Het doel van Rusland is een groot Eurazië, dat zich uitstrekt van Lissabon tot Vladivostok. Dat heeft Dmitry Medvedev gezegd, voormalig Russisch president en bondgenoot van de huidige Russische president Vladimir Poetin. De uitspraak leidt volgens de klassieke media tot grote bezorgdheid, “al is niet helemaal duidelijk wat Medvedev precies bedoelde.” Om dat te weten, moet je Rusland een beetje kennen.
In 2013 verklaarde Poetin al dat Eurazië een belangrijke geopolitieke zone was waar Ruslands "genetische code" en zijn vele volkeren verdedigd zouden worden tegen "extreem op westerse leest geschoeid liberalisme".
Het concept van Eurazië staat centraal bij Aleksandr Doegin, een belangrijke adviseur van Poetin. Dat schreven we hier.
Doegin (helemaal links op de foto) staat bekend om zijn 'Eurazianisme'. Ingeklemd tussen Europa en de Aziatische cultuur ligt een zogeheten 'derde beschaving van het continent', Eurazië. Daar heeft Rusland volgens Doegin zijn rol te spelen. Kort na de ineenstorting van de Sovjet-Unie verkondigde hij al dat "het beslissende uur nabij is, het uur van Eurazië. De grote oorlog der continenten gaat beginnen." Het zal er dus pittig aan toe gaan, zoals in Oekraïne en sommigen denken of vrezen dat het dan niet gedaan is.
Technisch gezien is Eurazië een ‘supercontinent’ dat de werelddelen Europa en Azië omvat. Het is wel niet helemaal duidelijk waar Doegin de westelijke grens van Eurazië trekt. Sommige commentatoren houden het op de Donau, zodat de Slavische volkeren erbinnen vallen. Maar in zijn invloedrijke The Foundations of Geopolitics (1997), dat leerstof is op de Russische militaire academie, ziet hij het ruimer: 'van Dublin tot Vladivostok'. En dan vallen België en Nederland er dus ook onder. Medvedev ziet het nog ruimer: van Lissabon tot Vladivostok.
Eurazianisme werd rechtstreeks in de bloedbanen van de Russische machtscentra geïnjecteerd via die variant ontwikkeld door de autodidactische maar controversiële filosoof Doegin. Met de publicatie in 1997 van dat boek (in het Nederlands: De fundamenten van de geopolitiek: de geopolitieke toekomst van Rusland) verschoof het Eurazianisme volgens Ruslandkenners naar het centrum van de politieke strategische verbeelding.
Jane Burbank: “In Doegins aanpassing van het Eurazianisme aan de omstandigheden had Rusland een nieuwe opponent: niet langer alleen Europa, maar de hele 'Atlantische' wereld geleid door de Verenigde Staten. En zijn Eurazianisme was niet anti-imperiaal, integendeel: Rusland was altijd een rijk geweest, de Russen een 'imperiaal volk', en na de uitverkoop in de jaren negentig aan de 'eeuwige vijand' kon Rusland heropleven en opnieuw een 'wereldmacht' worden. Op beschavingsvlak benadrukte Doegin de lange verwevenheid van de oosters-orthodoxe kerk en het Russische rijk. Het orthodoxe gevecht tegen het westerse christendom en de westerse decadentie kon ingezet worden in de nakende geopolitieke oorlog.”
Samengevat is 'Eurazianisme' pseudo-filosofische flauwekul. De concrete toepassing zien we vandaag in Oekraïne.
