Wil je dit weekend de klimatologische miserie ontlopen en gewoon het brein uitschakelen en twee uur vettig knallen? We denken dat Furiosa: A Mad Max Saga dan wel een suggestie kan zijn. Veel spektakel met van de pot gerukte voertuigen, weinig denkwerk om het verhaal te snappen. Ideaal toch?
We hadden hetzelfde gevoel bij Mad Max: Fury Road. De ligt de nadruk op actie en productieontwerp, en dat gaat ten koste van karakterontwikkeling en het verhaal. En in Furiosa: A Mad Max Saga wordt dit duidelijk doordat Anya Taylor-Joy (Furiosa), het gezicht van deze film, pas na een uur het dystopische Wasteland opduikt.
Ook nu is het verhaal redelijk rechtoe-rechtaan. Furiosa moet een grote zandbak doorkruisen, die dient als het decor voor een stevige aanval op je zintuigen. Regisseur en co-schrijver George Miller brengt opnieuw een maniakale energie in zijn film, misschien wel een beetje ontworpen om de tekortkomingen in het verhaal te overstelpen met geweld. Want laat ons toegeven, die formule werkt voor het gros van de films dus waarom nu niet.
Warner Bros. Pictures
Warner Bros. Pictures
Bekende plaatsen, gezichten en formule
De Furiosa-film staat als een parallelle prequel ten opzichte van Mad Max: Fury Road. Wat het leuk maakt om overlappende elementen in beide films te spotten.
In deze film wordt er bijna net zoveel tijd aan de jongere versies van Furiosa als aan Taylor-Joy zelf. Het jonge meisje wordt snel ontvoerd uit een veilige plek genaamd de Green Place – "een plaats van overvloed," zoals een van de aanvallers het beschrijft – en wordt meegenomen naar de krijgsheer Dementus, gespeeld door Chris Hemsworth. Hemsworth's over-the-top vertolking van Dementus, compleet met een lelijke prothetische neus, doet denken aan zijn rol als obese Thor in Avengers End Game.
Gemotiveerd door wraak en een fucked-up jeugd, beweegt Furiosa uiteindelijk tussen de drie forten van de meedogenloze woestijnwereld. De Citadel kennen we nog. Daar heerst Immortal Joe (Lachy Hulme), dezelfde schurk uit de met een Oscar bekroonde "Fury Road" uit 2015.
Na een sterke start wordt de actie een beetje repetitief, maar je brein zal geen moment zonder impulsen zitten. Hoewel de Mad Max-serie nooit bekend stond om zijn complexe plot, bouwde het middelpunt van die films – "The Road Warrior" – een geloofwaardige basis en kader voor het geweld. Hier structureren Miller en co-schrijver Nico Lathouris de film in vijf genummerde acts (van elk ongeveer 30 minuten), wat bijdraagt aan de episodische aard en ertoe leidt dat de weinige hoofdpersonen soms lange tijd verdwijnen.
Veertig jaar na de eerste Mad Max heeft Miller zijn talent als visuele stylist en meester van complexe actie nog niet verloren. Jouw zaterdag moet niet meer zijn.
(foto's: Warner Bros. Pictures)
