Wereldbank raakt tot 41 miljard dollar klimaatfinanciering kwijt.
.
Tot wel 41 miljard dollar (oftewel 37,7 miljard euro) aan klimaatfinanciering van de Wereldbank is niet geregistreerd. We hebben het over bijna 40 procent van het totale klimaatbudget dat de bank tussen 2017 en 2023 heeft vrijgemaakt. Dat concludeert Oxfam in een ontluisterend rapport, gepubliceerd net voor de jaarvergadering van de Wereldbank en het IMF in Washington D.C. Hoe kan een financiële instelling van deze omvang zulke astronomische bedragen uit het oog verliezen? En wat betekent dit voor de wereldwijde strijd tegen de klimaatcrisis?
Onvindbare miljarden
Oxfam trekt met dit rapport aan de alarmbel en wijst op een ernstig mankement in het financiële toezicht van de Wereldbank. Het onderzoek beslaat de periode van 2017 tot 2023 en toont aan dat tussen de 24 en 41 miljard dollar aan klimaatfinanciering simpelweg niet geregistreerd werd. Om het nog erger te maken: niemand weet waar dat geld naartoe is gegaan. Tussen het moment dat projecten werden goedgekeurd en het moment dat ze werden afgesloten, is een enorme som geld in de nevelen van slechte boekhouding verdwenen. En dat terwijl dit geld bedoeld was om landen met een laag en middeninkomen te helpen in hun strijd tegen de klimaatcrisis.
Zonder spoor: geen transparantie, geen impact
Volgens Kate Donald van Oxfam ontbreekt het aan cruciale gegevens om te achterhalen hoe het geld daadwerkelijk is besteed. "Er is geen enkel publiek inzicht in waar die miljarden zijn beland of hoe ze zijn gebruikt. Dat maakt het onmogelijk om de impact van de financiering te beoordelen," klinkt het. Met andere woorden: de Wereldbank kan hoog en laag springen over haar financiële inzet tegen de klimaatverandering, maar zolang er geen harde cijfers zijn over de daadwerkelijke besteding, blijft het gissen of dat geld überhaupt op de juiste plaats terechtkomt.
Een papieren tijger
De harde woorden van Oxfam schetsen een pijnlijke realiteit: de Wereldbank lijkt vooral veelbelovend op papier. "Ze scheppen op over miljarden aan klimaatfinanciering," zegt Donald, "maar hun cijfers zijn gebaseerd op wat ze van plan zijn uit te geven, niet op wat er uiteindelijk wordt geïnvesteerd zodra projecten van start gaan." De vergelijking die Donald maakt, is treffend: “Het is alsof je je dokter vraagt om je dieet te beoordelen door enkel naar je boodschappenlijst te kijken, zonder te controleren wat er echt in je koelkast belandt.”
De hete adem van de COP in de nek
Dit rapport komt op een cruciaal moment. Tijdens de komende COP-conferentie in Azerbeidzjan wordt onderhandeld over een nieuw mondiaal doel voor klimaatfinanciering. De vraag die op ieders lippen brandt: hoe kunnen we erop vertrouwen dat toekomstige klimaatfondsen effectief worden ingezet als de grootste multilaterale speler al zo’n rommelige boekhouding hanteert?
Met 52 procent van de totale klimaatfinanciering afkomstig van multilaterale ontwikkelingsbanken, neemt de Wereldbank een sleutelpositie in. Het vertrouwen in deze instelling is dan ook van cruciaal belang om de wereldwijde klimaatdoelen te halen. Als het grootste deel van die fondsen echter in een bureaucratische draaikolk verdwijnt, blijft de vraag: hoe effectief zijn die miljarden in de strijd tegen de opwarming van de aarde?
De echte kostprijs van een falend systeem
Als we de klimaatuitdagingen van vandaag willen aanpakken, is elke dollar die niet juist wordt besteed, een verloren kans. De wereld redden kost geld, veel geld. Het is des mensen dat waar er veel geld in het spel is, er wordt gesjoemeld. Het rapport van Oxfam toont aan dat er dringend behoefte is aan meer transparantie en betere controlemechanismen binnen de Wereldbank. His ronduit schokkend om te zien dat miljarden simpelweg verloren lijken te gaan in een financieel labyrint.
