“Al die jaren heeft het gerecht op spoken gejaagd in plaats van op Spooks. (Engels voor een crimineel die het vuile werk opknapt voor inlichtingen-en politiediensten) Het gerecht werkte meer dan dertig jaar rond de perceptie van ‘de bende van Nijvel’. Meer dan dertig jaar verloren ze hun tijd. Meer dan dertig jaar werd er niets gevonden. Niet één nieuw feit. Meer dan dertig jaar verspreidden ook de media deze perceptie. Zonder enig resultaat. Ze joegen op spoken. Letterlijk.”
Zo wordt het boek Fort Chabrol van Mark De Wit, kenner van het dossier-Bende van Nijvel, voorgesteld. Hij spaart in zijn nieuwe boek zijn harde kritiek aan het adres van de Belgische overheid niet. Die heeft volgens hem nooit iets anders gedaan dan dit zeer onwelriekend potje gedekt te houden.
Mark De Wit (1961) schreef toneel, scenario’s en maakte vertalingen voor theater. In 1995 won hij de Frans Coolsprijs en het Koninklijke Landjuweel met Toneelgroep PACT uit Aalst. Zijn stuk ‘Een aan waarheid grenzende waarschijnlijkheid’ werd er twee seizoenen gespeeld en handelde over de zogenaamde ‘bende van Nijvel.’
Voor TV schreef hij de 13-delige serie ‘Buiten Schot’ voor VTM, over de zogenaamde ‘bende van Nijvel’. Een serie waar om budgettaire redenen enkel de pilootaflevering van gedraaid werd.
In 'Fort Chabrol' doet Mark De Wit het verhaal van een ex-rijkswachtofficier die betrokken raakt bij de beruchte Bende van Nijvel, ondervindt dat het gerechtelijk dossier gemanipuleerd wordt en naar het buitenland moet vluchten. Jaren later keert hij terug, vastbesloten de waarheid boven te spitten.
Een beklijvende roman op basis van het Bende-dossier dat De Wit als geen ander kent. Wat volgens Primo (DPG Media) opvalt is dat hij zijn felle kritiek op de onderzoekscel naar de Bende in Charleroi, de Cellule Brabant Wallon (CBW), niet onder stoelen of banken steekt. Het is zelfs een frontale aanval.
'Die CBW boekte op 25 jaar tijd geen enkel resultaat', zegt De Wit in Primo. 'Onder leiding van onderzoeksrechters Lacroix en Raynal en de politiemannen Lionel Ruth en Eddy Vos faalde men. Daarvoor moesten ze zich nooit verantwoorden. Tot op heden werden alle pistes over mogelijke sabotage van het onderzoek, vervalsen van pv's, schrappen van namen van medewerkers van inlichtingendiensten en manipuleren van bewijsmateriaal nooit grondig uitgevoerd.'
Wie het dossier een beetje volgde, herkent de fictieve personages in het boek meteen volgens Primo. Primo: “De agent van de Gerechtelijke Politie die zich in het boek - zogezegd - heeft verhangen in zijn tuin is o.a. geïnspireerd op de Bende-magistraat Willy Acke. Die pleegde officieel zelfmoord, maar werd daarbij wellicht een handje geholpen. Een andere figuur is Jan Palsterman, die ook een andere naam kreeg. Hij werd vermoord op de parking van de Delhaize in Aalst.”
'Ook hier stellen we vast dat de CBW geen grondig onderzoek deed naar slachtoffers, terwijl dat in moordonderzoeken nochtans gangbaar is', aldus De Wit in Primo. 'Dat gebeurde ook niet in Ohain, Beersel, Nijvel, Halle, Overijse en Aalst of naar de taxichauffeur die in Bergen werd vermoord. Het lijkt wel een rode draad om dit niet te doen. Behalve in Waver. Daar leidde dit wel tot resultaten en prompt werd die onderzoekscel ontbonden.'
'Dé' Bende bestaat niet, wordt in het boek gesteld. 'De zogenaamde 'Bende van Nijvel' is een perceptie, gecreëerd door twee Franstalige journalisten, halfweg de jaren 80', zegt De Wit nog in Primo. 'Zij stelden een schema op met wapens, wagens, en feiten die door de zogenaamde 'Tueurs du Brabant Wallon' zouden gepleegd zijn. Dat werd door een Vlaamse journalist overgenomen. Hij noemde het prompt 'de Bende van Nijvel'.'
'Deze perceptie werd tien jaar later vreemd genoeg door de CBW overgenomen als officiële onderzoekshypothese', zegt De Wit nog in Primo. 'Zonder enig resultaat. Intussen is gebleken dat al deze misdrijven nooit door één enkele bende uitgevoerd konden worden. Toch blijft men die mythe voeden. Later bleek dat alle journalisten die dé 'Bende van Nijvel' bedachten voor onze toenmalige inlichtingendiensten werkten. Evenals een reeks 'topspeurders' in het onderzoek. Dus ja, de Belgische bevolking werd beetgenomen. En geen klein beetje.'
