nodig had om te zien wat er aan de andere kant van het hek gebeurde, konden ze dat niet.”
"Ik vermoed dat het uiteindelijke onderzoek ook zal aantonen dat er informatie was bij verschillende inlichtingendiensten die zogenaamde 'indicatoren en waarschuwingen' hadden kunnen opleveren, maar dat die informatie niet samengevoegd werd - net zoals we na de aanslagen van 9/11 ontdekten dat er informatie in het systeem zat, maar dat die nooit met elkaar verbonden was, dat de FBI dit wist en de CIA dat, maar dat we de punten nooit goed met elkaar verbonden hebben. Ik vermoed dat dit een deel van de verklaring zal zijn.”
GEEN PLAN
Petraeus uitte ook zijn teleurstelling bij Haaretz over het feit dat de Israëlische leiders geen duidelijk plan hebben opgesteld tegen de terroristische organisatie - net zoals de Amerikanen geen alomvattende exit-strategie hadden na het omverwerpen van Saddam Hoessein twee decennia geleden.
"Om de overwinning in een oorlog te behalen, moeten de hoogste civiele en militaire leiders vier taken correct uitvoeren," vertelt hij Haaretz in een telefonisch interview, waarin hij put uit zijn pas gepubliceerde boek - dat hij samen met de Britse historicus Andrew Roberts schreef - "Conflict: The Evolution of Warfare from 1945 to Ukraine".
De eerste taak is "om de grote ideeën (de strategie) goed te krijgen"; ten tweede, om "de grote ideeën te communiceren naar de militairen en iedereen die belang heeft bij de uitkomst van het conflict"; ten derde, om "toezicht te houden op de implementatie van de grote ideeën"; en tot slot is de vierde taak, naarmate de ontwikkelingen in het veld zich ontvouwen, om "te bepalen hoe de grote ideeën moeten worden verfijnd om de vier taken steeds opnieuw uit te voeren."
Volgens deze maatstaf, waarmee Petraeus de stappen van Israël in de afgelopen vier weken bekijkt, is de eerste taak - het definiëren van het grote idee - volbracht. "In dit geval," zegt hij, "hebben de premier en zijn kabinet het grootste van de grote ideeën aangekondigd, namelijk dat de militaire en politieke elementen van Hamas vernietigd moeten worden; daarom is dat de missie van de [Israël Defense Forces]."
Maar hoe zit het met de andere doelstellingen? Hier laat Petraeus een waarschuwende noot horen. Hoewel de IDF een duidelijke strategie heeft om haar "zeer substantiële missie" te volbrengen, zal deze moeten worden uitgevoerd "in een stedelijke omgeving die niet moeilijker kan zijn.”
AL-QAIDA
Als Petraeus zegt dat de missie van de IDF "niet moeilijker kan zijn", dan spreekt hij uit jarenlange ervaring met gevechten tegen Al-Qaida in Afghanistan en ISIS, ook bekend als Daesh, in Irak.
"We voerden talloze zware gevechten in grote steden tegen Al-Qaida en andere extremisten, opstandelingen en door Iran gesteunde milities. Geen van die gevechten was ook maar in de verste verte zo uitdagend als wat IDF te wachten staat in Gaza", aldus Petraeus.
Om de missie uit te voeren, heeft de IDF geen andere keus dan "elk gebouw, elke verdieping, elke kamer, elke kelder en elke tunnel te ontruimen. Maar dat zal op zichzelf niet genoeg zijn. Na het systematisch ontruimen "en vervolgens vasthouden van elk gebouw, elk blok en elke buurt" - zal het nodig zijn om "soldaten achter te laten om elk gebouw vrij te houden zodat de vijand die gebouwen en gebieden niet opnieuw kan infiltreren."
Wat de situatie nog verergert, vervolgt Petraeus, is het feit dat de IDF "zal vechten om een vijand te vernietigen die burgers als menselijk schild gebruikt".
Bovendien zal Hamas gebruik maken van zelfmoordaanslagen, "geïmproviseerde explosieven" en zijn enorme netwerk van tunnels: Ze zullen "gijzelaars plaatsen om tactische operaties te bemoeilijken, ze zullen boobytraps gebruiken en gebruik maken van hun kennis van het stedelijke terrein" terwijl ze verdedigingen zullen inzetten die ze "al maanden, zo niet jaren" hebben gepland.
GEEN ALTERNATIEF
Betekent dit dat de missie, het "grote idee", opnieuw gedefinieerd moet worden?
"Ik geloof dat [de missie] noodzakelijk is, maar ik geloof ook dat het heel moeilijk en heel duur zal zijn in termen van Israëlische slachtoffers, verlies van burgerlevens en schade aan en vernietiging van de infrastructuur. Maar nogmaals, ik zie geen alternatief, gezien wat Hamas heeft gedaan met de barbaarse moord op 1.400 Israëli's, wat per hoofd van de bevolking overeenkomt met meer dan 50.000 Amerikanen.”
"Ik geloof dat de missie - de noodzaak om Hamas te vernietigen - juist is. Hamas heeft laten zien dat het een extremistische, terroristische organisatie is, het equivalent van de Islamitische Staat (hoewel die analogie niet perfect is) die we in Irak hebben vernietigd tijdens de opstand. De leden van Hamas zijn niet verzoenbaar en er kan niet in goed vertrouwen met hen onderhandeld worden.”
Toch benadrukt hij dat, hoewel het hoofddoel van het vernietigen van Hamas gerechtvaardigd kan zijn, het ontoereikend is.
EXIT
Petraeus: "Er zullen duidelijk bijkomende grote ideeën moeten zijn, ideeën die duidelijk een visie verwoorden voor de Palestijnse bevolking van Gaza - waarin ze naar het zuiden moeten gaan, maar ook over hoe het leven er voor de Palestijnen in Gaza kan uitzien nadat Hamas is vernietigd.”
“Er moet ook een visie zijn over wie Gaza zal besturen nadat de politieke vleugel van Hamas is ontmanteld, wie toezicht zal houden op het herstel van basisvoorzieningen, de distributie van humanitaire hulp, de wederopbouw van beschadigde en vernietigde infrastructuur, de heropening van klinieken, markten, scholen, ziekenhuizen enzovoort."
Wie moet toezicht houden op de herstelwerkzaamheden? De generaal op rust: "Ik zie geen realistisch alternatief voor Israël om dat een tijd lang te doen; er moet echter ook een visie worden geformuleerd voor daarna, inclusief de wens van Israël dat een competente, capabele, internationaal gesteunde Palestijnse entiteit de verantwoordelijkheid op zich neemt voor het besturen van Gaza, het bieden van sociale diensten en bestuur, en er ook voor zorgt dat overblijfselen van Hamas niet opnieuw kunnen opstaan en proberen de controle over Gaza terug te krijgen. Die entiteit zou hopelijk worden gesteund door de grote Arabische landen en ook door onder andere de Verenigde Staten en de Europese Unie.”
"Bovendien," vervolgt de gepensioneerde generaal, "denk ik dat er ook een visie moet zijn voor de Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever en een beschrijving van hoe Israël kan samenwerken met de Palestijnse Autoriteit, hoe onvolmaakt die ook is, om te proberen de voorwaarden te scheppen die de uiteindelijke verwezenlijking van een tweestatenoplossing mogelijk maken, gezien het feit dat een één-statenoplossing op zijn zachtst gezegd verlammende tekortkomingen met zich mee zou brengen."
NIEUW BESTUUR
Petraeus weet volgens Haaretz waar hij het over heeft als het gaat om de noodzaak om een duidelijk alternatief te creëren dat een nieuwe vorm van bestuur en een manier van leven voor de Palestijnse bevolking mogelijk maakt die het terrorisme niet ondersteunt. Hij heeft aan den lijve ondervonden hoe de Amerikaanse strijdkrachten er niet in slaagden een dergelijk alternatief te creëren en een duidelijk strategisch plan te formuleren voor de dag na de omverwerping van de Iraakse heerser Saddam Hoessein in 2003. In deze context vertelt hij dat hij als generaal-majoor, toen zijn 101 Airborne Division troepen de Iraakse stad Najaf hadden ontruimd, contact opnam met zijn superieur en hem vertelde dat hij "goed nieuws en slecht nieuws" had. Het goede nieuws, zei hij, was dat Najaf in Amerikaanse handen was. En op de vraag wat het slechte nieuws was, antwoordde hij met zijn eigen vraag: “Wat gaan we ermee doen?”
Met andere woorden, hoe langer de oorlog in Gaza duurt, hoe groter Petraeus' bezorgdheid dat de hoge officieren van de IDF in dezelfde situatie verzeild zullen raken waarmee hij 20 jaar geleden werd geconfronteerd. "De Verenigde Staten hebben harde lessen geleerd in Irak na de val van Bagdad en het regime van Saddam Hoessein, dat onze planning na het conflict niet adequaat was," zegt hij, eraan toevoegend: "We hebben die situatie vervolgens verergerd door een aantal zeer gebrekkige grote ideeën zoals het ontslaan van het hele Iraakse leger zonder hen te vertellen hoe we hen in staat zouden stellen om voor hun gezinnen te zorgen, en ook het ontslaan van tienduizenden bureaucraten die we nodig hadden om het land te besturen omdat ze lid waren van de Ba'ath partij, zonder een overeengekomen verzoeningsproces om hen terug te laten keren naar hun regeringsposities die we nodig hadden om het land te besturen."
2007
Haaretz: “Nadat hij van dichtbij had gezien hoe het Amerikaanse leger en de regering in Washington er niet in slaagden om een effectieve strategie in Irak te ontwikkelen, keerde Petraeus in 2007 voor een tweede ronde terug naar dat land, met de bedoeling om het anders aan te pakken.”
Deze keer leidde hij als commandant van de Amerikaanse strijdkrachten in heel Irak de zogenaamde surge-strategie, vaak de "Petraeus-doctrine" genoemd. De implementatie van dit concept wordt beschouwd als het keerpunt in de Amerikaanse oorlog tegen de terroristische organisaties en ISIS in Irak. Het slaagde erin de veiligheidssituatie in het land en de burgerbevolking te stabiliseren, terwijl het geweld met maar liefst 90 procent afnam.
De troepentoename in Irak van 2007, algemeen bekend als de surge verwijst naar de toename van het aantal Amerikaanse militaire gevechtstroepen in Irak door de regering van George W. Bush in 2007 om veiligheid te bieden aan Bagdad en het gouvernement Al Anbar.
De surge werd ontwikkeld onder de titel "The New Way Forward" en werd in januari 2007 door Bush aangekondigd tijdens een televisietoespraak. Bush beval de inzet van meer dan 20.000 soldaten in Irak.
Deze nieuwe strategie rustte op twee centrale pijlers. Aan de ene kant was er een massale intensivering van de Amerikaanse oorlogsinspanning, met de nadruk op de regio Bagdad, inclusief de inzet van die 20.000 extra Amerikaanse gevechtstroepen naast de 150.000 die al ter plaatse waren.
Tegelijkertijd werd er een "brug" geslagen naar de bevolking, met het smeden van vertrouwensrelaties met lokale leiders en een hele reeks financiële prikkels, plus het stopzetten van het bombarderen van infrastructuren en het opnieuw in dienst nemen van veel Irakezen, waaronder zelfs voormalige terroristen, als onderdeel van de nieuwe civiele afstemming in de defensie- en politietroepen. De strategie om de hulp van de lokale bevolking in te roepen veranderde de Amerikaanse troepen van wrede indringers in bondgenoten, en het is ook wat uiteindelijk de terugtrekking van de Amerikaanse troepen in december 2011 mogelijk maakte.
Dat was natuurlijk wat we zagen met de Islamitische Staat, die vernietigd werd tijdens die surge in Irak en waar ze de volgende drieënhalf jaar enorme druk op hielden, totdat de strijdkrachten zich eind 2011 terugtrokken, aldus Petraeus. Maar als gevolg van de daaropvolgende "sektarische acties" van de Iraakse premier Nouri al-Maliki, "hebben de Iraakse veiligheidstroepen hun ogen van de Islamitische Staat afgewend", waardoor deze "opnieuw kon worden opgebouwd" en in korte tijd een extremistisch kalifaat in Noord-Irak en het noordoosten van Syrië kon vestigen.
De les die Israël uit dit alles moet trekken volgens de generaal op rust is dat "er een plan moet zijn dat deel uitmaakt van de fase na het conflict, niet alleen om voor het Palestijnse volk te zorgen, alle schade te herstellen en de basisvoorzieningen te herstellen," maar ook om ervoor te zorgen "dat Hamas en de Islamitische Jihad nooit meer het gebied vlak naast Israël kunnen controleren."
foto Wikipedia
