Carl Devos: “De bodem van de politieke geloofwaardigheid werd vandaag schaamteloos weggeslagen.”
“Het leven zit soms vol verrassingen”, zegt Gwendolyn als reactie op het binnenhalen van de ministerpost. We kunnen haar alleen maar overschot van gelijk geven. Al zouden we het liever - zoals Carl Devos - schaamteloze ongeloofwaardigheid noemen.
Deze nieuwe Vlaamse vice-premier zei een week of twee, drie geleden nog de nationale politiek vaarwel omdat ze van de partij geen minister in de federale regering mocht worden. Ze deed dat met veel bombarie en was boos als een kleuter die op de tengels wordt getikt omdat die in de snoeppot zit.
Gisteren zagen alweer de reactie van een kleuter – deze keer blij alsof Sinterklaas is geweest – omdat ze “haar verantwoordelijkheid” kon nemen. De verantwoordelijkheid die haar partijgenoot Somers in de prullenmand gooide, omdat zijn liefde voor Mechelen te groot zou zijn en hij plaats wilde hij maken voor jongeren . Met 48 lentes op de teller kan je Gwendolyn bezwaarlijk een jonkie noemen.
We kunnen ons voorstellen dat de jonge liberalen met deze politieke deurenkomedie niet kunnen lachen. Toen de slippendrager van Alexander De Croo, Tom Ongena door 1 procent van de leden werd verkozen tot voorzitter van een partij die ‘democratie’ in haar naam draagt, gooiden de Vlaamse liberalen de geloofwaardigheid over de haag. Maar dan moest de aanstelling van Van Tichelt, het ontslag van Somers en aanstelling Rutten nog komen. Je zou voor minder cynisch worden. Of niet mevrouw Rutten?
Nee hoor: "Als iedereen de handen in de lucht gooit, dan kan ik mij inbeelden dat je cynisch wordt. Maar als iemand haar verantwoordelijkheid neemt door minister te worden, dan is dat toch geen reden om cynisch te zijn?”
Na die uitspraak moesten we toch gaan zitten om te bekomen. Ach nee, voor Rutte is er geen vuiltje aan de lucht (we citeren): “Ik vind het zelf ook gek! Drie weken geleden was ik oprecht teleurgesteld. Toen ik voor mezelf geen rol meer zag in de nationale politiek, dacht ik ‘het is mooi geweest’. Tot gisteren was ik zelfs plannen aan het maken om over te stappen naar het onderwijs. Maar plots valt er dan een kans uit de lucht die je met twee handen moét grijpen. Dit is mij echt overkomen. Mensen kunnen er zich toch iets bij voorstellen dat het leven anders loopt dan verwacht.”
Amen.
