Escorte Katya beweert het gekste ‘lockdown-verhaal’ te hebben en dat zou nog wel ‘ns kunnen kloppen ook.
Zowel lichtekooien als fervente wandelaars zijn serieus gef*cked – of net niet eigenlijk – tijdens de lockdown. Verschillende kranten schreven erover. Het begon allemaal met iets dat Ashley aan onze redactie verklapte: “Zelfs in deze gevaarlijke tijden blijven venten met hun lul denken”.
Daarop kregen we verschillende reacties uit de neonrode hoek. Er was B., die ons verklapte dat ze wel met de beentjes wijd moest, desondanks ze besmet was met corona. Met webcammen alleen verdiende ze het zout op haar patatjes niet.
Vervolgens kregen we een mailtje van escorte Kim. Dat B. een levensgevaarlijke egoïst was. Dat er met webcammen wel degelijk genoeg te verdienen valt, in tijden van lockdown. Ze verklapte ineens ook dat sommige venten nogal kunnen overdrijven, als het om hun klepel gaat.
Daarna kregen we nog wat welles – nietes-verhaaltjes toegezonden, die we je bespaarden. Het verhaal van escorte Katya is echter zo bizar, dat we je het niet willen onthouden.
“Ik ging tijdens de lockdown eigenlijk enkel nog langs bij een handvol vaste klanten die ik door en door vertrouw”, zo vertelt ze ons. “Voor de rest verdiende ik vooral mijn kost achter de webcam, zoals de meeste dames.”
“Zo had ik een webcamsessie met een meneer die ik nog niet kende, maar die er heel netjes en verzorgd uitzag. Hij sprak ook erg welgemanierd. Op het einde van onze sessie vroeg hij of we twee dagen later fysiek zouden kunnen afspreken, maar ik zei dat dit niet ging. Toen hij uiteindelijk liet weten dat hij er tweeduizend euro voor anderhalf uur, maximum twee uur voor overhad, ging ik overstag.”
“Ik kwam toe bij een bescheiden rijhuis, maar wel met een Porsche op de oprit. De man vertelde me dat de lente die in de lucht hing, hem helemaal gek maakte. Zijn hormonen gierden door zijn lichaam, en hij moést het met een andere vrouw doen omdat hij anders gek zou worden. Zijn vrouw was uit werken. Hij ervaarde dit ieder jaar telkens het lente werd, en normaal ging hij dan op hotel. Maar dat kon nu niet natuurlijk, want met de lockdown zijn alle hotels toe.”
“Het begon eigenlijk als een leuke date. Tot hij klaarkwam op mijn borsten: exact op dat moment weerklonk een bonk beneden. Hij werd plots lijkbleek. ‘Godverdomme, ze is al thuis!’ riep hij. ‘Shoe, zedde gij boven?’ klonk een stem. We hoorden hoe iemand de trap op kwam.”
“Plots ging het allemaal heel snel. Hij greep me hardhandig beet, schoof de deuren van de kleerkast open, duwde me erin en deed ze opnieuw dicht.”
“De vrouw begon nog vriendelijk. ‘Shoe, is er iets? Voelde gij u wel goe?’ hoorde ik haar vragen. Maar toen begon ze over een ‘geur’ die in de kamer hing, en moet ze mijn kleren zien liggen hebben, want het ging er plots nogal wild aan toe.”
“In de eerste plaats dacht ik hoe ik daar in godsnaam weer weg zou geraken, maar toen schoot het volgende door mijn hoofd: ‘Ik dacht dat zoiets alleen in films gebeurde’. Waarschijnlijk was het van de zenuwen, maar ik vond dat zo’n grappige gedachte dat ik in de lach schoot.”
Hij zei dat er niks gebeurd was, maar mijn borstkas blonk nog van zijn mannenpap
“De kleerkast werd opengeschoven natuurlijk, en een woeste vrouw stond voor me. ‘Maar er is niks gebeurd’, hoorde ik de man zeggen. Dat vond ik hilarisch, omdat mijn borstkas nog blonk van zijn mannenpap. Ik lachte nog harder. Ik weet niet goed waarom ik zo hard moest lachen. Ik zat diep in de penarie, maar tegelijk was de situatie zo grappig. De vrouw was woest en ze sleurde me bij mijn haren de trap af en gooide me de in mijn blootje op straat.”
“Ik verstopte me snel achter een haag en dacht na wat ik moest doen. Ik stond in mijn blote kont op straat, maar dat was nog niet het ergste. Ook mijn handtas lag nog binnen, en daarin zaten de sleutels van mijn auto, en van mijn appartement. En niet te vergeten: de tweeduizend euro die ik had ontvangen. Ik kon niks anders dan terug aanbellen.”
“Uiteindelijk heb ik mijn handtas heel teruggekregen, maar mijn kleren niet. Die heeft zijn vrouw eerst helemaal in stukken geknipt. Zo ver mogelijk naar beneden gezakt, zodat ik nog net over mijn stuur kon zien, ben ik naar huis gereden. Bijna veertig kilometer. Ik had keiveel schrik om tegengehouden te worden. Hoe zou ik tijdens de lockdown uitleggen waarom ik onderweg was? Naar de winkel, in mijn blootje? Kleren vergeten aan te doen, meneer de agent?”
