Acht jaar was ze. Breed lachend vertrok ze op 4 april 1983 naar de paasbijeenkomst van de chiro van Kapellen-Putte. Ze kwam die paasmaandag niet meer thuis. Wendy, het kleine blonde meisje uit Stabroek, verdween die dag spoorloos.
De eerste politieseining gebeurde een dag later, het eerste opsporingsbericht in de kranten en op televisie een week na haar verdwijning. Wendy werd enkele weken later dood teruggevonden. Per toeval.
Op het bidprentje van Wendy, dat op haar begrafenis op 4 mei werd uitgedeeld, staat geen sterfdatum. 'Tragisch overleden in april 1983', leest de tekst. Allicht al op 4 april of iets later in die nacht. Binnenin een verwijzing naar haar dood: 'Het Kwade kwam, en nam je weg'. Op het prentje ook de data van doop en eerste communie.
DE TRUCKER
Wendy Willems uit Stabroek zit op een feestje bij de chiro in de parochiezaal op de grens tussen Stabroek en Kapellen. Een druilerige dag en na het feestje - zo rond 16.30 uur - zou Wendy met vriendinnetjes naar huis wandelen aan het Hoogeind in Stabroek. Amper twee kilometer verder waar haar ouders café De Trucker hadden, een baancafé. Daar zou ze nooit aankomen.
Onderweg zou een vriendinnetje volgens DPG gezegd hebben: “Wacht even, ik ga mijn ouders vragen dat ze je naar huis brengen. Het regent zo hard.” Het vriendinnetje ging even weg, kwam hooguit twee minuten later terug, maar Wendy was verdwenen. Het vriendinnetje zou overigens vertellen dat Wendy niet mee kon.
Wekenlang werd er gezocht, maar Wendy werd nooit gevonden. Tot die ochtend van 28 april. Boerenzoon Karel Vermeiren dacht dat hij een pop zag drijven in het water aan de Laermolen in Minderhout. Die pop bleek Wendy Willems., met haar chirokleren nog aan. Er waren geen sporen van verminking, maar het ging duidelijk om een misdrijf, want haar handen waren vastgebonden met gele wasdraad. Het meisje kwam door strangulatie om het leven, verstikking dus.
MOEDERVLEK
Wendy had haar Chiro-uniform en haar roodblauwe anorak nog aan, en ze werd geïdentificeerd aan een moedervlek op de bil. Uit de autopsie bleek dat ze meteen na haar verdwijning al verstikt werd. Haar handen en voeten waren samengebonden met een gele plastic waslijn. Er waren geen sporen van geweld en Wendy was niet misbruikt.
'Dat begrijp ik niet', verklaarde haar moeder Ria later. 'Wie ontvoert er nu een meisje, om haar vast te binden en dan te verstikken?'
Ergens is het een geluk bij een ongeluk dat die dag de Mark uit haar oevers was getreden, want een beetje verderop, over de grens in Nederland, verdwijnt de rivier onder de grond. Daar had het lichaam van Wendy voorgoed kunnen verdwijnen.
RUSTPLAATS
Haar vader Jan Willems heeft thuis nog een hele knipselmap liggen, maar kijken doet hij er volgens DPG nog nauwelijks naar. De foto van Wendy hangt wel nog altijd in de woonkamer. Regelmatig trekt hij nog naar de begraafplaats in Stabroek om haar rustplaats schoon te houden. Het leed slijt, maar vergeten doet hij niet. En vergeven kan niet.
“Tien jaar geleden is de zaak verjaard en vlak ervoor ben ik nog eens het dossier gaan inkijken”, zegt Jan bij DPG Media. “Gedeeltelijk dan toch, want helemaal lezen lukt me niet. Het is een immens dik dat dossier, maar ergens wil ik het ook niet allemaal nog eens lezen. Ik ben Wendy destijds ook niet gaan identificeren. Ik wilde een positief beeld behouden van het meisje met de glimlach. Ik heb het stilaan een plaats proberen te geven, maar af en toe… Ja, af en toe komt het toch weer naar boven.”
DPG: “Het onderzoek naar de moord op Wendy was al van in het begin een aartsmoeilijk dossier. Wendy zou in een wagen gestapt zijn. Misschien wel een beige Lada. Maar dat spoor liep dood.”
MISVERSTAND
Er gingen cruciale uren verloren door een misverstand. Toen Jan thuiskwam van zijn werk en Wendy er niet was, dacht hij dat ze opgehaald was door zijn schoonouders, die Wendy ook weggebracht hadden naar de chiro. Maar hij kon ze niet bereiken.
Pas toen op de avond ook de mama thuiskwam, werd alarm geslagen. Jan nog bij DPG: “Die avond en dagen erna zijn we gaan rondrijden in de streek. Overal zijn we gaan zoeken. Nergens was er ook maar iets te vinden. Dagenlang leefden we op adrenaline. In de hoop ook maar iets te vernemen. Wat we toen zeker wisten, is dat er iets ergs moest gebeurd zijn. Wendy zou niet zomaar weglopen of wat dan ook.”
Uit de lijkschouwing zou blijken dat haar lichaam uitzonderlijk goed was ‘geconserveerd'. Iemand moet haar tussen het moment van de verdwijning en het vinden ergens bewaard hebben. Nog opvallend: Wendy is niet misbruikt.
Jan: "Iemand moet haar tussen het moment van de verdwijning en het vinden ergens bewaard hebben. Want er zijn vermoedens dat ze diezelfde avond is gestorven. Daarom ook dat ze in het milieu van de koelwagens zijn gaan zoeken. Alle klanten van ons truckerscafé zijn bevraagd. Maar ook hier liep het spoor dood.”
POSTKAARTJE
In de loop van het onderzoek krijgt de zaak nog een aantal bizarre wendingen. Zoals een postkaartje dat onderschept werd.
Tien dagen na de verdwijning werd in het postkantoor van Stabroek een mysterieus postkaartje onderschept, dat aan de ouders was geadresseerd. Het bleek een kaartje te zijn dat Wendy weken voordien op school had gemaakt, en dat ze toen met haar naam ondertekend had. 'Iemand had het bemachtigd en er nog iets bijgeschreven', vertelde haar vader in 2011. 'De Heer hier is goed, stond erop.' Het was afgestempeld in Duffel en maakte de zoektocht nog moeilijker.
Mediahuis: “Een postkaartje waarop ze haar naam had geschreven, maakte de zaak nog raadselachtiger. Na haar verdwijning belandde het in de bus van haar ouderlijke woning. Een onbekende had er iets bij geschreven. De kaart wees in de richting van een bekende van de familie. Huiszoekingen en ondervragingen liepen op niets uit.”
DPG: “Een postkaartje van Wendy geadresseerd aan haar ouders, dat ze weken ervoor gemaakt zou hebben op school. Met de boodschap, in kindergeschrift geschreven, ‘De heer hier is goed'.”
“Ook dat is onderzocht, maar het is nooit duidelijk geworden waar dat kaartje vandaan kwam”, zucht Jan in DPG. “Net als het feit dat Wendy ooit tegen een buurvrouw gezegd heeft ‘ik ga binnenkort op reis met iemand met een vrachtwagen'. Een vreemd bericht, maar ook dat heeft nooit echt iets opgeleverd.”
DPG: “Omdat de Mark achter de gevangenissen van Merksplas, Wortel en Hoogstraten stroomt, worden daar veroordeelde pedofielen in de gaten gehouden die eventueel penitentiair verlof hadden. Het levert niets op.”
Ze stootten op een vrachtwagenchauffeur. De man werd ondervraagd, maar had niets met de verdwijning van Wendy te maken. In mei '89, zes jaar na haar dood, werd in het Duitse Aken ook een Brusselse taxichauffeur opgepakt nadat hij had geprobeerd een 9-jarig meisje te ontvoeren. Maar ook hij ging vrijuit.
MOORDENAAR HEEFT STOPPELBAARD
Twintig jaar later werd de zaak nog eens in de actualiteit gebracht. Het programma ‘Moord & Mysterie' op VT4 zet twee paragnosten op de zaak. De politie verleent haar medewerking, maar met de nodige terughoudendheid. Een terughoudendheid die ook Jan altijd heeft gehad. Verder als een vage beschrijving van de daders komen de paragnosten niet. Dat ze verstikt is. Mogelijk in het nabijgelegen Moretusbos.
De twee Belgische paragnosten die aan de uitzending meewerkten, gaven nagenoeg dezelfde beschrijving van Wendy's moordenaar: een dertiger, recidivist, met stoppelbaard. De man zou in de bouw werken. Een paragnost noemt zelfs de voornaam van de dader.
Dergelijke onzin zou in elk geval niet op tv mogen komen. “Die paragnosten: ik heb er nooit echt veel belang aan gehecht”, zucht Jan. “Ze waren er ergens wel dichtbij, maar ze hebben nooit écht iets in detail kunnen zeggen. Er zijn er misschien wel 150 gepasseerd. In het begin hoop je erop, maar na een tijdje volgt ook een berusting.” Er komen wel wat tips binnen na de uitzending. Zonder resultaat.
VERJAARD
We zijn nu ruim veertig jaar later. De zaak is al in 2013 verjaard. Een vervolging van de dader zal er dus nooit nog komen. “Het is frustrerend omdat je niet weet waarom ze is meegenomen, waarom ze was vastgebonden, waar ze tussen haar verdwijning en het vinden is geweest. Was het een uit de hand gelopen wraakactie of grap omdat ik toen met de mama van Wendy (Ria E., red) in een moeilijke echtscheiding zat? Dat hebben ze ook onderzocht. Ooit is zelfs een broer van mijn ex enkele dagen opgepakt. Hij had contacten in de sector van de koeltransporten. Was ze het slachtoffer van een serieverkrachter? Het dossier is zelfs ooit ter sprake gekomen in het onderzoek naar Dutroux. Maar ook dat werd niets.” Het huis van Jan en Ria werd zelfs grondig doorzocht.
Op een doorbraak hoopt Jan volgens DPG eigenlijk niet meer. Of toch niet hardop. “Toen ze gevonden werd, was de Mark buiten haar oevers getreden. Ze bleef haken achter een tak. We hebben haar tenminste kunnen begraven en een laatste rustplaats kunnen geven. We hoeven haar niet meer te zoeken. Maar de onwetendheid blijft knagen. De dader zal niet meer veroordeeld kunnen worden, maar ergens hoop ik écht dat er nog iemand is die wroeging krijgt. Iemand die zegt: ik weet wat er met Wendy is gebeurd. Het zou me toch een beetje rust geven. Al hou ik er meer rekening mee dat ik nooit een antwoord zal krijgen op de vraag waarom en hoe. Ergens vrees ik dat de dader dat geheim al lang mee in zijn graf heeft genomen. En dan vraag ik me af hoe lang hij met dat gruwelijk geheim heeft kunnen rondlopen. Maar ik verwijt de speurders niets. Zij hebben echt wel het onderste uit de kan gehaald. Ik kan me niet meer kwaad maken. Op wie zou ik me boos moeten maken? Het onderzoek is gestrand bij gebrek aan bewijs. Er is ooit een speurder geweest (Marc Ruiters, nvdr) die zegt dat hij er mogelijk dichtbij heeft gezeten, maar ook dat is zonder bewijs gestrand. Ik besef dat het waarschijnlijk voor altijd een hoofdstuk in een boek zal zijn zonder een definitief punt.”
SPEURDER
Marc Ruiters (72) is ondertussen een gepensioneerd speurder. Hij startte zijn carrière bij de jeugdpolitie, waar hij meermaals onderzoek moest doen naar misbruikte minderjarigen, maar later was hij een van de topspeurders in zogenaamde cold cases, zoals Kim en Ken, Steve Vissers of Katrien De Kuyper. Maar dus ook dat van Wendy Willems.
Ruiters bij DPG: “Toenmalig commissaris Gorin en twee van zijn topspeurders voerden het onderzoek. Ze hebben werkelijk alles uit de kast gehaald, maar het kwam nooit tot een doorbraak. Evident was het ook niet. Van DNA-onderzoek was nauwelijks sprake. Technisch stonden ze nog mijlenver van wat ze nu kunnen. Laat staan dat er van enig telefonie-onderzoek sprake was.”
Marc Ruiters raakte pas later bij het onderzoek betrokken, toen het eigenlijk al een cold case was. Zijn toenmalige baas vroeg ook om zijn medewerking aan het programma Moord & Mysterie op de toenmalige VT4. “Ik heb er nooit veel geloof aan gehecht, maar ergens dacht ik wel: kwaad kan het ook nooit en dat bleek ook na de uitzending.”
MELDING
Na de reportage kwam de melding van een toen al volwassen vrouw. Ze beweerde bij Wendy op de stoep gestaan te hebben. En dat Wendy was ingestapt in een wagen. Geen Lada, maar een iets groter type. Met twee mannen erin. Wendy zou nog gezwaaid hebben.
De twee mannen zouden gezegd hebben: ‘Rij maar met ons mee, de bompa komt niet'. Dat moet erop wijzen dat de twee mannen goed wisten hoe het in de familie zat, want haar grootouders hadden haar gebracht. Maar het vreemde was wel: Wendy gebruikte het woord bompa nooit. Die getuige is ooit onder hypnose verhoord, maar dat verhoor is misgelopen. Wij hebben in die periode ook nog een haartje kunnen onderzoeken dat was achtergebleven op het touw, maar ook dat leverde niets op.” Alleen: touw? Wendy was toch vastgebonden met een gele waslijn?
En toch denkt Marc Ruiters er volgens DPG ooit dichtbij te zijn geweest. Maar de staalharde bewijzen ontbreken. “Op een bepaald moment – we zijn dan twintig jaar later – krijgen we een vrouw op kantoor die vertelt dat ze misbruikt is geweest. Ze doet aangifte. De mogelijke dader is een man uit Stabroek. Het zijn natuurlijk maar gissingen, maar die man woonde in de buurt van het café van Wendy's ouders. Een naam die ook al wel voorkwam in het dossier van de moord op Wendy, want echt héél de omgeving en alle betrokkenen werden onderzocht”, gaat Ruiters verder. “De man is ook uitgenodigd voor een verhoor. Urenlang heeft dat geduurd, maar we hebben het er nooit uitgekregen (stilte). We hebben toen ook kinderporno gevonden op zijn computer.”
De man had ook al een veroordeling opgelopen voor zedenfeiten volgens DPG. Voor een feit dat hij alleen pleegde. Maar er was ook een dossier waarin hij met een kompaan handelde. En dat deed dan weer denken aan die verklaring van de vrouw die Wendy had zien instappen in een wagen met twee mannen.
Marc is volgens DPG van één ding overtuigd: Wendy moet haar moordenaar gekend hebben. “Maar ik durf niet zeggen wat er precies gebeurd is. Is ze meegenomen om misbruikt te worden, maar is dat vroegtijdig ‘misgelopen'? Ik zie nog altijd de camerabeelden voor mij waarbij gefilmd werd dat ze in het water lag. Haar chirokleren nog aan. De handen vastgebonden. Wat was daar de bedoeling van? Waarom was ze verstikt? Waar is ze drie weken gebleven ? We zaten er misschien dichtbij, maar het is nooit tot een doorbraak gekomen. Tot een veroordeling zal het nooit komen. Mocht er ooit iemand opstaan om te zeggen ‘ik weet meer', dat zou ook voor mij voldoening geven. Mocht ik de lotto winnen, ik zou in elke cold case een fors bedrag uitloven naar de ultieme tip. Want uiteindelijk tegen ouders van een vermoord kind kunnen zeggen na al die tijd: we hebben hem. Dat zou deugd doen. En in het geval van Wendy Willems uit Stabroek: ergens moet daar in die kleine gemeente iémand zijn die iéts weet. Dat kan niet anders.” Ria, de moeder van Wendy, is ondertussen overleden.
foto: familie Wendy
