Van 1977 tot 1980 verbleef prins Laurent bij Guido Cleiren en Maria De Wachter in de Kleine Doornstraat in de Wilrijkse wijk Valaar.
Laurent was al veertien toen hij het eerste jaar Vernieuwd Secundair Onderwijs (VSO) startte. VSO werd toen ook wel eens Vernieuwde School van Onwetendheid genoemd. Voor de inschrijving werd de naam vernederlandst in Laurens van België.
Het kinderloze echtpaar uit Wilrijk gaf de prins drie jaar lang een thuis, toen hij naar de middelbare school Pius X aan het Kiel ging bij Antwerpen. In al die tijd kwam Paola haar jongste zoon niet één keer bezoeken. Laurent werd eerst naar de middelbare school in Loppem gestuurd, waar hij de moderne wiskunde niet kon volgen.
Vanuit zijn handelsmissies had prins Albert veel contact met de toenmalige Antwerpse gouverneur Andries Kinsbergen. Die vertelde over de persoonsgerichte aanpak van Pius X.
In de vierdelige Canvasdocumentaire ‘Prins Laurent - prins op overschot’ (zoals het boek van Joke Vanhaeren) spreken ze voor het eerst over Laurent. Dat is best verrassend aangezien de afspraak toen was dat het echtpaar zich low profile zou blijven opstellen.
Laurent trok in 1977 in bij Guido en Maria Cleiren, om er van maandag tot vrijdag in te wonen. Het koppel moest de jonge prins Algemeen (Beschaafd) Nederlands aanleren - op vraag van het paleis-, terwijl hij in Antwerpen naar de middelbare school ging. Laurent later: “Ik spreek ABN: Alles Behalve Nederlands.”
Oud-studiemeester van Pius X Jef Deca enkele jaren geleden in de media: "In zijn Wilrijkse jaren logeerde hij in een soort pleeggezin bij een heel bescheiden, minzame onderwijzer in de Doornstraat. Die man zal ook wel het een en ander met de prins hebben meegemaakt, maar hij heeft (tot dan) nooit in zijn leven zijn boekje opengedaan. En terecht, want als iemand je zijn vertrouwen schenkt, betaamt het niet om dat te beschamen." Edegemnaar Jef Deca was van 1960 tot 1994 studiemeester in Pius X in Wilrijk.
Klastitularis Leo Cools in de pers: "Tijdens uitstappen kwam Laurent soms naast zijn leraars wandelen en begon dan over zijn oom te praten, koning Boudewijn, en zijn tante in Luxemburg. De leraar geschiedenis vertelde mij dat Laurent trots was als het over Congo en Leopold II ging. Laurent was geen echt groot licht, maar ik neem aan dat dat vooral te maken had met de Nederlandse taal. Soms verstond hij de vragen op zijn toetsen niet, vandaar."
Toen Laurent in Antwerpen arriveerde, moest hij al voor de derde keer aan het eerste middelbaar beginnen. Laurent worstelde op school bovendien met dyslexie - wat tot nog toe niet geweten was. Bovendien kon hij niet begrijpen waarom hij als Franstalige naar een Nederlandstalige middelbare school werd gestuurd. Hij vond ook dat Filip een voorkeursbehandeling kreeg.
Ludo de Caluwé gaf in 1977 Engels en leerde Laurent kennen als een "heel levendige, enthousiaste en dynamische jongen". Laurent vond de turnlessen wel niet plezant. Net zoals het vak Nederlands. Hij sprak liever Frans.
Hij was niet sportief, maar kwam wel graag met de fiets naar school. Op alle hoeken van de straten stonden BOB'ers om zijn route te volgen. Eén keer mocht hij 's avonds alleen gaan fietsen van zijn Wilrijkse pleegouders. Klastitularis Leo Cools: "Hij is toen met zijn band in een tramspoor klemgeraakt en heeft op die manier een tramongeval veroorzaakt. Er is toen een vrouw gevallen, de politie kwam eraan te pas. Die agenten schrokken wel toen ze zijn paspoort vroegen en daar Laurent van België opstond."
"Zijn twee lijfwachten vergezelden hem altijd", vertelde een leerkracht eerder. "Zelfs als we in de Hoge Venen gingen wandelen, moesten die mensen hun laarzen aantrekken. Laurent had zo zijn remmingen, hij stond veel met zijn Franstalig vriendje in de hoek van de speelplaats. Maar communicatief zat het goed. Hij deed de deur open voor zijn leerkrachten, gaf zijn lijfwachten iedere morgen een hand. Heel charmant, want voor een knaap van vijftien moet het niet plezant zijn om de hele dag achtervolgd te worden."
Een lijfwacht: "Als je prins Laurent in de verte ziet afkomen, kun je beter een pasje achteruitzetten. De prins is als een groot klein kind.”
Laurent ging er ook ooit met zijn lijfwacht vandoor in een wachtende auto tijdens een klaswandeling. Bovendien droeg de hautaine tienerprins een walkman tijdens de lessen Frans in het Antwerpse Pius X-instituut.
“We vonden het heel leuk. We hadden opeens een kind waar we nooit van konden dromen. Het was uitgesloten dat we kinderen konden krijgen en nu hadden we er dan toch één”, klinkt het bij Maria Cleiren in de documentaire volgens Mediahuis en DPG Media.
En ook de prins was volgens hen heel gelukkig: hij had voor het eerst stabiliteit en aanwezige ouders. “We waren er voor hem en we waren veel thuis. Ik denk dat dit heel veel deugd deed.”
DPG: “Het koppel sprong ook altijd in de bres voor hun pleegzoon. Wanneer ze geschaduwd werden door BOB’ers, probeerde Maria hen af te schudden. Ze reed dan al eens door het rood licht. Wat Laurent fantastisch vond.” Als Laurent te laat op school was moest Deca of één van zijn medewerkers meteen de rijkswacht verwittigen
Laurent zelf vond het wel eens aangenaam om niet constant bewaakt te worden. Hij was het type leerling dat tijdens schooluitstappen helemaal achteraan in de groep ging lopen, om in het geniep ergens te blijven zitten. Zo hebben ze hem een keer met een helikopter moeten zoeken. "Geen probleem, want Laurent had altijd een abnormaal dikke rode boekentas bij. Die stak altijd vol rommel. Op dat vlak was het een slordige Piet", herinnert Cools zich nog.
De pleegouders behandelden Laurent als hun eigen zoon. Elke dag zaten ze samen aan tafel om te eten en ook de huishoudelijke klusjes werden gedeeld. Al was de prins geen fan van de afwas. Hij probeerde die taak telkens te ontwijken door naar het toilet te verdwijnen. Maar dat lukte niet altijd.
“‘Dat is niks’, zeiden we dan, ‘de afwas blijft wel staan voor u.’ Eigenlijk heeft dat zijn vruchten afgeworpen, want Laurent heeft Claire waarschijnlijk leren kennen tijdens de afwas. Dus eigenlijk hebben we daar een goede zaak aan gedaan.”
Op de schoolbanken maakte de prins er volgens DPG wel een zootje van. Zo werd Laurent elk jaar gedelibereerd ondanks zijn zeer zware tekorten. Dat had ook te maken met het feit dat de prins de Nederlandse taal niet machtig was. “On ne buse pas un prince”, was het motto. Men buist geen prins.
Het feit dat hij in het Pius X-college als vijftienjarige zijn taken met ,,Laurent de Belgique'' tekende, was misschien maar een puberstreek, maar tekende hem voor velen als een asociaal mannetje dat enkel Nederlands sprak als het echt niet anders kon en op die leeftijd zelfs het verschil niet kende tussen blauw en geel. In het Nederlands, wel te verstaan. Lieve Herten ooit in het Nieuwsblad: “Een leraar zag het anders: Laurent had hetzelfde probleem als de gastarbeiders, hij kende gewoon niet genoeg Nederlands.”
De prins leeft in de herinnering van zijn Antwerpse lerarenkorps voort als een opgeschoten puber met die abnormaal dikke rode boekentas die altijd vol rommel stak.
Klastitularis en leraar Nederlands Leo Cools moest de rapporten van Laurent invullen. "Paola en Albert kwamen gewoon op oudercontact, wel op een aparte dag. Albert was vooral geïnteresseerd in de sociale vaardigheden. Paola informeerde regelmatig naar de schoolresultaten."
Maar in zijn warme nest in Antwerpen liet hij zich volgens DPG en Mediahuis van een andere kant zien. Laurent zou bijna elke dag een briefje op tafel leggen om zijn pleegouders een goede dag te wensen.
Daarnaast leerden Guido en Maria de prins een aardig stukje Nederlands. Het koppel had dan ook van het hof een duidelijke opdracht gekregen: leer hem ‘Algemeen Beschaafd Nederlands’. Maar toch sprak Laurent af en toe plat Antwerps. “Dat deed hij om ons te ergeren. Als ik hem zo hoorde praten, was ik altijd bang dat hij dat ook thuis in Laken zou doen en dat Albert en Paola zouden denken dat we onze taak niet ernstig namen. Maar dat deed hij nooit. Hij wilde ons niet in verlegenheid brengen.”
Legendarisch in het Pius X-Instituut is een busreis naar Gent die ze ooit met prins Laurent maakten. Leo Cools: "Laurent zou in bus 4 zitten, lieten we de BOB weten. Maar door een misverstand volgden de veiligheidsmensen een bus naar Bokrijk. Toen de vergissing aan het licht kwam, hebben de BOB'ers zonder kijken de autostrade gekruist om de bus naar Gent te zoeken."
Na een periode van drie jaar moest Laurent zijn pleegouders verlaten. Privéleraar Rudy Bogaerts moet overnemen. Na vijf jaar humaniora en veel goede wil van zijn leerkrachten, kon de prins immers alleen een diploma lager middelbaar voorleggen. Bogaerts heeft Laurent ten slotte begeleid zodat hij voor de examencommissie zijn diploma van de humaniora kon behalen. De prins moest dan een nieuw hoofdstuk starten aan de Koninklijke Militaire School (KMS). Het werd het zoveelste fiasco. Paola was razend.
Het paar: “Hij zegt nog altijd dat hij bij ons zijn mooiste jaren heeft meegemaakt. We wisten dat hij hier niet eeuwig zou blijven, maar met iemand als Laurent hoop je daar stiekem wel op.”
Vandaag hebben Maria (Maya volgens de media) en Guido volgens de media “nog regelmatig contact” met de prins. Het koppel was dan ook zeer blij toen Laurent Claire aan hen voorstelde. “We vonden dat wel heel belangrijk: met wie gaat hij afkomen? Want hij had wel even een losbandig leven geleid.”
foto screenshot repo VRT via DPG
