Gelukkig is Stephanie Coorevits er nog in Vlaanderen. Stephanie is niet zomaar een bv. Ze heeft een universitair diploma. Nu zul je me nooit horen zeggen dat universitairen beter zijn dan andere mensen, want aan de universiteit lopen er ook idioten rond, zeker bij het onderwijzend personeel, maar studenten leren er wel kritisch nadenken.
In De Zondag van vandaag kreeg psychologe Stephanie een groot probleem voorgelegd van een man. Heeft die man geen zin meer om te leven of vraagt hij zich af wat de zin is van dat leven? Dat zijn geen evidente vragen, maar Stephanie zou toch al een eerste aanzet kunnen geven. Ze zou de man bijvoorbeeld de boeken van Albert Camus kunnen aanraden en dan meer bepaald De pest waarin de coronacrisis beschreven staat.
De vraag van vandaag komt evenwel van Fabrice. Hij heeft in een bevlieging een witte broek gekocht en vraagt zich nu af wanneer hij deze moet dragen. Het antwoord is uiteraard nooit. Echte mannen dragen geen witte broeken. Ze zien eruit als croquetspelers, pooiers of jachtkapiteins.
Stephanie ziet dat anders. Ze vindt dat Fabrice een moedige beslissing genomen heeft. Ze raadt Fabrice aan om er bruine schoenen bij te dragen.
Ik ken niets van mode, maar ik ken 1 gouden regel die te vaak gebroken wordt door politici: geen bruine schoenen onder een grijs of donker pak. Die politici zien er anders uit als gestampte boeren zoals ze dat zo plastisch in Vlaanderen zeggen. Die politici zijn ook gestampte boeren, maar door dat donkere pak kunnen ze dat wegsteken, tot ze die bruine klompen dragen.
Stephanie raadt Fabrice dus aan om onder zijn witte broek bruine schoenen te dragen. Ik zie hem al staan, Fabrice, de croquetspeler. De meeste mannen (en hun partners) zijn al tevreden als ze met een schone slip of boxershort op stap gaan.
