De Accord uit 1981 onderging enkele zeer drastische ingrepen.
Jim Belosic had al een tijdlang een Honda Accord uit 1981 staan, waarvan hij niet precies wist wat hij er mee moest aanvangen. Toen hij op een keertje met de Nissan Leaf van een kameraad mocht rijden, wist hij het plots: “Ik ga er een elektrische auto van maken.”
Eigenlijk was hij op zoek naar zo’n Leaf als donorwagen, toen hij plots op spotgoedkope Tesla-onderdelen stootte. Het benzine- én olieslurpende – want de Honda’s uit die tijd konden er wat van – kloppend hart van 75pk werd uit de Accord gelepeld, om plaats te maken voor de Tesla-aandrijflijn.
Die plaats bleek er echter nog steeds niet te zijn. Uiteindelijk wist Belosic een accupakket van een Chevrolet Volt op de kop te tikken, dat heel wat compacter is. Maar ook dat was nog steeds veel te groot: het stak zo’n vijftien centimeter onder de auto vandaan.
Uiteindelijk besloot Belosic de hele voorkant een eind naar boven te krikken met behulp van bladveren. Om het hoogteverschil enigszins te compenseren – en ook wel om voldoende grip te krijgen – werden achteraan uit de kluiten gewassen dragracebanden gemonteerd. Om er voor te zorgen dat de Accord bij de eerste stevige acceleratie niet in elkaar plooit, werd er een verstevigd buizenframe in gelast.
Het resultaat is een Honda Accord die er op zijn hoge poten een beetje bizar uitziet, maar snel is hij wel: de sprint van nul naar honderd neemt volgens Belosic slechts 2,7 tellen in beslag.
