Er werden al hele boeken aan gewijd, uren over gediscussieerd en uiteraard al honderden studies gedaan over dit ultragevoelige plekje. Vele speleologen gingen ernaar op zoek en heel wat van hen keerden van een kale reis terug. De magische plek die ervoor kan zorgen dat iedere vrouw in no time naar de zevende hemel gekatapulteerd wordt, is stilaan haast zo mythisch als pakweg het monster van Loch Ness. Maar bestaat ze nu?
Natuurlijk dat de G-plek bestaat!
Het was de Duitse gynaecoloog Ernst Gräfenberg die ze voor het eerst ontdekte. Een ribbelig stukje, zo’n drie tot vijf centimeter voorbij de ingang, aan de bovenkant van de schede. Die vondst dateert uit het begin van de twintigste eeuw en in die tijd was zoiets nog redelijk taboe. Seks diende vooral om voor een nageslacht te zorgen, het vrouwelijk genot was van ondergeschikt belang en dus besloot Ernst zijn bevindingen niet aan de wereldkundige klok te hangen. Hij legde zijn notities ergens in een verloren hoekje.
Het waren de Amerikaanse dokters John D. Perry en Beverly Whipple die, vele jaren later, de aantekeningen weer vonden en het onderzoek verder zetten. Zij ontdekten dat, na het beroeren van het plekje dat dokter Gräfenberg reeds omschreef, de meeste vrouwen een erotische sensatie voelden en een hoogtepunt bereikten dat veel dieper was dan een clitorale climax. Ze noemden het plaatsje de Gräfenberger-spot, of kortweg G-spot.
Het logische besluit? Uiteraard bestaat de G-plek. Alleen: niet iedere ontdekkingsreiziger weet ze te vinden.
Staak uw zoektocht maar.
Die hele G-plek zit immers tussen haar – en uw – oren. Heel wat nuchtere dokters twijfelden al lang over het bestaan van haar gevoeligste plekje. Onlangs werd een gedegen onderzoek gevoerd: maar liefst achttienhonderd Britse vrouwen werden binnenstebuiten gekeerd. Aan dat onderzoek namen heel wat eeneiige tweelingen deel. Als de ene helft van een identieke tweeling zei dat ze wel degelijk een G-spot had, dan moest haar zus dat ook hebben. Ze zijn immers identiek. Toch bleek dit niet zo te zijn en dat was volgens onderzoeker Tim Spector genoeg om de G-plek niet meer dan kletspraat te noemen. “Het toont aan dat het idee van een G-spot puur subjectief is”, zo liet hij verder weten. “Vrouwen mogen dan wel zeggen dat ze er eentje bezitten, maar in werkelijkheid is het vrijwel onmogelijk er concrete sporen van te vinden. Gynaecoloog Gedis Grudzinskas was van dezelfde mening: “Dit onderzoek bewijst het verschil tussen de populaire wetenschap en de biologische of anatomische wetenschap.”
Onderzoekers van de Tor Vergata-universiteit in Rome ontdekten nu ook nog eens dat de geribbelde orgasmeknop slechts een mythe is. Ze wisten wel uit te knobbelen dat de clitoris, de urineleider en de voorwand van de vagina kunnen samenwerken om een vrouw tot een intens orgasme te brengen, mits de juiste stimulatie. Ze noemden dit het VUG-complex. Waarmee volgens ons dan weer nogmaals bewezen is, dat vrouwen complexe wezens zijn.
