“Met mij wordt het anders.”
Vier toppolitici dingen naar het kroontje van premier van dit land. Ze hebben alle vier grote oplossingen klaar voor grote problemen. Aan jou, kiezer om te oordelen of ze het menen en je hen je stemgeeft waarmee ze de vier volgende jaren mogen spreken
Bart De Wever (N-VA): meester in het flexibel omgaan met verkiezingsbeloftes
Op de nieuwjaarsreceptie van N-VA vertelde voorzitter Bart De Wever over zijn droom om premier te worden van een compact 'zakenkabinet' dat snel de begrotingsperikelen zou oplossen. Hij geeft toe dat het niet zijn favoriete idee is, maar dat het noodzakelijk is om het confederalisme door te drukken. De Wever verlaat het politieke strijdtoneel van Antwerpen niet zonder de garantie van op 9 juni de grootste partij in Vlaanderen te blijven, zodat zijn plan van start kan gaan.
Een garantie dat andere partijen zich achter dit plan zullen scharen is er niet. Bovendien heeft De Wever in het verleden al vaker laten zien hoe flexibel hij kan zijn met zijn verkiezingsbeloftes. In 2018 beloofde hij bijvoorbeeld in Antwerpen te blijven, maar in 2019 wilde hij plots Vlaams minister-president worden, een belofte die hij op de verkiezingsavond zelf al "vergeten" was.
Maar hij hoopt een en ander goed te maken om "het rotten te stoppen en de rooftocht van de PS tegen te houden". Want de N-VA heeft zijn favoriete vijand weer bovengehaald en dat is ogenschijnlijk niet Vlaams Belang, dat zijn ook niet de Vlaamse partijen uit de regering De Croo, dat is de PS van Paul Magnette. Magnette is volgens De Wever niet geschikt om ons land te leiden en verkondigt - volgens De Wever -in interviews zaken die grenzen aan de "criminele waanzinnigheid".
Paul Magnette: beschikbaar met goede kaarten
De PS laat weten dat hun partijvoorzitter Paul Magnette "beschikbaar" is en dat hij “zijn verantwoordelijkheid niet zal ontlopen". Een steek naar De Wever? Hoewel hij een logische kandidaat is – als de socialisten de grootste politieke familie zijn - lijkt Magnette niet bijzonder enthousiast. Kan hij alles blijven combineren? Het burgemeesterschap van Charleroi, het schrijven van boeken, het beïnvloeden van het beleid op elk niveau, en het premierschap? Wat dat betreft zijn De Wever en Magnette dezelfden.
Aan Nederlandstalige zijde is Magnette berhoorlijk omstreden. Rechts ziet hem als de (rode)duivel. In 2020 bedankte Magnette al een keer bedankt voor het premierschap en liet het aan huidig premier Alexander De Croo over. Bij een herhaling van Vivaldi zal hij hier niet mee wegkomen. Zelfs in een paars-gele coalitie met zowel PS als N-VA is de kans reëel dat de socialisten de grootste familie zullen zijn. Oeps, want een premier Magnette is voor N-VA onbespreekbaar.
Alexander De Croo: dromen van een mirakel
Open VLD heeft nog maar één cartouche over: Alexander De Croo. De huidige premier zou het ‘oh zo graag’ nog een keertje willen. Maar tussen droom en daad staan wetten in de weg en hele, hele slechte peilingen. De kans op succes lijkt kleiner dan de kans op falen. De feiten spreken voor zich: Open VLD bevindt zich op een historisch dieptepunt met slechts 7 procent steun van de kiezer. Gedurende heel 2023 waren de kopstukken verwikkeld in interne strubbelingen of waren ze op de een of andere manier in opspraak.
De Croo claimt de Zestien omdat hij er al zit, maar zijn positie is wankel. Een nieuwe termijn als regeringsleider zou een mirakel zijn, gezien de lage populariteit van Open VLD.
Georges-Louis Bouchez: de luis in de pels
Voor MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez is het een jongensdroom om premier van België te worden. Aan ambitie geen gebrek. Hij heeft echter concurrentie binnen zijn eigen partij. Als daar zijn: Sophie Wilmès als de meest populaire politicus in Franstalig België en Charles Michel. Beiden voormalige premiers. Jawel, Charles Michel, die ten tweede male vaandelvlucht pleegde en ontslag nam/neemt als Europees president kan ook aanspraak maken op de positie.
Hoewel Bouchez publiekelijk nog geen kandidaat is voor het premierschap na deze verkiezingen, sluit hij het evenmin uit. Dus: al die willen te kaap’ren varen...
