Het dramatische verhaal is gekend: de Franse leraar Samuel Paty heeft het tonen van een cartoon met zijn leven bekocht. Samuel laat een zoontje van 5 en een echtgenote achter.
Tsjetsjeen Abdullakh (ook: Abdoullakh) Abouyedovich Anzorov heeft de leraar op barbaarse wijze vermoord. De halfzus van Anzarov sloot zich overigens aan bij IS in Syrië in 2014.
Vandaag is er uiteraard terecht protest, maar de échte vraag is of het tonen van een cartoon een mensenleven waard is. Scherper gesteld: “Zou jij een controversiële cartoon tonen als je weet dat je hiermee je leven op het spel zet?”
Ik heb de vraag ondertussen aan diverse mensen gesteld. De meesten vinden dat we niet mogen buigen en onze Westerse waarden moeten verdedigen. Maar dan is mijn vraag opnieuw: “Zou jij die cartoon tonen als je weet dat je hiermee je leven op het spel zet?”
Sterker: “Zou jij de cartoon tonen als je weet dat je enkele dagen later vermoord zal worden?” Dan beginnen velen toch te twijfelen. Ze denken aan hun partner en aan hun kinderen. Die Westerse waarden van vrijheid van meningsuiting zijn wel mooi, maar...
Bijkomend element: door het tonen van die controversiële cartoon van Charlie Hebdo heeft de leraar onrechtstreeks het leven van de leerlingen van zijn school in gevaar gebracht.
Ik weet het: het is een extreem moeilijke vraag en zelf ben ik voor de absolute vrijheid van meningsuiting. Ik weet wat het is om onder vuur te liggen wegens het brengen van een volgens sommigen onaangename boodschap. Ik was (en ben nog steeds) bereid om hiervoor juridisch te vechten. Het heeft me jaren gekost om te winnen.
Zou ik ook bereid zijn om te sterven voor mijn ideeën? Als ik de cartoon niet zou tonen, ben ik dan een Dhimmi?
