Gisteren nog eens de tweedelige historische documentaire op VRT over de Japanse aanval op Pearl Harbor, een van de meest beslissende operaties van de Tweede Wereldoorlog, herbekeken (Pearl Harbor, the world on fire).
De Aanval op Pearl Harbor was een 'verrassingsaanval' door de Japanse Keizerlijke Marine onder leiding van admiraal Isoroku Yamamoto op de Amerikaanse marinebasis Pearl Harbor in Hawaï, op zondag 7 december 1941, 17:55 UTC. De aanval was bedoeld om het grootste deel van de vloot van de Verenigde Staten te vernietigen, zodat Japan vrij spel zou hebben in de Pacifische Oceaan.
De vraag: wisten de Amerikanen dat de aanval kwam en zo ja, waarom werd de aanval toegelaten? Verschillende auteurs, waaronder de gedecoreerde veteraan uit de Tweede Wereldoorlog en journalist Robert Stinnett, auteur van Day of Deceit, en voormalig admiraal van de Verenigde Staten Robert Alfred Theobald, auteur van The Final Secret of Pearl Harbor: The Washington Background of the Pearl Harbor Attack, hebben uitgebreid betoogd dat verschillende zeer hooggeplaatste partijen in de Amerikaanse en Britse regeringen van tevoren op de hoogte waren van de aanval en het zelfs hebben laten gebeuren of aangemoedigd om de VS in de oorlog te trekken via de zogenaamde "achterdeur". Feit is dat deze Japanse aanval tijdens de oorlog in de VS voortdurend als propagandamiddel gebruikt werd.
Is er een les voor vandaag? Charles Michel, voorzitter van de Europese Raad, in een interview: “Er is een risico op een wereldoorlog; als we Oekraïne niet hadden gesteund, dan hadden we dit risico versneld." Is dat zo? Is het niet omgekeerd?
Het is een patroon: door steeds zwaardere wapens te leveren aan Oekraïne, kunnen we vrede bewerkstellingen. Door te escaleren, verlaag je het risico. Het is zoals in 1984 van Orwell; oorlog is vrede en omgekeerd. Het meest merkwaardige is nog dat de boodschap door een groot deel van de burgers aanvaard wordt. Over vredesonderhandelingen wordt niet meer gesproken.
Michel nog met een portie zelfstoef (gezien zijn conflict met Ursula) aan Sudinfo: “We zijn ongeveer een jaar na het begin van deze invasie. De Europese Raad heeft een sleutelrol gespeeld bij het smeden van Europese eenheid achter een strategie van massale steun aan Oekraïne, militaire, humanitaire, financiële en politieke steun (Oekraïne heeft de status van kandidaat-lidstaat van de Unie). Dit is historisch, want het was voor de invasie ondenkbaar dat de Europese Unie wapens leverde. Het is niet de NAVO die het levert, het zijn de Unie en de lidstaten.”
Twee Russische raketten vlogen vrijdag volgens een Oekraïense generaal door het Moldavisch en het Roemeense (NAVO)-luchtruim. Moldavië bevestigde, Roemenië ontkende. Waarom doet Oekraïne zulke uitspraken en wat is de impact van zulke raketten? Volgens professor internationale politiek David Criekemans (Universiteit Antwerpen) zal de NAVO ervoor zorgen dat “ze niet te snel te krachtig reageert.” Criekemans aan Mediahuis: “Ze zullen niet enkel steunen op de uitspraak van een Oekraïense generaal als het over NAVO-grondgebied gaat.”
De derde wereldoorlog is overigens al een tijd bezig. Die analyse van journalist Rudi Vranckx klopt. Er is enkel nog een Europese 'Pearl Harbor' nodig omdat het iets formeler te maken.
