Vivaldi verandert bijna alles.
Het is naïef om te denken dat Lachaert nog twijfelt over een regering zonder de grootste Vlaamse partij N-VA. Het is onbelangrijk om je af te vragen hoe lang dat plan het klaar lag, maar het lijkt erop dat Lachaert de Vlaamse ziel al had verkocht aan de PS, lang voor N-VA en PS de handdoek in de ring gooiden. De harde uitval tegen de liberalen - en dan vooral tegen Bouchez was – vooral een ingeving van de PS. Wat er in de achterkamers tussen de PS en de liberalen, achter de rug van N-VA, is bedisseld, weet je niet, maar dat beide families een voordeel halen uit het lossen van N-VA is zonneklaar. Er was enkel wat theater nodig om ze te wippen.
Maar de complexe Belgische situatie is daarmee nog niet opgelost. Nu de PS en N-VA de vriendschap lossen moet de PS op zoek naar een manier om weer vriendjes te worden met de MR. Want, wordt Magnette eerste minister ten koste van Wilmès? De PS wordt alvast de grote overwinnaar van de coup van Lachaert. Zij kan straks met haar Waalse Coalitiepartners besturen in een droomcoalitie. Zij kunnen zelfs vertellen dat ze bereid waren met N-VA in zee te gaan, maar dat dat door omstandigheden buiten hun wil om, net niet is gelukt. Zoveel kadootjes dat er wellicht uit dankbaarheid wat kruimels naar de liberalen mogen gaan als de taart moet worden verdeeld.
De Open Vld zal aan Vlaanderen heel wat uit te leggen hebben. Hoe gaan ze zich verzoenen met het linkse beleid als zij de nota met N-VA al ‘communistisch’ vonden? Hoe gaan ze het uitleggen dat het land bestuurd mag worden door een Waalse meederheid met alweer een Waalse premier? Hoe zal straks het Vlaams parlement worden herschikt en het programma herschreven, als N-VA niet langer met Open Vld door één Vlaamse deur kan? En tot slot, zullen zij de roep om nieuwe verkiezeingen – die bij de voorstelling van Vivaldi wellicht uit vele kelen zal klinken – kunnen afwenden?
