“Eén voor allen, en niemand voor deze film.”
Het leek weer het zoveelste briljant idee: een bekend verhaal maar in plaats van testosteron, een flinke dosis oestrogeen.
Kortom, De Drie Musketiers, maar dan met een volledig vrouwelijke cast.
Au revoir, vier gespierde mannen met snorren die duelleren met rappe tong en flitsende zwaarden. Bienvenue aan vier diverse vrouwen die zich moeten vermommen als mannen met geplakte baarden en samengebonden borsten.
Helaas dacht het Franse bioscooppubliek daar anders over. Toutes pour une wist in vijf dagen tijd precies 9.407 kijkers te trekken, oftewel, een gemiddeld OpenVLD-congres trekt meer volk.
Critici noemden het een "film die niet weet wat hij wil zijn"Een feministisch pamflet of een mislukte toneelrepetitie?"
En dan de recensies. Le Figaro veegde de vloer aan met de film en Allociné moest zelfs de kijkersbeoordelingen opschorten, omdat het regende van de 0/5-sterrenreviews.
Of dat nu kwam door een “woke” boycot of gewoon omdat het script slechter was dan een mislukte TikTok-parodie op Dumas, laten we in het midden. Feit blijft: de musketiers behouden beter hun euhm… degens in de toekomst.
