In 2018 vertelt Eric Goens over Bariloche. Zijn project is eindelijk af.
Goens in Humo: “Misschien wel de grootste onthulling van de reeks: dat duizenden nazi's na de Tweede Wereldoorlog de weg naar Argentinië hebben gevonden, was in wezen het werk van een Belg. De spin in het web was Brusselaar Pierre Daye, die het als lid van de partij (Rex) van Léon Degrelle tot minister had geschopt in de Rex-regering. Toen hij in Argentinië belandde, werd hij in geen tijd een vertrouweling van president Juan Perón, van wie hij de rode loper mocht uitrollen voor gevluchte nazi's.”
Een echte onthulling is dat evenwel niet. Al in 2002 schrijft mijn voormalige eindredacteur Piet De Moor over de belangrijke rol van de veroordeelde collaborateur Daye in De Standaard: “De rexist Pierre Daye (1892-1960) was een van de vele Belgische collaborateurs die met open armen werden onthaald door het regime van de Argentijnse president Juan Perón. In Buenos Aires behoorde Daye tot de kliek van de nazi-sympathisanten die elkaar niet alleen in bars, cafés en restaurants, maar ook in de kantoren van Peróns veiligheidsdiensten ontmoetten. Daar zetten ze ontsnappingsroutes op voor hun Europese fascistische vrienden die na de capitulatie van de nazi's aan de arm van de wet probeerden te ontkomen.”
Pierre Henri Albert Daye werd in Schaarbeek op 24 juni 1892 geboren. In 1932 geraakte de homoseksuele Daye ontgoocheld over de parlementaire democratie en vervoegde de rangen van het door Léon Degrelle gestichte Rex. Bij de wetgevende verkiezingen van 1936 voerde hij de lijst aan in het arrondissement Brussel en werd verkozen. Hij nam ontslag in 1939, ontgoocheld door de partij en door de onbekwaamheid van zijn medeverkozenen. In maart 1940 sloot hij zich aan bij de Katholieke Partij.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog begaf hij zich echter in de collaboratie. Hij werd vaste medewerker van het collaboratieblad Le Nouveau Journal. Op het tijdstip van de landing in Normandië, juni 1944, bevond hij zich in Spanje en verkoos hij er te blijven. Hij trok vervolgens naar Argentinië waar hij nog enkele jaren medewerking verleende aan peronistische bladen. In België werd hij bij verstek ter dood veroordeeld en van zijn Belgische nationaliteit vervallen verklaard. België vroeg tevergeefs om de uitlevering van Daye.
Vlak na oorlog krioelde het in Argentinië van de Europese nazi's. De Moor: “Ze waren er haast allemaal van overtuigd dat tussen de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie gauw een Derde Wereldoorlog uit zou breken. Ze geloofden rotsvast dat ze op dat ogenblik naar Europa zouden terugkeren om er hun oude functie met glans en glorie opnieuw te bekleden”
De Moor tot slot: “Het zogeheten Odessa-netwerk bood gezochte fascisten, collaborateurs en oorlogsmisdadigers na de nazi-capitulatie een veilige vluchtroute naar Argentinië. Belangrijke agenten van die ratline naar Zuid-Amerika waren onder meer veroordeelde Europese collaborateurs die in de jaren 1946-'47 vanuit het Spanje van Franco naar Argentinië waren overgevlogen. Ze werden gerekruteerd door de Argentijnse veiligheids- en immigratiediensten. De vluchtelingen en hun helpers werden vanuit Rome bijgestaan door hoge katholieke dignitarissen, zoals de Argentijnse kardinaal Antonio Caggiano en de Franse kardinaal Eugène Tisserant.”
