Het land voelt zich gekooid en achtergelaten.
De bevolking houdt zich enkel nog aan de maatregelen om boetes te vermijden. Onderzoekers van UGent stellen vast dat nog maar 55,4 procent van de bevolking pal achter de maatregelen staat. Bij het begin van de Lockdown was dat 80,7 procent. De vermoeidheid slaat toe en de motivatie wordt ‘moet-ivatie’. Uit het onderzoek bleek ook dat er een enorme toename is van depressieve klachten en angstgevoelens.
Vrijwel iedereen wijst hiervoor met de beschuldigende vinger naar het beleid van Wilmès: onduidelijk en onmenselijk. Vrijwel alle politieke commentaren zijn verpletterend over haar aanpak van de crisis. Peter Mijlemans schrijft in Het Nieuwsblad dat er geen enkel excuus meer is voor het falen van het beleid. “De aanpak van de coronacrisis blijft een gestuntel van de ergste soort. Het verschil tussen de begindagen en de situatie nu, is dat het stilaan op schuldig verzuim lijkt”.
Psychologen trekken aan de alarmbel en waarschuwen de premier voor haar volgende toespraak. Als de bevolking straks geen menselijke en kwaliteitsvolle motivatie krijgt, dan eindigt de nonchalance en lapt men voortaan de maatregelen uit ergernis aan zijn laars.
