Na een auto op duivelsap, was het tijd om twee EV’s aan de tand te voelen.
Namelijk de Volvo XC40 Recharge, en zijn ‘coupé-broertje’ de C40 Recharge. Dezelfde auto’s, maar dan ieder met hun eigen achterkant.
De eerste indruk
De in Gent geassembleerde XC40 Recharge en zijn coupé-broertje C40 zijn alweer een tijdje op de markt, maar kreeg nu een onderhuidse facelift.
Enerzijds snappen we het concept ‘SUV coupé’ niet zo goed. Een SUV is een praktische auto met een hoge instap, maar die door zijn hoogte minder dynamisch rijdt, en dan geef je die om een dynamische look te geven een aflopende daklijn. Het praktische gedeelte valt hiermee weg: grotere passagiers zitten achteraan met hun kruin tegen het dak, en je krijgt minder kofferruimte. In sommige gevallen ligt die SUV coupé wel beter op het netvlies, maar dat vinden we bij de C40 niet echt het geval. De achterkant van de XC40 ziet er meer ‘Volvo’ uit en het zicht naar achteren is bij de C40, door die aflopende daklijn, wel heel beperkt. Wanneer je in de achteruitkijkspiegel kijkt, lijkt het wel alsof je door de gleuf van een brievenbus zit te turen. Maar goed, da’s natuurlijk persoonlijke smaak.
Onder de koets
Wel, daar vond dus de ‘facelift’ plaats. Voorheen hadden de niet-vierwielaangedreven versies een elektromotor op de vooras, nu worden de achterwielen aangedreven. Volgens Volvo hebben ze dat omwille van de rijdynamiek gedaan.
Er werd ook aan het accupakket geknutseld. De afmetingen daarvan bleven ongewijzigd, maar werden meer cellen in geplaatst. De capaciteit groeide hiermee van 78 naar 82 kWh. De elektromotor is ook nog eens efficiënter dan de vorige, waardoor de theoretische actieradius met zo’n honderd kilometer toeneemt. Het laden gaat ook een stukje sneller: tot 210 kW per uur om precies te zijn.
Het rijden
Ons testexemplaar is dus uitgerust met één elektromotor op de achteras. Die levert 252 pk en 450 Nm aan koppel. De nul naar honderd-sprint neemt 7,3 tellen in beslag, de naald stopt met klimmen bij 160 km/u. Qua rij-eigenschappen is het een beetje een allemansvriend: de Volvo (X)C40 is niet dynamisch, maar ook niet uitermate comfortabel en houdt hier de kerk om het midden om een ruim publiek aan te spreken – vandaar misschien ook wel dat je ze zo vaak ziet rijden. Die achterwielaandrijving maakt ‘m eigenlijk ook niet meteen dynamischer. De elektronische hulpjes, die je niet kunt uitschakelen, grijpen zo snel in dat zelfs een heel klein beetje ‘uitbreken’ op nat wegdek niet gaat.
De Volvo heeft ook een zogenaamde one-pedaldrive, waarmee je desgewenst afremt en zelfs tot stilstand komt wanneer je het stroompedaal lost. Alleen: om dat aan of uit te schakelen moet je wel behoorlijk ver in het menu van het prima en snel werkende infotainmentsysteem. Misschien hadden peddels aan het stuur, zoals wel meer merken dit doen, wel handig geweest.
Over dat infotainmentsysteem gesproken: Volvo maakt gebruik van Google. De gps is bijgevolg die van Google Maps en dat is een hele fijne gps met actuele verkeersinfo. Wil je toch graag weten waar de pakkemannen foto’s staan te nemen? Geen probleem, dan installeer je gewoon Waze. Apple Carplay kan ook, maar dan wel enkel met kabelverbinding.
Wat de actieradius betreft: de theoretische 572 of 582 voor de iets gestroomlijndere C40) zat er bij ons niet in. Wij geraakten zo’n honderd kilometer minder ver, wat uiteindelijk nog steeds zeer netjes is.
In totaal waren we twee weken onderweg met deze Volvo’s – één week met de C40, de week daarop met de XC40. De twee wagens waren prima metgezellen. Eén keer hebben we wel een klein beetje gevloekt. We waren een zondag naar de Ardennen getrokken. Toen we terugkwamen, wilden we ‘m ‘snel’ weer volgooien bij Fastned in Diepenbeek. De wagen wilde echter niet laden en bleef een foutmelding geven – wat wellicht aan het laadstation en niet aan de auto lag. Volgens de gps was er nog een supersnel laadstation acht kilometer verderop. Wij daar dus naartoe. Toen we echter toekwamen… bleek dit een Mercedes-dealer te zijn waar we met onze Volvo uiteraard niet konden laden. Nu zat er nog wel voldoende sap in de accu om tot in Tessenderlo te geraken, maar omdat je daar niet snel kunt laden, moesten we een tijdje langer ‘laadpaalhangen’. Dat was niet zo praktisch met kids op de achterbank waarvoor het stilaan al bedtijd werd. Wat wel een pluspunt is: tijdens dat (langere) laden kan je in het infotainmentsysteem YouTube-films kijken, om de tijd te doden.
De prijs
Met een XC40 Recharge rij je buiten vanaf 50.650 euro, de C40 met ‘coupélijn’ moet minstens 52.150 euro kosten. Wij vinden dat een schappelijke prijs voor een EV met een degelijke actieradius, die zowel binnen als buiten heel erg netjes en kwalitatief is afgewerkt.
Conclusie
Ben je op zoek naar een compacte, elektrische SUV die snel laadt – behalve wanneer het laadstation het niet doet dan – en waarmee je ver komt op een lading en wil je een ‘premium’ gevoel voor een prijs die niet zo premium is? Dan is de Volvo (X)C40 wellicht wat voor jou.
