”Tussen 23 uur en 1 uur draaien we de helft van onze omzet.”
Hoog boven in hun toren van ivoor dansen experten op de tonen van Vivaldi een vreugdedansje. “Eindelijk, eindelijk, eindelijk een federale regering die beseft dat eenheid van commando in deze crisis noodzakelijk is”, schrijft De Morgen. “Experts unaniem lovend over persconferentie: Dit is wat we nodig hadden”, kopt Het Laatste Nieuws.
Proficiat, de regering De Croo is er in geslaagd een resem strengere maatregelen uit te vaardigen die niemand kan controleren. Wat wel te controleren valt is de horeca – wat overigens al maanden gebeurd – maar ook zijn moeten – van De Panne tot Aarlen – delen in de brokken. Minister Vandenbroucke, een socialist die – naar wij vermoeden – niet meteen het volkscafé bezoekt, geeft het nekschot aan vele café-uitbaters door ze om 23 uur verplicht te doen sluiten en zegt in (bijna) dezelfde zin dat hij wil dat mensen hun job behouden. Het maakt niet uit of je een theehuis runt in Anderlecht, waar corona woelig tiert, of een volkscafeetje op een verlaten weg in Zichem, waar alleen de versleten hond zo nu en dan eens kucht: dicht om 23 uur.
“Een zware mokerslag”, “een regelrechte ramp”, “gestraft terwijl we alle regels naleven”, “klinkklare nonsens” en “de kortste weg naar faillissementen”, lezen we in Het Nieuwsblad.
Maar de schrijnendste opmerking lezen we in GVA. Bertrand Lekeux - cafébaas van Bar Brul in Antwerpen en de initiatiefnemer achter de horecatracingsite Ikzithier.be. – zegt dat hij dit niet had zien aankomen. “Al maanden lang krijg ik elke dag opnieuw tienduizenden registraties binnen. In al die tijd hebben ze die gegevens geen enkele keer opgevraagd. Dat betekent twee dingen: ofwel werkt de contacttracing van de overheid van geen kanten, ofwel situeert het probleem zich niet in de horeca.”
Eindelijk, eindelijk, eindelijk?
