De M3 kreeg de enorme nieren van de nieuwe 4-reeks.
Het is inmiddels al van 1986 geleden, dat BMW met de eerste M3 kwam. Die bouwden ze toen om de 3-reeks te homologeren voor de DTM. Waarschijnlijk hadden ze toen zelf niet durven hopen, dat de M3 zo’n cult-auto zou worden. De eerste generatie van de M3, de E30, was enkel als coach verkrijgbaar – door velen ook wel verkeerdelijk ‘coupé’ genoemd – deze zevende generatie is er als sedan (M3) en coupé (M4) en later mogen we allicht ook nog een cabrio en – voor het eerst – een Touring verwachten.
Bij zo’n M3 draait het natuurlijk vooral om wat er onder de kap steekt. Wel, daar woont een zes-in-lijn met Twin Turbo-beademing, die flink in de toeren gejaagd wil worden: tot 7200 toeren per minuut om precies te zijn. In de ‘gewone’ versie levert die 480 pk en 550 Nm aan koppel, waardoor zowel de M3 als de M4 in 4,2 seconden naar de 100 sprinten.
Er is ook een Competition beschikbaar, met 510 pk en 650 Nm koppel. Goed voor een sprintje naar de 100 in 3,9 seconden. Beide versies zijn elektronisch begrensd op 250 km/u. Als dat niet snel genoeg is, dan vink je gewoon het M Driver’s Package aan en kan je veder knallen tot 290 km/u.
Er is ook goed nieuws voor puristen: meer en meer merken bieden bij hun toppers geen manuele zesbak meer aan, maar bij de M3 en de M4 kan je desgewenst nog zelf in de pot roeren. Je kan ook opteren voor een achttraps M Steptronic-automaat. De power wordt enkel naar de achterwielen gekatapulteerd, later zullen de M3 en de M4 ook leverbaar worden met xDrive – BMW’s vierwielaandrijving dus.
Wat het uiterlijk betreft: de M3 kreeg niet de sedan-snoet van de 3-reeks, maar wel die enorme nieren van de nieuwe 4-coupé. Daar is al heel wat over gezegd, geschreven en gepeinsd. Iedereen heeft er een menig over. Wat de onze is? Enerzijds snappen we de link naar het verre verleden wel. Sportwagens als de vooroorlogse BMW 328 hadden ook van die enorm hoge nieren. Maar die waren ook wel smal, zodat de nummerplaat er nog naast paste – Alfa Romeo-gewijs aan de zijkant dus. Die nummerplaat ìn de nieren vinden we een redelijk gek zicht. Maar echt lelijk vinden we het niet, het zal wel wennen. Misschien dat we het erger vinden, dat bij de M4 de typische Hofmeister-knik verdwenen is. Daardoor is de auto, van de zijkant gezien, niet meer onmiddellijk herkenbaar als BMW. Het had evengoed pakweg een Lexus kunnen zijn.
Uiteraard zijn de M3 en de M4 uitgerust met allerlei snufjes, om al die brute power enigszins veilig op de weg te krijgen. Met verschillende rijmodi kan je ook zelf kiezen hoe ‘hardcore’ die is, zowel wat veercomfort, stuurgevoel, gasrespons als geluid betreft.
Speciaal voor de nieuwe M3 en M4 werden nieuwe kleurtjes gemengd: Sao Paulo Yellow, Toronto Red Metallic en Isle of Man Green Metallic. Volgend voorjaar zullen we de eerste M3’s en M4’s op de weg zien, wie een xDrive wil moet nog wachten tot de zomer.
