Het ‘stikstofakkoord’ (er is geen akkoord meer) van de Vlaamse regering. De burger kijkt ernaar en begrijpt er niets meer van. De rode lijst? Wat een kolder. Politici slaan weer eens een mal figuur. En dan vragen diezelfde politici waarom burgers een foertstem uitbrengen.
De essentie wordt wel gebracht door de Open VLD bij monde van Gwendolyn Rutten die nota bene de paters van Averbode verdedigt. Binnen de partij knarsen sommige vrijmetselaars met de tanden.
De essentie is dat de wereld veranderd is. Het is een beetje zoals de oorlog in Oekraïne. Sommigen willen af van Russische koolwaterstoffen (olie en gas) en dus moeten de kerncentrales langer open. Het is een evidentie.
Door die oorlog komt de aanvoer van voedsel (graan, maïs) steeds meer in gevaar. Een beetje meer of minder stikstof zal echt geen verschil meer maken in deze vreemde en gevaarlijke tijden. Voldoende voedsel produceren zal immers de opdracht zijn. In plaats van de landbouwers te straffen, zouden we ze beter omhelzen.
De Vlaamse overheid heeft altijd geschermd met het principe dat wat ze zelf doen, ze ook beter doen. In dit absurde dossier van de landbouw hebben we daar nog niet veel van gemerkt.
De Vlamingen zouden ook transparanter werken. Veel transparantie over die beruchte rode lijst is er niet. In de plenaire zitting na de commissie Landbouw herhaalde minister-president Jambon nogmaals zijn stelling. Het stikstofakkoord blijft zoals afgesproken. “Het stikstofbad zit vol. Als we geen vergunningsstop willen, dan gaan we het bad wat leger moeten laten lopen.” Na het brandende huis is het bad vol. Zou je met stikstof ook dat brandende huis kunnen blussen?
