Slachtoffer en geen dader? “Psychische en seksuele gebrekkigheid als oorzaak.”
Olijke Gregory – die zich online uitgaf als ‘Eveline’ en onder die valse identiteit naaktbeelden van bekende Vlamingen en tientallen anderen verzamelde - mag de gevangenis verlaten. Een opvallende en omstreden beslissing, zeker omdat Rijckaert herhaaldelijk zijn voorwaarden negeerde. Toch vond de rechter voldoende reden om hem niet achter tralies te houden, met een verklaring die bij velen de wenkbrauwen doet fronsen.
Een spel met grote gevolgen
Voor Rijckaert was het allemaal een ‘spel’. Samen met kompaan Steff W. (28) richtte hij zich vanaf 2020 op bekende Vlamingen als Peter Van de Veire, Stan Van Samang en Sean Dhondt, maar ook op honderden anonieme slachtoffers. Dat leverde niet minder dan 322 digitale mappen vol compromitterende beelden, zorgvuldig opgeslagen en klaar om levens te ruïneren. De onthulling van deze praktijken zorgde voor een golf van verontwaardiging. Doch nu, na jaren van onderzoek en een opmerkelijk vonnis, lijkt de strafrechtelijke nasleep eerder een zachte landing voor kleine Gregory dan de harde klap die velen verwachtten.
Veel kansen, steeds dezelfde misstappen
Gregory Rijckaert lijkt zowat alle kansen te hebben gekregen die ons strafsysteem biedt. Na zijn eerste arrestatie in oktober 2020 volgde een vrijlating op voorwaarden: hij moest zich terugtrekken bij zijn moeder. Maar al snel verhuisde hij naar Rotterdam en dook weer online op. Arrestatie volgde op arrestatie, en telkens bleef Rijckaert online misbruik maken van zijn vrijheid, en konden zijn voorwaarden zijn - excuseer os voor ons Frans - zijn kloten kussen. Desondanks oordeelde de rechtbank dat een gevangenisstraf geen structurele oplossing zou bieden.
Niet ‘crimineel pur sang’ volgens de rechtbank
De rechterlijke redenering draait om de psyche van Gregory, die volgens de rechtbank fundamenteel verstoord is: "Zijn daden zijn niet het gevolg van een criminele ingesteldheid, maar van psychische en seksuele gebrekkigheid." Geen overtuigend crimineel, maar een man met diepe, onbehandelde problemen die richting therapeutische opvang sturen. Een celstraf zou hem geen inzicht brengen, stelt de rechtbank, en gezien zijn vele maanden in de gevangenis zou het voor hem niet afschrikwekkend genoeg zijn.
Residentiële behandeling in plaats van celstraf
Het vonnis behelst een verplichte residentiële behandeling, een ingreep die Rijckaert moet helpen inzien dat zijn acties niet zonder gevolgen zijn. Door de lange wachtlijsten zal deze opname niet onmiddellijk plaatsvinden, en zolang zal hij zich ambulant moeten laten behandelen. Rijckaert krijgt bovendien een strikt contactverbod en een verbod op sociale media, de plaats waar hij zich jarenlang verschuilde om zijn slachtoffers te vinden. De voorwaarden zijn streng (?), en de dreiging van vier effectieve celjaren hangt als een zwaard boven zijn hoofd als hij ook maar één stap buiten de lijnen zet.
Hoeveel vertrouwen kan er nog zijn?
De advocaat van R., Wahib El Hayouni, benadrukt dat deze voorwaardelijke straf de ultieme kans moet zijn voor zijn cliënt om het juiste pad te vinden. “De rechter wilde een stok achter de deur. Het is een laatste waarschuwing voor R., die zelf ook begrijpt dat het hier geen spel meer betreft,” aldus El Hayouni. Maar veel slachtoffers vragen zich af hoeveel waarschuwingen iemand nog moet krijgen voordat ze gerechtigheid krijgen.
