“Sinds de regeringsvorming twee jaar geleden vertrouw ik De Croo niet meer.”
De voorzitter van de grootste partij van het land, Bart De Wever waarschuwt in een scherp interview met ‘Het Nieuwsblad’ voor donkere tijden die eraan zitten te komen. “We gaan naar een joekel van een recessie. We zullen goed moeten uitkijken dat er niemand echt honger lijd’, aldus De Wever. Er is weinig goeds te melden: het lerarentekort, de verlenging van de kerncentrales, de afhankelijkheid van de Duitsers van Poetins gas, de war on drugs. En het lijstje miserie is daarmee niet volledig. De Wever vertelt dat hij vorige week in Duitsland was en dat hij vaststelde dat ze daar de voedselbanken al aan het uitbreiden zijn en warme jassen inzamelen.
“Politiek was het echter zeer naïef van veel Europese landen om de switch naar hernieuwbare energie te combineren met de sluiting van de kerncentrales. In ons land leverden die 50 procent van onze elektriciteit”, aldus De Wever. Hij voegt eraan toe dat toen zij in de regering zaten hij zijn “stinkende best” heeft gedaan om de levensduur van de kerncentrales te verlengen. “Alleen wilden Open VLD, CD&V en zelfs MR niet bougeren. Ik was ooit heel eenzaam met mijn standpunt. En dan beweert die Georges-Louis Bouchez nu dat ik hém kopieer.”
Nja, met de liberalen – en De Croo in het bijzonder – lijkt het voor 2024 niet meer goed te komen. Het water is nog veel te diep. Het spreekwoordelijke liberale mes in de rug van De Wever heeft een wonde nagelaten die niet heelt. “Sinds de regeringsvorming twee jaar geleden vertrouw ik De Croo niet meer”, merkt De Wever op. “Hij is nu de facto de leider van die partij. En met hem zie ik mij in mijn leven niet meer samenwerken.”
Wat stelt N-VA dan voor om uit de crisis te geraken? We citeren: “De kerncentrales openhouden, de subsidies voor de gascentrales herzien, Europa trachten te overtuigen om de prijs van de CO₂-uitstootrechten naar beneden te krijgen, eventueel een prijsplafond, en om de competitiviteit van onze bedrijven te vrijwaren: de loonindexering netto maken, zodat de werknemers wel extra koopkracht krijgen maar de werkgevers niet nog eens extra belast worden, ook al betekent dat een verlies voor de staatskas.”
