Een symboolstrijd, een serieuze zet, of profileringsdrang?
In Vlaanderen zullen de schoolpoorten op maandag 30 juni 2025 niet vroegtijdig sluiten, want onderwijsminister Zuhal Demir (N-VA) – die geen burgemeester van Genk werd – houdt voet bij stuk: die dag blijft officieel een schooldag. Een beslissing die, zoals te verwachten was, niet zonder discussie voorbijgaat. “Het is een manier om zich te profileren,” klinkt het vanuit scholen die zich afvragen wat er nog écht te winnen valt met die ene extra maandag.
De strijd voor volwaardige lesdagen
De beslissing om 30 juni als laatste schooldag te behouden is opvallend. Waar de laatste maandag in juni bij vorige gelegenheden vaak werd geschrapt – zoals in 2014 onder Pascal Smet (SP.A) – wil Demir een andere koers varen. De Genkse politica haalt haar motivatie uit de neerwaartse spiraal van de onderwijskwaliteit en het chronische lerarentekort. Vanuit de N-VA klonk het al langer dat “maximale lestijd” een prioriteit moet zijn om het onderwijs terug op de rails te krijgen. Zelfs de pedagogische studiedag in het middelbaar moest er al aan geloven. “Met het lerarentekort en de dalende prestaties hebben we iedere lesdag broodnodig,” benadrukt Demir.
Lege klaslokalen en goedkope vakanties
Schooldirecteurs vrezen vooral lege klassen op die laatste dag, en dat heeft minder met motivatie dan met goedkope vluchten te maken. Vertrekken op zaterdag 28 juni is nu eenmaal aantrekkelijker voor ouders die een zomervakantie plannen. Volgens TUI ligt het prijsverschil voor wie een week eerder vertrekt al snel rond de tien procent. Dat klinkt ouders natuurlijk als muziek in de oren, maar voor scholen betekent het chaos in de organisatie. “Op die laatste schooldag delen we rapporten uit en leggen we de studiekeuzes vast,” zegt Eric Van Huffelen, directeur van het Sint-Jan Berchmanscollege in ‘Het Nieuwsblad’. “Als leerlingen afwezig zijn, komen wij in de knoei met onze planning voor het nieuwe schooljaar. Dit zorgt alleen maar voor extra werk.”
De directeuren vinden het bijzonder kunstmatig aanvoelen om een schooljaar te verlengen met die ene maandag en vragen zich af wat ze nog moeten doen na de eindbeslissingen en rapporten? “Het voelt als een maatregel om het principe, niet voor het nut”, klinkt het.
Zwijgen en luisteren, of anders straf.
Demir is echter vastberaden en staat klaar om deze nieuwe koers ook effectief te handhaven. In het regeerakkoord wordt een stok achter de deur vermeld: ouders die hun verantwoordelijkheid niet opnemen, riskeren hun schoolbonus en schooltoeslag te verliezen. Luxe-absentie – vakantie boven educatie – zou wel eens tot die risicogroep kunnen gaan behoren. Voor ouders zou die financiële sanctie een extra duwtje zijn om de reisplannen op de lange baan te schuiven en hun kinderen aanwezig te houden.
En de scholen zelf? Blijft het bij morren?
Zowel het katholiek onderwijs als het Gemeenschapsonderwijs lijkt geen extra olie op het vuur te willen gooien. Ze kijken vooral naar wat zinvolle activiteiten kunnen zijn voor die laatste dag. Al staat het GO! positief tegenover de schoolkalender van Franstalig België, waar men met volle weken werkt voor het begin en het einde van het schooljaar, en een kortere zomervakantie met langere herfst- en krokusvakanties. Zo’n aanpak zou deze jaarlijkse twist over de laatste dagen mogelijk overbodig maken.
Zal de symboolpolitiek die deze laatste schooldag opdringt, werkelijk bijdragen aan de kwaliteit van ons onderwijs? Of voegt het simpelweg een nieuwe laag frustratie toe voor scholen en ouders? Beslist, is beslist: de klassen blijven open op 30 juni. De papa's en de mama's mogen zelf beslisen of ze er een boete voor over hebben om eerder onder palmbomen te kunnen liggen.
(Foto: Bert Van Den Broucke/Photo News)
