Weinig mensen weten het, maar vissers worden zeer goed betaald. Het viel me een paar jaar geleden op toen ik een statistiek van Statbel bekeek. Bovenaan stonden onze vissers.
Dat is overigens helemaal terecht: de vissers hebben het wel over de magische aantrekkingskracht van de zee, maar die aantrekkingskracht is helemaal anders op het strand dan op volle zee. Ik bedoel dat ik die aantrekkingskracht helemaal begrijp, maar dat ik daarom nog niet op zee zou gaan met die vissers.
Daniël Moeyaert, visser op rust: “Het is niet wij die naar de zee gaan, het is de zee die ons roept. En als je de roep niet hoort, dan ben je geen zeeman.”
Een visser is vaak ook een volle week op zee met in totaal slechts enkele uren slaap. In die week slaapt een visser dus nog minder dan een kantoorbediende in een nacht. Wim mocht het meemaken: net toen hij ingeslapen was, mocht hij weer opstaan.
Ondertussen zijn de vrouwen aan wal tevreden dat ze een week niet lastiggevallen worden. Dat moeten ze de week nadien wel bekopen. Die vissers voelen zich op de boot wel nooit alleen aangezien sommigen een foto van hun virtuele minnares meehebben (zie onder).
Naast de televisiereeks wordt in Nieuwpoort, Oostende en Zeebrugge vanaf 1 april (geen grap) ook een fototentoonstelling georganiseerd rond ‘Een jaar op zee’. 28 portretten van de vissers uit de reeks hangen op drie verschillende locaties: op de strandcabines aan de dijk in Nieuwpoort, aan de vistrap in Oostende en aan Seafront in Zeebrugge.
De foto-expo brengt, net als het televisieprogramma, een ode aan de vissers. Fotograaf Diego Franssens zocht de vissers op in hun pakhuis of op hun schip en bracht hen voor zijn lens.
Oordeel: 3/5
foto's: screenshots VRT
