Vivaldi bengelt aan een zijden draadje.
De federale regering zeilt richting Zomerakkoord en het lijkt er op dat het schip afrekent met een lichte vorm van politieke muiterij. Alexander De Croo wil/moet vier lastige knopen doorhakken.
Over vijf weken wil De Croo aan de NAVO-top gaan vertellen dat ons land de defensie-uitgaven tegen 2035 wil opkrikken naar 2 procent van het Bruto Binnenlands Product (BBP). “Non”, zegt Ecolo-voorzitter Jean-Marc Nollet. Zijn collega Wouter De Vriendt – what’s in a name – was in ‘De Zevende Dag’ al even scherp: “Twee procent van het BBP komt neer op 2,8 miljard euro extra per jaar. Je kan een miljard maar één keer uitgeven, en er zijn andere dringendere noden in de samenleving. In Nederland wordt de defensie-inspanning gefinancierd met geld uit het groeifonds, met klimaatgeld, daar kan voor ons absoluut geen sprake van zijn.” Oeps, dat lijkt op de val van de regering à la Marrakech-akkoord.
Een tweede heikel punt: de kernuitstap. Alweer problemen met de groenen. De onderhandelingen met Engie via grote staatsvrouw, Tinne Van der Straeten – dit weekend nog op de lingerie-foto met kandidaat-voorzitter van Groen Jenna Boeve – verlopen naar verluidt - waarom verbaast ons dat niet - erg moeizaam. Haar collega van Ecolo, voorzitter Nollet laat weten geen akkoord te sluiten tegen eender welke prijs. "Als het zou gaan om de afbraak en berging van de reactoren, dan kan die factuur oplopen tot 41 miljard euro. De Belgen moeten daar niet voor betalen”, zegt Nollet.
Ondertussen kunnen steeds minder mensen hun facturen betalen en dat heeft gevolgen voor de begroting. Met hoeveel euro’s en voor hoe lang wil De Croo nog de helpende hand reiken aan mensen die in de problemen geraken. De coronamaatregelen dwongen menigeen economisch op de knieën, de oorlog in Oekraïne dreigt het fatale nekschot te leveren. Oplossing? Meer mensen aan het werk, de koopkracht opkrikken. Doch, de vorige arbeidsdeal is nog altijd niet uitgevoerd. De Croo heeft zijn fiches ingezet op een expertenpanel van economen. Die moeten een rapport maken met een plan van aanpak. Groen komt echter met een voorstel dat klinkt als een parabel. “Vivaldi kan je vergelijken met een fiets: de banden moeten dringend worden opgepompt”, zei Wouter De Vriendt in ‘De zevende dag’. “Als we een groot akkoord kunnen sluiten, dan hebben we de doorstart die de regering zo hard nodig heeft.” Maar ook coalitiepartner PS heeft een oplossing. Ze kwamen vorige week met een plan van 6,5 miljard. Niet in het parlement dat zij mee besturen, maar voor de verzamelde pers.
Last, but not least, zijn er de pensioenen. Ook daarover raakt het kibbelkabinet De Croo het niet eens. Een plan van aanpak ligt er intussen, maar inhoudelijk is nog geen pijnpunt weggewerkt. Eén van de belangrijkste daarbij is de toegang tot het minimumpensioen. Dat komt op 1.500 euro, maar de vraag is hoeveel jaren je effectief gepresteerd moet hebben om daar aanspraak op te maken. Wie dertig jaar heeft gewerkt, moet 1.500 euro krijgen , dat is het snoepje dat ons wordt voorgehouden, maar moet je dan 10 jaar effectief gewerkt hebben, zoals de PS dat wil, of 20 jaar zoals de liberalen dat willen?
Het uur van de waarheid is in zicht. Het lijkt erop dat Vivaldi zal moeten worden opgenomen op Intensieve Zorgen, of een op zijn minst een politieke boosterprik moet krijgen.
