Een komische start voor een dure droom.
Het klinkt als een droom: een eeuwigdurende cruise waarbij je de wereld rondvaart en elke dag wakker wordt met een nieuwe horizon voor de boeg. Voor de 125 enthousiaste passagiers van de Villa Vie Odyssey, een cruiseschip van Villa Vie Residences, zou dit hét avontuur van hun leven worden. Sommigen, voornamelijk welgestelde Amerikanen, hadden zelfs het plan om hun laatste jaren aan boord door te brengen, met de zeewind als constante metgezel en luxueuze voorzieningen binnen handbereik. Maar nog voordat het schip echt koers kon zetten, dreigde die droom een lichte nachtmerrie te worden.
De epische start die allesbehalve episch was
Maandagavond was het eindelijk zover. Na maanden van vertragingen, oponthoud en technische mankementen - onder meer met het roer en de aandrijving - zou de langverwachte reis van start gaan. De passagiers, die al vier maanden in hotels en tijdelijke verblijven in Belfast waren ondergebracht, stonden te trappelen om aan boord te gaan. De spanning was te snijden, de opwinding voelbaar. Dit zou het moment zijn waarop de Odyssey, een dertig jaar oud schip dat onlangs werd opgeknapt, haar plaats in de annalen van het cruise-toerisme zou opeisen. Champagneglazen werden geheven, men klapte en juichte toen het schip eindelijk de haven verliet. Het avontuur begon... of toch niet helemaal.
Want slechts enkele uren later stond de Odyssey alweer stil. De euforie maakte plaats voor lichte verwarring en toen het bericht kwam dat het schip terug moest keren naar Belfast om “nog wat papierwerk in orde te brengen,” zakte bij sommigen de moed in de zeebenen. Het schip had welgeteld een paar zeemijlen afgelegd – genoeg om een korte cruise naar nergens te maken – vooraleer het noodgedwongen moest terugkeren naar de haven.
Papierwerk: de achilleshiel van elk avontuur
Niets lijkt zo banaal als bureaucratie wanneer je de wereldzeeën wilt bevaren. Maar zoals zovelen al hebben ondervonden, is het vaak datzelfde administratieve geneuzel dat roet in het eten gooit. Mike Petterson, CEO van Villa Vie Residences, gaf toe dat hij “een beetje gestrest” was door de gang van zaken. “Het is gewoon administratief papierwerk,” zei hij enigszins schouderophalend. Wat de precieze problemen waren, bleef wat vaag, maar Petterson verzekerde de media dat alles bijna in orde was. “We hadden de juiste persoon nodig om op de knop te drukken.” Het klinkt alsof zelfs een grootse reis niet zonder bureaucratische geneugten kan beginnen – ook al heb je een schip vol passagiers die zich hebben ingesteld op maandenlange luxe en avontuur.
Een luxeleven aan boord... voor wie het kan betalen
Voor wie bereid is om zo'n 100.000 euro neer te tellen voor een privé-hut, is de Odyssey niet zomaar een schip, maar een drijvend paleis. Met prijzen vanaf 2.200 euro per maand om een plek aan boord te huren, verwacht je als passagier natuurlijk dat alles piekfijn geregeld is. Aan boord kun je genieten van alle denkbare voorzieningen: een restaurant met vijfsterrenkeuken, een zwembad om af te koelen na een dag aan dek, een spa om je vermoeide spieren te laten verwennen en medische faciliteiten voor het geval het allemaal iets te veel wordt. Het klinkt als een paradijs voor wie de wereld in stijl wil zien en zich niet te veel zorgen wil maken over de dagelijkse sleur. Het kan ook als een saaie nachtmerrie klinken, natuurlijk. Over smaak valt zelden te twisten.
De tweede poging... met de vingers gekruist
De passagiers werd uiteindelijk verteld dat het schip de volgende avond, om 23:00 uur lokale tijd, opnieuw zou vertrekken. Tegen die tijd was al het nodige papierwerk afgerond en de havenmeester zou groen licht hebben gegeven om eindelijk het ruime sop te kiezen. De vraag die op ieders lippen brandde, was echter: zou het deze keer wél lukken? Want hoewel de CEO zijn vertrouwen uitsprak dat alles nu in orde was, hadden sommige passagiers wellicht al een gevoel van déjà vu.
Voor de bemanning en de rederij moet dit hele debacle voelen als een komedie die net even te lang doorgaat. Wat begon als een visionair plan – een reis die letterlijk nooit zou eindigen, behalve als je zelf besloot van boord te stappen – werd al na enkele uren in de kiem gesmoord door bureaucratische perikelen.
Eeuwige cruises en menselijke foutjes
De belofte van een eeuwigdurende cruise klinkt voor sommigen als het toppunt van vrijheid, een ontsnapping aan de sleur van het dagelijks leven en een leven van luxe zonder einddatum. Maar, zoals blijkt, is er altijd een ‘maar’.
