Akkoord, er zullen wat bomen minder door sneuvelen, maar is het wel oké dat steeds meer winkels je geen papieren kassaticket meer geven? Grote ketens geven zelfs niet langer de keuzes. Wil je een kassabon dan moet je je e-mailadres of telefoonnummer geven. Duurzaamheid lijkt dus niet de drijfveer, maar wel het bemachtigen van je gegevens voor gepersonaliseerde publiciteit.
Slinkse trucs van marketeers
Hoewel het uitzonderlijk blijft dat je niet kan kiezen tussen wel of geen bon, is de beweging ingezet. Het mag dan onschuldig lijken en het wordt misschien mooi verpakt, maar uiteindelijk draait het enkel en alleen om jouw gegevens. Het bijzondere is dat er in de wetgeving inderdaad is opgenomen dat een kassaticket geven niet verplicht is. Enkel in de horeca is dat wel het geval. Vanuit marketingstandpunt is het alvast een slimme zet.
Het is de ketens perfect toegestaan om jou informatie te sturen die gerelateerd is aan jouw aankoop. Je begrijpt zelf dat dit een breed begrip is en dat dus eigenlijk zowat alles kan. In principe mag je enkel berichten krijgen die je redelijkerwijs kunt verwachten, maar die lijn is dun. Er zit heel wat rek op en het spreekt voor zich dat de kledingketens hier gretig gebruik van maken. Een disclaimer op de website is wel nodig, maar dat is snel gepiept.
Je identiteitskaart als klantenkaart
Ketens als Oh’Green werken ook niet meer met klantenkaarten, maar werken met je identiteitskaart, meteen nog een stapje verder. Of dit zomaar mag, daar wordt nog over getwist, maar uiteindelijk kun je uiteraard ook zonder die korting door het leven als je je ID niet wil geven.
Wil je geen reclame, dan moet je dit zelf aangeven en het initiatief nemen. Het kost wel wat energie en makkelijk maken ze je het niet. Uitschrijven kan altijd, maar ook dit kost weer tijd en moeite. Moet dit allemaal wel zo complex gemaakt worden als je niet wil meedoen? De gegevensbeschermingsautoriteit zou alvast een stuk sneller kunnen optreden, maar die zijn onderbemand. De voorzitter gaf zelf al aan vaak de dingen uit de krant te vernemen en dan pas actie te nemen.
