In een opiniestuk van een Engelse professor op een Nieuw-Zeelandse nieuwssite wordt beweerd dat het project rond Do They Know It’s Christmas (november 1984) kolonialistisch is. Die kritiek wijst Geldof ondubbelzinnig en op typisch Engelse wijze van de hand: “M’n reet!”.
“Haha, het is maar een popliedje verdorie”, begint Geldof zijn kritiek volgens De Telegraaf. Dat de tekst van Do They Know It’s Christmas vol onwaarheden zou staan, ontkent hij: “Er IS honger als gevolg van slechte bodemcondities. Water IS zeldzaam, behalve dan wat onbetrouwbare putten. Regen IS in toenemende mate onbetrouwbaar”, aldus de voorman van de Boomtown Rats. “Dat zijn geen koloniale clichés, dat zijn empirische feiten.”
De schrijver van het opiniestuk, een Engelse professor met expertise op het gebied van propaganda en andere politieke communicatie, klaagt dat Do They Know It’s Christmas, waarvan binnenkort een nieuwe mix verschijnt, vol staat met gemeenplaatsen over het Afrikaanse continent, en dat de deelnemers aan en organisatoren van Band Aid, met Geldof voorop, door de media zijn neergezet als halve heiligen. Dat vindt professor Colin Alexander “in hoge mate problematisch.”
Simpel popliedje?
Maar Alexander moet niet zo zeuren, vindt Geldof volgens de krant: “Dit simpele popliedje heeft honderdduizenden, zo niet miljoenen mensen in leven gehouden.”
Dat klopt wel niet. Onderzoek wees net uit dat het geld naar de rebellen ging waardoor de hongersnood in stand gehouden werd. Er was trouwens niet te weinig voedsel, maar het voedsel werd door de rebellen tegengehouden.
Geldof benadrukt hoe Band Aid ook tegenwoordig nog altijd duizenden Afrikanen helpt. Slachtoffers van conflicten zoals in Soedan, waar de burgeroorlog hongersnood veroorzaakt op een schaal die amper is gezien sinds 1984, het jaar dat Do They Know It’s Christmas uitkwam.
Zolang die hulp nog altijd nodig is en “dat wonderlijke singeltje” daarbij kan helpen, gaat Geldof door met Band Aid. Om te besluiten met een gedecideerd: “’Koloniale clichés’, m’n reet.”
