De rauwe waarheid van de Israëlische wraakactie in Gaza.
De harde cijfers spreken voor zich: 40.000 doden in Gaza, als gevolg van een bijna 300 dagen durende militaire campagne die begon in oktober vorig jaar. De tragedie heeft de Gazastrook getransformeerd tot een desolaat landschap, een schaduw van wat het ooit was. Onder de slachtoffers zijn duizenden onschuldige kinderen, hun jonge levens zijn abrupt beëindigd in een strijd die verwoesting en chaos zaaide in de regio.
7 oktober oerdag van de wraak
Israël reageerde furieus op de brute aanval door Hamas op 7 oktober 2023, waarbij 1.139 Israëliërs, voornamelijk onschuldige burgers, het leven verloren. De golf van terreur trok diepe wonden doorheen de Israëlische samenleving, en de nasleep ervan liet Gaza verwoest achter. Het Israëlische leger antwoordde met - naar verwoestende - naar eigen zeggen - precisie, gericht op zowel militaire doelen als strategische infrastructuur in Gaza. Maar zoals dat gaat in oorlogen, is precisie een illusie en zijn de onschuldigen de grootste slachtoffers.
Massale vernietiging, maar geen genocide?
De situatie in Gaza is ronduit catastrofaal. Massale verwoesting van huizen, scholen en ziekenhuizen heeft het gebied in een humanitaire nachtmerrie veranderd. Zowat 90 procent van de Gazaanse bevolking, zo’n 2,3 miljoen mensen, is op de vlucht geslagen. De vernietiging van basisvoorzieningen heeft de leefbaarheid in het gebied nagenoeg onmogelijk gemaakt, terwijl tienduizenden ontheemd achterblijven zonder hoop op onmiddellijke verbetering.
Menselijke tol en materiële puinhoop
Het VN-rapport liegt er niet om: elke 10 minuten sterft een kind in Gaza. Kinderen zijn niet alleen de grootste slachtoffers van dit conflict, maar ook degenen die de toekomst van de regio in hun handen zouden moeten hebben. Naar schatting hebben duizenden kinderen hun familie verloren en bevinden zij zich nu in een uitzichtloze situatie, zonder voedsel, zorg of onderdak.
De infrastructuur van Gaza ligt aan diggelen. Huizen, scholen en ziekenhuizen zijn onherkenbaar geworden. Wat rest is puin en chaos. De heropbouw van Gaza, volgens experts, kan decennia duren – sommigen speculeren zelfs over een herstelperiode van meer dan 80 jaar. En dat in een regio waar elke extra dag in puin betekent dat de wanhoop groeit.
Water als wapen
De recente berichtgeving van Oxfam toont bovendien aan dat Israël water als een tactisch wapen inzet, waarbij het de toegang tot schoon water voor Palestijnen beperkt. Dit heeft niet alleen de reeds schrijnende omstandigheden verergerd, maar draagt ook bij aan de dehumanisering van de bevolking van Gaza.
VS ziet licht aan het einde van de tunnel
Terwijl Gaza brandt, behouden de Verenigde Staten de hoop op een vredesakkoord. Biden blijft optimistisch en gelooft dat er binnenkort een staakt-het-vuren kan worden bereikt tussen Israël en Hamas. De diplomatieke molens draaien trager dan gewenst, maar de gesprekken lijken vorderingen te maken. Dit optimisme wordt gevoed door het bezoek van de Israëlische premier Netanyahu aan de VS, waar hij de militaire samenwerking met de Amerikanen verder op scherp stelde.
Critici zijn echter sceptisch. Netanyahu’s recente oproep om de militaire hulp van de VS op te voeren, lijkt een duidelijke indicatie dat het Israëlische leger niet snel de wapens zal neerleggen. Ondanks de retoriek over vrede en veiligheid, blijft de militaire strategie centraal staan in de Israëlische aanpak van het conflict.
Ondanks de aanhoudende militaire steun aan Israël, blijven Amerikaanse onderhandelaars volhouden dat er op de achtergrond vooruitgang wordt geboekt in de gesprekken over een staakt-het-vuren. Volgens insiders zijn de huidige onderhandelingen in een andere fase beland, waar eerder onoverbrugbare kloven stilaan gedicht lijken te worden. Toch blijft het onzeker of dit optimisme gerechtvaardigd is, gezien de complexiteit en de diepe wonden die dit conflict heeft achtergelaten.
(Foto: Omar Ashtawy/Polaris/Photo News)
