Ook gelukkig getrouwde venten gaan weleens naar de meisjes van plezier, zo blijkt. Wij wilden hen vragen waarom, en uiteindelijk vonden we nog enkele heren die wilden antwoorden ook.
Ze noemen het niet voor niks het oudste beroep ter wereld. Oervrouwtjes namen van oermannetjes voedsel aan, en in ruil mochten die dan een nummertje maken. Brandweermannen, meubelmakers en boekhouders – we noemen maar wat – bestonden toen nog niet. Bij oude beschavingen was prostitutie heel normaal. Het was pas bij de uitvinding van god dat intimiteiten binnen het huwelijk moesten blijven, en prostitutie in de taboesfeer verdween.
Desondanks bestaan de meisjes van plezier nog steeds. Goed voor vrijgezelle venten en zeelui die na maandenlang op de woeste baren weer aan wal komen. Maar het meest van al, krijgen de dames getrouwde venten over de vloer. En waarom die getrouwde venten naar de miekes gaan? Wij vroegen het hen.
“Na de geboorte van onze jongste – en dat is nu zeven jaar geleden – schoot er van mijn vrouw haar libido niks meer over”, steekt G. van wal. “Zo’n anderhalf jaar hebben we het totaal niet meer gedaan, en ik liep er gefrustreerd bij. Het minste kon me ongelooflijk woest maken. Op een avond geraakte ik met enkele vrienden verzeild in het Glazen Straatje. Ik kon me niet beheersen en ging ergens binnen. Daarna voelde ik me erg relaxed, en sindsdien ga ik er zo ongeveer om de twee weken. Wanneer mijn vrouw er eens zin in heeft – dat is tegenwoordig zo eens om de drie maanden – is het feest, want met haar is het uiteindelijk écht de liefde bedrijven. Maar voor mij is dat bijlange niet genoeg.”
“Ik heb altijd al een grote appetijt gehad”, vertrouwt N. ons toe. “Ik kreeg mijn eerste serieuze relatie op mijn achttiende en ik zag dat meisje doodgraag. Toch bedroog ik haar soms, omdat ik nood had aan een vers bloempje. Op mijn vierentwintigste geraakte mijn huidige echtgenote zwanger en dus trouwden we. Ik vond dat ik als echtgenoot niet meer kon vreemdgaan. Maar na enkele maanden kon ik het niet meer houden. Een dame betalen voor haar diensten vond ik niet echt vreemdgaan, dus vooruit dan maar. Sindsdien ging ik twee keer per week, en ik wilde van zoveel mogelijk types proeven. Blond, ros, blank, zwart: ik heb het allemaal wel gehad. Intussen zijn we twintig jaar verder, en ik ben nog steeds gelukkig getrouwd. Mijn vrouw en ik doen het redelijk vaak, maar toch ga ik nog ongeveer eens per maand naar de meisjes van plezier. Ik kan het niet laten, ik moet geregeld ‘iets anders’ proeven.”
“Mijn vrouw, waar ik intussen al bijna dertig jaar lief en leed mee deel, mag er nog best zijn voor haar leeftijd”, verklapt H. “Maar natuurlijk zit haar vel niet meer zo strak als toen ze twintig was. Dat ik tegenwoordig soms afspreek met een escorte, is allemaal de schuld van de media. Instagram dit, Instagram dat. Ze stoefen met hun bikinilijven. ‘Als ik zo’n meisje nog maar eens kon krijgen, al was het maar voor één nacht’, zo schoot me plots te binnen. En ik weet zelf niet wat me er toe bracht, maar plots zat ik op een site met escortes. Zo’n schoon gerief dat daar te krijgen was! ‘Laat het me eens een keertje proberen’, dacht ik. Maar het bleef niet bij die één keer, het is zo’n beetje verslavend.”
“Vroeger was mijn wederhelft nogal avontuurlijk aangelegd, maar sinds we drie kinderen hebben schiet er van haar zin voor avontuur niet veel meer over”, aldus M. “De actie vindt alleen maar tussen onze vier slaapkamermuren plaats, en die beperkt zich dan nog tot twee standjes. Op zijn hondjes is daar niet bij, en laat dat nu net mijn favoriete positie zijn. Dus telkens ik zin heb om het eens anders te doen dan in missionaris of lepeltje-lepeltje, maak ik een afspraak met een privédame. Ik heb zo’n beetje mijn ‘vaste’ dame, die wel in is voor andere dingen. Soms regel ik haar ook voor een cardate, of in het bos. Lekker spannend.”
Het verhaal van F. is een beetje apart. “Ik weet dat het onnozel klinkt, maar toch is het zo gebeurd. Ik ben soms een beetje naïef. Ik heb geregeld last van rugpijn en een vriend had me een adresje aangeraden voor een Thaise massage. ‘Als je daar weer naar buiten gaat, voel je je weer als herboren’, vertelde hij. Toen ik er binnenkwam, moest ik eerst afrekenen, en ik vond tachtig euro voor een massage wel behoorlijk veel geld. Voor de masseuse eraan begon, deed ze haar badjas uit en daar had ze niks onder aan, dat vond ik ook al een beetje gek. Na een tijdje moest ik me omdraaien op mijn rug, en ik schrok stevig toen ze plots mijn willie vastgreep. In een reflex duwde ik haar hand weg en ik zei dat dat een beetje te ver ging voor mij. Maar ze antwoordde dat dit bij de service hoorde en dus liet ik haar maar doen. Toen de masseuse me liet weten dat, als ik een volgende keer zou terugkomen, er meer mogelijk zou zijn voor meer geld, moest ik natuurlijk nog een keertje terug om te ontdekken wat die ‘meer’ precies inhield. Tegenwoordig laat ik me daar eens per maand ‘masseren’. Of tenminste: mijn vrouw denkt toch dat het niet verder gaat dan dat.”
