Tuchtcommissie legt zelden of nooit een sanctie op aan almachtige deurwaarders.
Mensen pluimen die financieel en sociaal extreem kwetsbaar zijn, is wraakroepend. Maar als je de titel deurwaarder op je briefhoofd mag schrijven, wordt er blijkbaar niet erg zwaar aan getild. In 2020 werden in totaal 50 klachten ingediend tegen deurwaarders waarvan er 21 behandeld werden. Zestien ervan werden uiteindelijk geklasseerd zonder gevolg. Vier werden doorverwezen naar de tuchtcommissie. Bij slechts één klacht kon men tot een verzoening komen. Daar komt nu een 'veroordelingetje' bij.
Een gerechtsdeurwaarder uit het Oost-Vlaamse Oudenaarde - wiens naam we niet mogen bekend maken - moest zich voor de tuchtcommissie verantwoorden voor het aanrekenen van absurd hoge dossierkosten. Voor drie achterstallige betalingen - bijvoorbeeld - rekende de vrolijke deurwaarder bij dezelfde persoon driemaal dossierkosten aan. Hij passeerde dus drie keer langs de kassa. Verwaarloosbaar kleine boetes, konden zo oplopen tot een zevenvoud van het oorspronkelijke bedrag.
De tuchtcommissie die gerechtsdeurwaarders controleert, oordeelde dat er duidelijk sprake was van “systematische winstmaximalisatie” en geeft de gerechtsdeurwaarder daarom een boete van 2.000 euro en een blaam. Hij moet zijn zakgeld van de week afgeven, zeg maar, en even in de hoek gaan staan.
Het vonnis luidt als volgt: “De tuchtcommissie is van oordeel dat de kwestieuze kost kadert in de kantoorpolitiek waarbij winstmaximalisatie primeert, eerder dan in een oprechte bekommernis om de burger te informeren over diens rechten.“De tuchtcommissie tilt zeer zwaar aan die bewezen tuchtfeiten, aangezien een dergelijke wanpraktijk een schoolvoorbeeld vormt van de door de burger en de media terecht geregeld gehekelde ‘schuldenindustrie’, gecreëerd door de werkwijze van bepaalde gerechtsdeurwaarderskantoren, welke al te vaak financieel zwakke burgers nog veel verder in de afgrond duwt.”
Tom Wittebrood, advocaat van een van de gedupeerden noemt de boete “te verwaarlozen gezien de door de gerechtsdeurwaarder geïncasseerde bedragen”. Maar hij voegt er wel aan toe dat het belangrijk is dat dit aan het licht is gekomen en er een sanctie is uitgesproken. "Ook gerechtsdeurwaarders zijn aan regels onderworpen en door deze uitspraak is toch duidelijk geworden dat deze zware feiten niet met de mantel der liefde worden bedekt.”
Vrederechters hebben al langer hun buik vol van de geslepen praktijken – die perfect legaal zijn – waarbij ‘sukkelaars’ door deurwaarders nog meer kopje onder worden geduwd. Zij kwamen in mei 2021 met een voorstel om alle schuldeisers bij elkaar te brengen zodat er één dossier bij één gerechtsdeurwaarder komt die één afbetalingsplan opmaakt voor iedereen. Dat plan gaat dan naar een vrederechter als een minnelijke schikking (gratis) die het vervolgens bekrachtigt met een bindend vonnis. De deurwaarder zou dan slechts één keer kosten mogen aanrekenen en maandelijks een vergoeding krijgen voor het opvolgen van de betalingen. Door dit systeem wordt er geld bespaard en gaat het geld ook meteen naar de schuldeisers en niet eerst naar de deurwaarders. Een methode van ‘schuldcentralisatie’ en ‘minnelijke schikking’ dus. Een systeem is nu al wettelijk is toegestaan, maar wat via een wetswijziging verplicht zou kunnen worden gemaakt. Doch, verder dan een voorstel en een plan is het nog niet gekomen.
