Provinciegouverneur Carl Decaluwé roept in paniek op om dinsdag en woensdag niet met de trein naar de kust te gaan.
Het is nog niet eens vakantie en de vensterplicht is nog niet in voegen en nu al beleeft ons land een treininfarct. “Je hoefde geen groot geleerde te zijn om dat te voorspellen. Het is én mooi weer én de Belgian Railpass met gratis ritten is nog geldig tot eind deze maand. Dit kon niet anders dan fout lopen. Ik hou mijn hart vast voor de paasvakantie” roept een radeloze provinciegouverneur Carl Decaluwé (CD&V). Maar is dat de enige echte reden?
In de grote stations staan er lange rijen wachtenden onderaan de perrons voor treinen naar de kust. De treinen zitten bomvol en rijen mensen staan - als het ware mondmasker tegen mondmasker - aan te schuiven voor een plaatsje op de volgende trein. De NMBS besliste daarom om een noodplan af te kondigen. Dat betekent concreet dat NMBS-medewerkers afstappende mensen tellen. Hetzelfde aantal mensen mag dan weer opstappen. De rest van de wachtenden mag niet op het perron als de treinen al te vol zitten.
Nochtans kleurde de druktebarometer van de kust lange tijd groen. Het doemscenario dat men wilde vermijden, werd bewaarheid. Overvolle treinen met reizigers die geen anderhalve meter afstand kunnen bewaren, op weg naar een gebied waar ze niet kunnen eten en drinken, noch zich verfrissen en daarna weer massaal zullen verlaten. En dan moet de eigenlijke paasvakantie nog beginnen.
Niet erg verstandig om nu met de trein naar de kust te trekken, laat ons daar duidelijk over zijn. Maar het gebeurt. Dus, wat hebben we dan vandaag geleerd?
Ten eerste: dat de vensterplicht straks voor nog meer problemen zal zorgen? Ten tweede: dat de terrassen misschien beter gecontroleerd toch opengaan? Ten derde: dat een gouverneur als De Clauwé geen democratische vertegenwoordiger van het volk is en autoriteit mist? En ten vierde: dat theoretische modellen niet werken? Ten vijfde: dat mensen behoefte hebben om er eens tussenuit te kunnen, zelfs al brengt dat gevaar met zich mee?
