Europa is niet compatibel met democratie.
In 2018 beloofde de Europese commissie het en in 2019 het Europees Parlement: in 2021 zouden voor de allerlaatste keer de tijd manipuleren. Tachtig procent van de Europeanen wil het, maar toch gaat het niet door. Het is een pijnlijk voorbeeld van wat Europa niet kan: democratisch beslissen. Teveel verschillende meningen leidt tot onenigheid en bij gebrek aan een echte leider kunnen er geen knopen worden doorgehakt. Over het afschaffen van het zomeruur zijn de dames en de heren het eens, maar over het uur niet. Uurtje later of uurtje vroeger? Niemand die de knoop wil, kan of durft door te hakken. ‘Jedem das seine.’
Net als de coronacrisis op een pijnlijke manier duidelijk maakte dat het ieder voor zich is, toont het dossier van het zomeruur aan dat de Europese eenheid slechts theorie is. Charles Michel is een president zonder schaduw, Ursula von der Leyen staat te roepen in de woestijn. Misschien hadden de Britten gelijk door zich terug te trekken op hun eiland. Geen zomeruur, noch winteruur, geen Europese belastingen en een vlotte vaccinatiestrategie. Oja, en zoals Nigel Farage het zei in zijn afscheidsspeech in het Europees Parlement: "No more Guy Verhofstadt."
Maar goed, vannacht werd het om twee uur, drie uur. Dat doen we al sinds 1977. Toen werd er nog veel aan wijzertjes gedraaid. Vandaag lossen onze smartphones het op. Alleen dat klokje in de auto. Hoe verzet je dat uur ook alweer? In de handleiding kijken. Die zit, euh...gewoon in het handschoenkastje, zeker?
